(੩੧੦)
ਕੈਸੇ ਬਰਨਨ ਕਰਤਾ ਹੂੰ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੁਝਕੋ ਵਿਸਵਾਸ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਤੁ ਝੂਠ ਕਹਿਤਾ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਵੁਹ ਮੋਤੀ ਸਿੱਪ ਮੇਂ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਔਰ ਉਸ ਟਾਪੂ ਮੇਂ ਪਹਿਲੇ ਮਨੁਖਯ ਬਸਤੇ ਥੇ ਔਰ ਰਾਜ ਕਰਕੇ ਥੇ ਉਠ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਚਲ ਇਹ ਸੁਨਕਰ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕੀ ਬਾਤ ਕੁਛ ਸੱਚ ਸਮਝ ਕਰਕੇ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਹੋ ਲੀਆ ਤਬ ਵਹਾਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਨ ਚਾਰੋਂ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮੇਂ ਇਤਨਾ ਬਲ ਹੈ ਕਿ ਹਮ ਦੋਨੋਂ ਕੋ ਇਸ ਉਡਨਖਟੋਲੇ ਪਰ ਬਠਲਾ ਕਰਕੇ ਲੇ ਚਲੋ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਮ ਚਾਰ ਭੀ ਹੋ ਤੋ ਉਡਾ ਕੇ ਲੇ ਚਲੇਂ ਵੁਹ ਦੋਨੋਂ ਉਡਨ ਖਟੋਲੇ ਪਰ ਜਾ ਬੈਠੇ ਔਰ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਲੇ ਉਡੇ ਰਾਹ ਮੇਂ ਮਹਾਂ ਕਾਲ ਦੇਵ ਕਾ ਬਾਗ਼ ਥਾ ਉਸਮੇਂ ਵੁਹ ਬੈਠਾ ਸੈਰ ਕਰਤਾ ਥਾ ਔਰ ਇਹ ਉਧਰ ਜਾ ਨਿਕਲੇ ਮਹਾਂ ਕਾਲ ਕੀ ਆਂਖ ਉਨ ਪਰ ਜਾ ਪੜੀ ਉਸਨੇ ਕਈ ਦੇਵੇਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਦੌੜਕਰ ਇਨ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਕੋ ਉਡਨਕਟੋਲੇ ਸਮੇਤ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਲਾਓ ਵੁਹ ਦੇਵ ਉਡਾ ਔਰ ਉਨ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਕੋ ਉਡਨਕਟੋਲੇ ਸਮੇਤ ਪਕੜ ਕਰ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਲਾਯਾ ਮਹਾਂਕਾਲ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸਚ ਕਹੁ ਕਿ ਇਸ ਮਾਨੁਖਯ ਕੋ ਕਿਧਰ ਲੀਏ ਜਾਤੇ ਹੋ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਸਮਸ਼ਾਹ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਸੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਵੁਹ ਬੋਲ ਕਿ ਸਮਸ਼ਾਹ ਕੋ ਤੋ ਲੋਪ ਹੂਏ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਹੈਂ ਉਸਕੇ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਤੋ ਸਾਂਪ ਬਸਤੇ ਹੈਂ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਸਚ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਐਸਾ ਹੀ ਥਾ ਪਰੰਤੂ ਅਬ ਇਸ ਮਹਾਤਮਾ ਮਾਨੁਖਯ ਕੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਫਿਰ ਵੈਸਾ
