(੪)
ਲੜਕੋਂ ਕੇ ਸਾਥ ਖਾਤਾ ਪੀਤਾ ਸਚ ਤੋ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਕੋ ਦੁਖੀ ਦਰਿਦ੍ਰੀ ਭੂਖੇ ਪਿਆਸੇ ਨੰਗੇ ਕੋ ਦੇਖਤਾ ਰੁਪਯਾ ਪੈਸਾ ਅੰਨ ਜਲ ਕਪੜਾ ਦਿਲਾਏ ਬਿਨਾ ਨਾ ਰਹਿਤਾ ਸਾਰਾ ਦਿਵਸ ਦੇਨੇ ਦਿਲਾਨੇ ਮੇਂ ਬਤੀਤ ਕਰਤਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵ੍ਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਜਬ ਚੌਦਾ ਬਰਸ ਕਾ ਹੂਆ ਜੋ ਧਨ ਰਤਨ ਪਿਤਾ ਨੇ ਇਕੱਤ੍ਰ ਕੀਆ ਥਾ ਉਸਕੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵ੍ਰ ਕੇ ਹੇਤ ਉਠਾਨੇ ਲਗਾ ਔਰ ਜਬ ਅਖੇਟ ਕੋ ਜਾਤਾ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪਸ਼ੂ ਪੰਖੀ ਦੇਖ ਪੜਤਾ ਤਬ ਉਸਕੋ ਜੀਤਾ ਹੀ ਪਕੜ ਕਰ ਛੋੜ ਦੇਤਾ ਔਰ ਕਬੀ ਕਿਸੀ ਕੋ ਕਟ ਬਚਨ ਨ ਕਹਿਤਾ ਔਰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਰੂਪ ਭੀ ਐਸਾ ਦੀਆ ਥਾ ਕਿ ਜਿਸ ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖ ਨੇ ਦੇਖਾ ਵਹੁ ਸਹਸ੍ਰੋ ਪਰਾਣੋ ਸੇ ਅਸਕਤ ਹੂਆ ਔਰ ਜਬ ਕੋਈ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਪੁਕਾਰਤਾ ਤੋ ਘੋੜੇ ਕੀ ਬਾਗ ਥਾਮ ਉਸਕਾ ਨਿਆਉਂ ਵਹਾਂ ਹੀ ਉਸੀ ਖਿਣ ਮੇਂ ਕਰ ਦੇਤਾ ਔਰ ਜੋ ਨਾ ਮਾਨਤਾ ਤੋ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਬਾਤੋਂ ਮੇ ਸਮਝਾ ਦੇਤਾ ਔਰ ਕਬੀ ਅਨਯਾਇ ਨਾ ਚਾਹਤਾ ਅਪਨੇ ਪਰਾਏ ਕੋ ਸਮਾਨ ਜਾਨਤਾ ਈਸ਼੍ਵ੍ਰ ਇੱਛਾ ਸੇ ਥੋੜੇ ਹੀ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਤਰੁਣਾਈ ਕੀ ਝਲਕ ਸੇ ਰੂਪ ਕਾ ਚਮਤਕਾਰ ਦੂਣਾ ਹੋਗਿਆ ਤੇ ਏਕ ਏਕ ਮਨੁੱਖਯ ਕੋ ਯਿਹ ਸਿੱਖਯਾ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਸਭ ਜੀਵੇਂ ਕੋ ਈਸ਼੍ਵ੍ਰ ਨੇ ਉਤਪੰਨ ਕੀਆ ਹੈ ਉਸ ਜਗਤ ਕਰਤਾ ਕੀ ਰਚਨਾ ਦੇਖੀਏ ਕਿ ਉਸਨੇ ਅਪਨੀ ਸਾਮਰਥ ਸੇ ਚੌਰਾਸੀ ਲੱਖ ਜੀਵ ਉਤਪੰਨ ਕੀਏ ਹੈਂ ਔਰ ਸਬ ਜੀਵੋਂ ਕੀ ਸ਼ਕਲ ਏਕ ਕੇ ਸਾਥ ਦੂਸਰੇ ਕੀ ਮਿਲਨੇ ਨਹੀਂ ਦਈ ਉਸਕਾ ਕਉਤਕ ਨਿਹਾਰੀਏ ਔਰ ਧੰਨਯਬਾਦ ਕੀਜੀਏ
