ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/50

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
(ਪੰਨਾ:Sabha shingar.pdf/50 ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੪੯)

ਰਾਜਾ ਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਅਪਨੀ ਜ਼ਾਤੀ ਵਾਲੋ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸਕੋ ਉਸ ਗੜ੍ਹੇ ਮੇ ਡਾਲਦੋ ਔਹ ਏਕ ਪੱਥਰ ਕੀ ਸਿਲਾ ਇਸਕੇ ਮੂੰਹ ਪਰ ਰਖਦੋ ਔਰ ਚੌਕਸ ਰਹੋ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸਨਤੇ ਹੀ ਕਿਤਨੇਕ ਦੌੜੇ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਉਸ ਅੰਧੇਰੇ ਗੜੇ ਮੇਂ ਬੰਦ ਕਰ ਉਸਕੇ ਮੂੰਹ ਪਰ ਭਾਰੀ ਸਾ ਪੱਥਰ ਰਖਦੀਆ ਵੁਹ ਉਸ ਗੜੇ ਮੇਂ ਭੂਖਾ ਪਿਆਸਾ ਦੁਖੀ ਥਾ ਸਾਤ ਦਿਨ ਮੇ ਰੀਛ ਰਾਜਾ ਨੇ ਉਸੇ ਬੁਲਵਾ ਕਰ ਅਪਨੇ ਪਾਸ ਬਿਠਾਲਾ ਔਰ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਹਾਤਮ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਕੇ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰ ਵੁਹ ਫਿਰ ਭੀ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇ ਰਹਾ ਔਰ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਮਨਮੇ ਨਾ ਲਾਯਾ ਤਬ ਉਸਨੇ ਮੇਵੇ ਕਾ ਥਾਲ ਉਸਕੇ ਆਗੇ ਧਰਾ ਵਹ ਭੂਖਾ ਤੋਂ ਥਾ ਹੀ ਸਹਸਾ ਖਾਨੇ ਲਗਾ ਜਬ ਉਸਕਾ ਪੇਟ ਭਰਾ ਤਬ ਉਸਨੇ ਕਹਾਕਿ ਉਸੀ ਪਰਮ ਸੁੰਦਰੀ ਕੇ ਸਾਥ ਬਿਵਾਹ ਕਰ ਔਰ ਜੀਵਨ ਕਾ ਆਨੰਦ ਲੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੁਝ ਸੇ ਕਬੀ ਨਾ ਹੋ ਸਕੇਗਾ ਮਨੁਖ ਕਾ ਪਸ਼ੂ ਸੇ ਕਿਆ ਮੇਲ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਰੀਛੋਂ ਸੇ ਕਹਾਂ ਕਿ ਉਸੀ ਗੜੇ ਮੇਂ ਡਾਲਦੋ ਉਨ੍ਹੋ ਨੇ ਵੈਸਾ ਹੀ ਕੀਆ ਯਿਹ ਕਈ ਦਿਨ ਉਸ ਗੜ੍ਹੇ ਮੇਂ ਬਗੈਰ ਅੰਨ ਜਲਕੇ ਰਹਾ ਏਕ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕੋ ਵੁਹ ਅਧਮਰਾ ਸੁਪਨੇ ਮੇਂ ਕਯਾ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਬੜਾ ਮਨੁੱਖ ਸਰਹਾਨੇ ਖੜਾਹੈ ਔਰ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਕਿ ਐ ਹਾਤਮ ਤੂ ਇਸ ਅੰਧੇਰੇ ਗੜੇ ਮੇਂ ਕਿਉਂ ਅਪਨਾ ਮਾਨ ਬ੍ਰਿਥਾ ਖੋਤਾਹੈ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਕਿ ਕਿਸਕਾਮਕੇ ਲੀਏ ਆਯਾ ਹੈ ਜਬਤਕ ਇਸ ਲੜਕੀ ਕੌ ਅੰਗੀਕਾਰ ਨ ਕਰੇਂਗਾ ਤਬਤਕ