(੪੩)
ਪੜੇ ਉਸਕੇ ਸ਼੍ਰਮ ਔਰ ਦਯਾ ਕੋ ਦੇਖ ਕਰਤਾ ਥਾ ਗੀਦੜ ਨੇ ਪਰੇਰੂ ਕਾ ਸਿਰ ਲਾ ਕੇ ਗੀਦੜੀ ਕੋ ਦੀਆ ਉਸਨੇ ਸਿਰ ਕੋ ਤੋੜ ਉਸਕਾ ਭੇਜਾ ਹਾਤਮ ਕੇ ਚੂਤੜ ਪਰ ਲਗਾ ਦੀਆ ਵੁਹ ਘਾਵ ਤੁਰਤ ਭਰ ਆਯਾ ਔਰ ਪੀੜ ਜਾਤੀ ਰਹੀ ਔਰ ਹਾਤਮ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਔਰ ਉਸਕੀ ਓਰ ਦੌੜ ਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਪਸ਼ੂ ਤੁਮਨੇ ਮੇਰੇ ਪਰ ਬੜਾ ਪਰਉਪਕਾਰ ਕੀਆ ਹੈ ਪਰ ਅੱਛਾ ਨ ਕੀਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਲੀਏ ਏਕ ਜੀਵ ਕੇ ਪਾਣ ਲੀਏ ਇਸਕਾ ਪਾਪ ਮੁਝਕੋ ਹੋਗਾ ਮੈਂ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੋ ਕਿਆ ਮੁਖ ਦਿਖਾਉਂਗਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨ ਕਰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਪਾਪ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਪਰ ਹੈ ਤੂ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ ਕਿਉਂਕਿ ਹਮ ਭੀ ਅਪਨੇ ਕਰਤਾ ਕੋ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਕਹਿ ਰਹਾ ਥਾ ਕਿ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਜੋ ਤੁਮਨੇ ਮੇਰਾ ਪਰਉਪਕਾਰ ਕੀਆ ਤੋ ਮੁਝਸੇ ਭੀ ਕੁਛ ਕਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਭੀ ਤੁਮਾਰਾ ਕਾਮ ਕਰੂੰ ਗੀਦੜ ਬੋਲਾ ਕਿ ਹੇ ਬੀਰ ਇਸ ਜੰਗਲ ਕੇ ਸਮੀਪ ਕਫੂਤਾਰ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਹਮਾਰੇ ਬੱਚੇ ਖਾ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਹਮਾਰਾ ਇਤਨਾ ਭੀ ਵਸ ਨਹੀ ਕਿ ਉਨਕੋ ਮਾਰ ਕਰਕੇ ਅਪਨੇ ਬੱਚੇ ਬਚਾਵੇਂ ਜੋ ਉਨਕੋ ਤੁ ਮਾਰੇ ਔਰ ਹਮਾਰੇ ਸਿਰ ਸੇ ਯਿਹ ਉਤਪਾਤ ਟਾਲੇ ਤੋ ਬੜਾ ਪਰਉਪਕਾਰ ਕਰੇ ਔਰ ਹਮ ਕੋ ਬਿਨ ਦਾਮੋਂ ਮੋਲ ਲੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮੁਝਕੋ ਉਸਕੀ ਜਗਹ ਬਤਾਵਹੁ ਅਪਨੇ ਵਸ ਭਰ ਤੁਮਾਰਾ ਕਾਮ ਕਰੂੰਗਾ ਵੁਹ ਜੰਗਲ ਵਹਾਂ ਸੇ ਛੇ ਕੋਸ ਭਰ ਥਾ ਵੁਹ ਹਾਤਮ ਕੋ ਲੇਕਰ ਗਿਯਾ ਔਰ ਵੁਹ ਜਗਾ ਦਿਖਾ ਕਰ ਆਪ ਕਿਸੀ ਝਾੜੀ ਮੇਂ
