( ੧੪੨)
ਜਦ ਦਰਿਆ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਚੁਫੇਰੇ ਨਿਗਾਹ ਕੀਤੀ। ਝੱਟ ਸਮਝ ਗਿਆ ਬੜੇ ਖਤਰੇ ਦੀ ਜਗਾਂ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਆਪਨੇ ਆਪਨੂੰ ਸੰਭਾਲਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਐਵੇਂ ਮੂੰਹ ਚੁੱਕੀ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਵੜਨਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ। ਉੱਥੇ ਹੀ ਡੇਰੇ ਲਾ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਆਪਣਿਆਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ, ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕੇਹੜੇ ਦਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਸ਼ਆਂ ਪੁਰ ਹੱਲਾ ਕਰੀਏ। ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਅਕਬਰ ਤੁਰਤ ਇਸੌ ਕੰਮ ਦੇ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ f੫ਆ ਅਤੇ ਸੈਨਾਂ ਦਾ ਇਕ ਤੰਮਨ ਲੈਕੇ ਦਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨਿਡਰ ਹੋਕੇ ਦਰੇ ਨੂੰ ਲੰਘ ਕੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ,ਤੇ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵਧ ਪਿਆ। ਅੱਗੇ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਰਾ ਮੈਦਾਨ ਬਿਲਕੁਲ ਖਾਲੀ ਤੇ ਸੁਨਸਾਨ fਪਿਆ ਹੈ; ਅਤੇ ਛੰਭ, ਲਾ, ਜੰਗਲ, ਬਾਗ ਤੇ ਉਜਾੜ ਦੀ ਮੈਲ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵਧਦਾ ਗਿਆ। ਕਿਸੇ ਜਗਹ ਪਰ ਕੋਈ ਰੋਕਨ ਵਾਲਾ ਨਾ ਲੱਭਾ। ਓੜਕ ਨੂੰ ਰਾਜ ਧਾਨੀ ਦੇ ਮੁੱਢ ਇੱਕ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਡੇਰਾ ਲੁਆਕੇ ਅਰਾਮ ਜਾ ਕੀਤਾ। ਲਸ਼ਕਰ ਦੇ ਕਈ ਆਦਮੀ ਤਾਂ ਡੇਰੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਤੰਬੂ ਤਾਨਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਮੁ ਨਿਆਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਬਾਹਲੇ ਕਮਰ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਲੈਮ
