(੮੯)
ਭੀ ਬਡੇ ਬਾਪ ਕਾ ਬੇਟਾ ਹੈ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਯਿਹ ਭੀ ਸੂਲੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਏਗਾ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਤੇਰਾ ਭਾਗਯ ਬੁਰਾ ਹੈ ਕਿਆ ਕਹੂੰ ਛੋਟੇ ਬਡੇ ਮਨੁਖਯ ਤੇਰੇ ਹਾਥ ਸੇ ਬਹੁਤ ਮਾਰੇ ਗਏ ਉਨਕਾ ਪਾਪ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਪਰ ਹੈ ਯੱਦਪਿ ਤੇਰਾ ਭਾਗ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਪਰੰਤੁ ਨਿਸਚਯ ਹੈ ਕਿ ਤੇਰਾ ਕਾਮ ਇਸਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਨਿਕਲੇਗਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਲਾ ਮੈਂ ਭੀ ਸੁਨੂੰ ਕਿ ਵੁਹ ਕੌਨਸਾ ਕਾਮ ਹੈ ਜਿਸਕੇ ਲੀਏ ਇਤਨੇ ਬਿਦੇਸੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਦਾਈ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਰਾਤ ਹੋਤੀ ਹੈ ਤਬ ਵੁਹ ਜਨਮ ਜਲੀ ਲੜਕੀ ਬਾਵਲੀ ਹੋਕਰ ਬ੍ਰਿਥਾ ਬਕਵਾਦ ਕਰਤੀ ਔਰ ਬਾਤੇਂ ਪੂਛਤੀ ਹੈ ਜਬ ਬਿਦੇਸੀ ਉਸਕਾ ਉੱਤਰ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਤਾ ਤਬ ਉਸਕੋ ਆਪ ਹੀ ਮਾਰ ਡਾਲਤੀ ਹੈ ਅਥਵਾ ਉਸਕੋ ਸੂਲੀ ਦਿਲਵਾਤੀ ਹੈ ਉਸ ਸਮੇ ਮੈਂ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਉਸਕਾ ਯਿਹੀ ਸੁਭਾਵ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਆਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਾਕਿ ਯਹਾਂ ਮੁਝੇ ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਲਾਈ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੈਂ ਦਾਈ ਭੀਤਰ ਗਈ ਔਰ ਖਾਨਾ ਲਾਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਮਰਨਹਾਰ ਬਿਦੇਸੀ ਇਸਮੇਂ ਸੇ ਕੁਛ ਖਾ ਲੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਖਾਨਾ ਮੈਂ ਤਬ ਖਾਊਂਗਾ ਜਬ ਇਸਕਾ ਕਾਮ ਪੂਰਾ ਕਰਲੂੰਗਾ ਅਬੀ ਯਿਹ ਭੋਜਨ ਖਾਨਾ ਮੁਝਕੋ ਮਹਾਂ ਪਾਪ ਹੈ ਯਹਾਂ ਪ੍ਰਾਣ ਦੇਣਾ ਹੈ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਯਿਹ ਬਾਤ ਚਤੁਰੋਂ ਔਰ ਸੂਰੋਂ ਸੇ ਦੂਰ ਹੈ ਦਾਈ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਾਨ ਪੜਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਕਾ ਤੁਝ ਹੀ ਸੇ ਪੂਰਾ ਪੜੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਤੂ ਭੋਜਨ ਕਾ ਭਾਰ ਸਮਝਤਾ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਸਬ ਦਾਈ ਮਾਮਾ ਲੌਂ ਲੌਂਡੇ ਡੀ ਗ਼ੁਲਾਮ
