(੨੮੭)
ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਮੇਂ ਘੋਲ ਅਪਨੇ ਸਾਰੇ ਬਦਨ ਪਰ ਮਲੇ ਫਿਰ ਬੇਧੜਕ ਚਲੇ ਜਾਨਾ ਉਸਕੀ ਗੰਧ ਫੰਧ ਸੇ ਸਭ ਕਾਟਨੇ ਫਾਟਨੇ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਦੌੜ ਜਾਵਣਗੇ ਔਰ ਇਸ ਹਾਤਮ ਕਾ ਆਕਾਰ ਭੀ ਦੇਵ ਕੇ ਸਮਾਨ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਜਬ ਉਸ ਜੰਗਲ ਸੇ ਨਿਕਲ ਕਰ ਬਰਜੁਖ ਕੇ ਟਾਪੂ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚੇਗਾ ਤਬ ਸਾਡੇ ਉੱਜਲੇ ਪਰ ਜਲਾ ਕਰ ਪਾਨੀ ਮੇਂ ਘੋਲਕਰ ਬਦਨ ਪਰ ਮਲਨਾ ਫਿਰ ਨ੍ਹਾਇ ਧੋਇ ਸ੍ਵੱਛ ਹੋ ਜਾਇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕਿਰਪਾ ਸੇ ਜੈਸਾ ਥਾ ਵੈਸਾ ਹੀ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਪਰ ਵਹਾਂ ਕੇ ਲੋਗ ਇਸਕੋ ਪਕੜ ਕੇ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇਜਾਏਂਗੇ ਯਿਹ ਅਪਨਾ ਅਭਿੱਪ੍ਰਾਯ ਉਸ ਸੇ ਕਹੇ ਪਰੰਤੂ ਵੁਹ ਯਹੀ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਇਸ ਮੋਤੀ ਕੇ ਉਪਜਨੇ ਕਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਸੁਨਾਵੇਗਾ ਉਸਕੋ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਮੋਤੀ ਸਮੇਤ ਦੇਵਾਂਗਾ ਯਿਹ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਯਿਹ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਯਥਾਰਥ ਸਮਰਨ ਰੱਖੇਗਾ ਭੂਲ ਨ ਜਾਏ ਯਿਹ ਕਬੀ ਨਾ ਹੋਗਾ ਕਿ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਅਪਨੀ ਬਾਤ ਸੇ ਫਿਰੇ ਕਿਉਂਕਿ ਵੁਹ ਅਪਨੀ ਬਾਤ ਕਾ ਬਹੁਤ ਪੂਰਾ ਹੈ ਜ਼ਰੂਰ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਇਸਕੇ ਸਾਥ ਬਿਵਾਹ ਦੇਵੇਗਾ ਫਿਰ ਮਾਦਾ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮਾਰੇ ਪਰ ਯਿਹ ਕੈਸੇ ਪਾਵੇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਨਰ ਨੇ ਅਪਨੇ ਪਰੋਂ ਕੋ ਫਟਫਟਾਯਾ ਕਿਤਨੇਕ ਪਰ ਗਿਰ ਪੜੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਚੁਨ ਲੀਏ ਔਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਇਆ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਮਾਦਾ ਜਾਨਵਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਕੈਸਾ ਜਾਨਾ ਇਹ ਕਿਸ ਕਾਮ ਕੇ ਲੀਏ ਆਯਾ ਹੈ ਔਰ
