ਪੰਨਾ:ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਕਾ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ.pdf/622

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

( ੫੯੦ ) ਮੱਤ। ਅਭਿਮਨਹਿਰੀਝੇਦੱਤ ॥੨੭੪ ॥ ਨਹਿਸੀਤਮਾਨਤਘਾਮ । ਨ ਹੀਚਿੱਤਲਿਯਾਵਤਛਾਮ। ਨਹੀਨੈਕਮੋਰਤਅੰਗ । ਇਕਪਾਇਠਾਂਢਅ ਭੰਗ ॥ ੨੭੫॥ ਢਿਗਦੱਤਤਾਕੇਜਾਇ । ਅਵਿਲੋਕਤਾਸਬਨਾਇ। ਅ ਧਰਾਤ ਨਿਰਜਨਵਾਸ। ਅਸਲੀਨਠਾਂਢਉਦਾਸ ॥੨੭੬॥ ਬਰਖੰਤ ਮੇਘਮਹਾਨ । ਭਾਜੰਤਭੂਪਨਿਧਾਨ। ਜਗਜੀ‘ਵਸਰਬਸੁਬਾਸ । ਉਠਭਾ ਜਸਉਦਾਸ ॥ ੨੭੭ ॥ ਇਹਠਾਂਡਭੂਪਤਿਤਉਰ। ਮਨਜਾਪਜਾਪਤ ਗਉਰ।ਨਹੀਨੈਕਮੋਰਤਅੰਗ । ਇਕਪਾਨਠਾਂਢਅਭੰਗ॥੨੭੮॥ ਅ ਸਲੀਨਪਾਠਕਰਾਲ । ਚਮਕੰਤਉੱਜਲਜਾਲ।ਜਨਕਾਹੂਕੋਨਹੀਮਿੱਤ੍ਰ । ਇਹਭਾਂ ਪਰਮਪਵਿੱਤ੍ਰ ॥ ੨੭੯॥ ਨਹੀਨੈਕਉਚਾਵਤਪਾਉ। ਬਹੁਭਾਂ ਭਸਾਧਭਦਾਉ । ਅਨਿਯਾਸਭੂਪਤਿਭਗਤ ॥ ਪ੍ਰਭੁਏਕਹੀਰਸਪਗਤ ॥ ੧੮੦॥ ਜਲਪਰਤਮੂਸਲਧਾਰ। ਗ੍ਰਿਹਲੇਨਓਟਦੁਆਰ । ਪਸੂਪੱਛ ਸਰਬਦਿਸਾਨ । ਸਭਦੇਸਦੇਸਸਿਧਾਨ ॥੩੮੧॥ ਇਹਠਾਂਢਹੈਇਕ ਆਸ । ਇਕਪਾਨਜਾਨਉਦਾਸ। ਅਸਲੀ_ਪਾਨਡ । ਅਤਿਭੇਜ ਵੰਤ ਅਖੰਡ ॥ ੨੮੨ । ਮਨਆਨਕੋਨਹੀਭਾਵ । ਇਕਦੇਵਕੋਚਿਤਚਾ ਵ। ਇਕਪਾਨਐਸੇਠਾਢ। ਰਨਖੰਭਜਾਨੁਕਗਾਡ ॥ ੨੮੩ ॥ ਜਿਹਭੂ ਮਧਾਰਸਪਾਵ।ਨਹੀਨੈਕਫੇਰਉਚਾਵ।ਨਹੀਠਾਮਭੀਜਸੁਤਉਨ । ਅ ਵਿਲੋਕਭਿਯੋਮਨਿਮਉਨ ॥੨੮੪ ॥ ਅਵਿਲੋਕਤਾਸਸੁਨੇਸ ।ਅਕਲੰ ਕਭਾਗਵਿਭੇਸ ।ਗੁਰਜਾਨਪੁਰੀਆਪਾਇ । ਤਜਿਲਾਜਸਾਜਸੁਚਾਇ॥ ੨੮੫॥ਤਿਹਜਾਨਕੈਗੁਰਦੇਵ । ਅਕਲੰਕ ਦੱਤਅਭੇਵ । ਚਿਤਤਾਸਕ ਰਸਭੀਨ। ਗੁਰੁਦ੍ਯੋਦਸਮੇਂਤਿਹਕੀਨ ॥ ੮੬॥ ਦਸਮੋਗਰੂਸ ਮਾਪਤੰ ॥ ਅਚਤੁਰਦਸਮੋਂਗੁਰੁਨਾਮ ॥ ਰਸਾਵਲਛੰਦ ॥ ਚਲਿਯੋ ਦੱਤਰਾਜੰ ।ਲਖੇਪਾਪਭਾਜੰ । ਜਿਨੈਨੈਕਪੇਖਾ। ਗੁਰੂਤੁਲਿਲੇਖਾ ੨੮੭ ਮਹਾਂਜੋਤਰਾਜੈ । ਲਖੈਪਾਪਭਾਜੈ । ਮਹਾਭੇ ਜਸੋਹੈ। ਸਿਵਉਤੁਲਿਕੋਹੈ॥ ੨੮੮॥ ਜਿਨੈਨੈਕਪੇਖਾ। ਮਨੋਮੈਨਦੇਖਾ । ਸਹੀਹਮਜਾਨਾ। ਨਦੇ ਭਾਵਆਨਾ ॥੨੮੯ ॥ ਰਿਝੀਸਰਬਨਾਰੀ। ਮਹਾਭੇਜਧਾਰੀ । ਨਹਾਰੰ ਸੰਭਾਰੈ॥ ਨਚੀਰਊਚਿਤਾਰੈ॥੨੯੦॥ ਚਲੀਧਾਇਐਸੇ। ਨਦੀਨਾਵ ਜੈਸੇ । ਜੁਵਾਬ੍ਰਿਧਬਾਲੈ ਰਹੀਕੌਨਆਲੈ ॥੨੯੧ ॥ ਲਹੀਏਕਨਾ ਰੀ। ਸੁਧਰਮਾਧਿਕਾਰੀ। ਕਿਧੋਪਾਰਬਤੀਹੈ । ਮਨੋਬਾਸਵੀਹੈ ॥੨੯॥ ਸ੍ਰੀਭਗਵਤੀਛੰਦ॥ ਕਿਰਾਜੇਛੈ| ਕਿਬਿੰਦੇਲਤਾਛੈ । ਕਿਹਈਮਾਂਦ ਜਾਹੈ । ਕਿਪਰਸੰਪ੍ਰਭਾਹੈ ॥੨੬੩ ॥ ਕਿਰਾਮੰਤ੍ਰੀਆਹੈ । ਕਿਰਾਜੰਪ੍ਰਭ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org