ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/372

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Sabha shingar.pdf/372 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੭੦)

ਹਮਾਮ ਕਾ ਨਾਮ ਥਾ ਕਿ ਪੈਰ ਰਖਤੇ ਹੀ ਮੌਤ ਕੇ ਹਾਥ ਪਕੜਿਆ ਗਿਆ ਅਬ ਪ੍ਰਾਣ ਦੀਏ ਬਿਨ ਛੁਟਕਾਰਾ ਨਾ ਹੋਗਾ ਨਿਦਾਨ ਦਹਿਨੀ ਬਾਈਂ ਓਰ ਦੇਖ ਚਲ ਨਿਕਲਾ ਪਰ ਘਬਰਾਯਾ ਹੋਯਾ ਇਧਰ ਉਧਰ ਭਟਕਤਾ ਫਿਰਤਾ ਥਾ ਕਈ ਦਿਨ ਬੀਤਨੇ ਕੇ ਬਾਦ ਏਕ ਤਰਫ਼ ਕਾ ਰਸਤਾ ਲੀਆ ਥੋੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਗਿਆ ਹੋਗਾ ਕਿ ਏਕ ਮਾਨੁੱਖ ਦੇਖ ਪੜਾ ਪਰ ਮਨ ਮੇਂ ਇਹ ਸਮਝਾ ਕਿ ਆਗੇ ਕੋਈ ਬਸਤੀ ਹੋਗੀ ਉਸਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਤੋ ਦੇਖਾ ਕਿ ਵੁਹ ਮਨੁੱਖਯ ਭੀ ਇਸ ਹੀ ਤਰਫ਼ ਚਲਾ ਆਤਾ ਹੈ ਜਬ ਪਾਸ ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋਂ ਉਸ ਮਾਯਾ ਕੇ ਮਨੁੱਖਯ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕੋ ਸਲਾਮ ਕਰ ਆਈਨਾ ਨਿਕਾਲ ਉਸਕੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਦੀਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਕਿਆ ਹਮਾਮ ਸਮੀਪ ਹੈ ਔਰ ਤੂੰ ਹਮਾਮੀ ਹੈਂ ਜੋ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਦਿਖਾਤਾ ਹੈਂ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਨਾਈ ਹੂੰ ਜਿਸਕੋ ਦੇਖਤਾ ਉਸਕੋ ਹੂੰ ਹਮਾਮ ਮੇਂ ਲੇਜਾਕੇ ਇਨਾਮ ਕੀ ਉਮੈਦ ਸੇ ਨਿਕਾਲਤਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪ ਭੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਚਲਕੇ ਹਮਾਮ ਕਰੇਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਣ ਹੋ ਕੁਛ ਨ ਕੁਛ ਤੋ ਮਿਲ ਰਹੇਗਾ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਮੇਰੇ ਭੀ ਬਦਨ ਪਰ ਰਾਹ ਕੀ ਧੂੜ ਸੇ ਮੈਲ ਜੰਮ ਰਹੀ ਹੈ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਇਸਕੋ ਛੁਡਾਉਂ ਆਜ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਨ੍ਹਾਨੇ ਕਾ ਮਨੋਰਥ ਹੈ ਤੂੰ ਇਕੇਲਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰ ਭੀ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਸਾਥੀ ਹੈ ਉਸ ਮਾਨੁੱਖਯ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੈਨ ਤੋ ਬਤੇਰੇ ਪਰ ਆਜ ਮੇਰੀ ਹੀ ਵਾਰੀ ਹੈ ਆਗੇ ਆਗੇ ਹਾਤਮ ਪੀਛੇ ਪੀਛੋ ਨਾਈ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਸੇ ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਕਿ ਦੋ ਤੀਨ ਕੋਸ