(੨੪੭)
ਕੀ ਰੀਤਿ ਇਹੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਤੁਮ ਸਚ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਕਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਨਿਰਬਾਹ ਕਰਨੇ ਕੀ ਇਹੀ ਯੁਕਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਕੇ ਪੀਛੇ ਬ੍ਰਿਹਨ ਕੀ ਅਗਨੀ ਮੇਂ ਨ ਜਲੇ ਕਯੋਂਕਿ ਵੁਹ ਆਗ ਇਸ ਅਗਨਿ ਸੇ ਬਡੀ ਕਠਿਨ ਹੈਨਿਦਾਨ ਕਈ ਦਿਨੋਂ ਪੀਛੇ ਕਹਾਕਿ ਪਿਆਰੇ ਮੁਝੇ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕੀ ਓਰ ਜਾਨਾ ਹੈ ਮੁਝੇ ਅਬ ਬਿਦਾ ਕਰ ਏਹ ਬਾਤ ਸੁਨਕੇ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਯਹਾਂ ਸੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੈ ਤੂ ਪਹੁਚ ਨਾ ਸਕੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਬੜਾ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਵੁਹ ਪਹੁਚਾ ਦੇਵੇਗਾ ਯਿਹ ਉਨਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਗਾਂਵ ਗਾਂਵ ਦੇਖਤਾ ਹੂਆ ਉੱਤਰ ਕੀ ਓਰ ਜਾ ਪਹੁਚਾਂ ਤੋ ਏਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਜਬ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁਚਾ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤਸੇ ਲੋਗ ਇਕਤ੍ਰ ਹੈਂ ਔਰ ਚਿੱਲਾਰਟ ਪੜ ਰਹੀ ਹੈ ਉਨਸੇ ਜਾਕਰ ਪੂਛਾ ਕਿ ਇਹ ਹੱਲਾ ਕਿਸਲੀਏ ਮਚਾ ਹੈ ਕਿਸੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਕੇ ਰਈਸ ਕੀ ਬੇਟੀ ਮਰ ਗਈ ਹੈ ਸੋ ਹਮ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ ਇਸਕੇ ਪਤਿ ਕੋ ਇਸਕੇ ਸਾਥ ਜੀਤਾ ਗਾਡ ਦੇ ਵੁਹ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤਾ ਇਸਲੀਏ ਇਹ ਚਿੱਲਾਹਟ ਪੜੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮੁਝਕੋ ਆਪਨੇ ਰਈਸ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਚਲੋ ਮੈਂ ਉਸ ਸੇ ਕਛ ਕਹੂੰਗਾ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਉਸ ਰਈਸ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਗਏ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਰਈਸ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮਾਰੀ ਯਿਹ ਕਿਆ ਚਾਲ ਹੈ ਜੋ ਮੁਰਦੇ ਕੇ ਸਾਥ ਜੀਤੇ ਕੋ ਗਾਡਤੇ ਹੋ ਔਰ ਵੁਹ ਪਰਸੰਨ ਨਹੀਂ ਤੁਮ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਸੇ ਨਹੀਂ ਡਰਤੇ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਇਹ
