ਚੌਥਾ ਤੰਤ੍ਰ
੨੪੫
ਉਸਨੇ ਕਪੜੇ ਭੀ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਓਹ ਲੈਕੇ ਪਾਰ ਜਾਕੇ ਨੱਠ ਗਿਆ ਅਤੇ ਓਹ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਖੜੋਤੀ ਹੋਈ ਉਸਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਤਨੇ ਚਿਰ ਵਿਖੇ ਇਕ ਗਿਦੜੀ ਮਾਸ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਉੱਥੇ ਆ ਪਹੁੰਚੀ ਅਜੇ ਆਕੇ ਖੜੋਤੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਤਨੇ ਚਿਰ ਵਿੱਚ ਇਕ ਮੱਛੀ ਜਲ ਵਿਚੋਂ ਉਛਲਕੇ ਬਾਹਰ ਆਗਈ ਓਹ ਗਿਦੜੀ ਮਾਸ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਮੱਛੀ ਨੂੰ ਫੜਨ ਲੱਗੀ, ਮੱਛੀ ਤਾਂ ਕੁੱਦਕੇ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪਈ ਅਤੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਇੱਲ ਲੈ ਗਈ ਓਹ ਗਿਦੜੀ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇਖਦੀ ਹੀ ਹੱਕੀ ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਓਹ ਤੀਮੀ ਬੋਲੀ:—
ਦੋਹਰਾ॥ ਗੀਧ ਗਯੋ ਲੈ ਮਾਸ ਕੋ ਮੱਛ ਗਯੋ ਜਲ ਮਾਂਹਿ।
ਕਿਆ ਦੇਖਤ ਹੈ ਗੀਦੜੀ ਮਛ ਮਾਸ ਦੋਊ ਨਾਂਹਿ ॥੬੩॥
ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਪਤਿ, ਦੌਲਤ ਅਤੇ ਯਾਰ ਤੋਂ ਖਾਲੀ ਨੰਗੇ ਭੀਮੀ ਨੂੰ ਗਿਦੜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ:—
ਦੋਹਰਾ॥ ਮੇਰੀ ਪੰਡਤਾਈ ਜਿਤੀ ਦੁਗਨੀ ਤਵ ਨਿਹਸੰਗ॥
ਯਾਰ ਗਯੋ ਭਰਤਾ ਮਰਿਯੋ ਕਿਆ ਦੇਖੇ ਹ੍ਵੈ ਨੰਗ॥੬੪॥
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਾਂਦਰ ਤੇ ਸੰਸਾਰ ਬਾਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹੀ ਸੇ ਇੱਕ ਜਲ ਜੀਵ ਨੇ ਆ ਕੇ ਉਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਤੇਰਾ ਘਰ ਤਾਂ ਇਕ ਬੜੇ ਭਾਰੀ ਸੰਸਾਰ ਨੇ ਘੇਰ ਲਿਆ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਓਹ ਸੰਸਾਰ ਉਸਦੇ ਕੱਢਨ ਦਾ ਹੀਲਾ ਸੋਚਦਾ ਹੋਯਾ ਬਾਂਦਰ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਦੇਖ ਮੇਰੇ ਉਪਰ ਪਰਮੇਸਰ ਦੀ ਕਰੋਪੀ ਹੋਈ ਹੈ॥
ਦੋਹਰਾ॥ਮੀਤ ਫਿਰਿਓ ਨਾਰੀ ਮਰੀ ਘਰ ਭੀ ਲੀਓ ਖੁਸਾਇ॥
ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਆ ਹੋਇ ਬਿਧਿ ਸਨ ਕਹਾ ਬਸਾਇ॥੬੫॥
ਅਥਵਾ ਇਹ ਬਾਤ ਠੀਕ ਹੈ:—
ਕੁੰਡਲੀਆਂ ਛੰਦ॥ ਬਾਾਮ ਬਿਧਾਤਾ ਕੇ ਭਏ ਸਬ ਕਾਰਜ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲ।
ਹੋਤ ਅਤੇ ਇਮ ਜਿਮ ਪੜੇ ਦੁਖ ਪਰ ਦੁਖ ਨਜੁਲ॥
ਦੁਖ ਪਰ ਦੁੱਖ ਨਜੁਲ ਚੋਟ ਪਰ ਲਗਤੀ ਚੌਟਾ।
ਭੂਖ ਬਹੁਤ ਤਬ ਲਗੇ ਜਬੀ ਹ੍ਵੈ ਧਨ ਕਾ ਟੋਟਾ॥
ਕਹਿ ਸ਼ਿਵ ਨਾਥ ਵਿਚਾਰ ਦੁੱਖ ਨਹਿ ਮਿਟੇ ਅਕਮਾ
ਪੁਨ ਆਪਦ ਹੀ ਹੋਤ ਜਬੀ ਬਿਧਿ ਹੋਤ ਸੁ ਬਾਮਾ॥ ੬੬
