ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/96

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੯੫)

ਮਿਲਾ ਜੋ ਤੂੰ ਯਹਾਂ ਆਯਾ ਹੈਂ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਬਾਵਲਾ ਹੈਂ ਅਪਨੀ ਫ਼ਸਤ ਲੇ ਕਿ ਉ ਮਰੇ ਹੂਏ ਕੋ ਸੌ ਬਰਸ਼ ਹੂਏ ਹੈਂ ਤੁਝਸੇ ਕੈਸੇ ਮਿਲਾ ਅਰੇ ਮੂਰਖ ਮੁਰਦੇ ਭੀ ਕਿਸੀ ਸੇ ਮਿਲਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਵੁਹ ਤੁਝ ਸੇ ਮਿਲਾ ਅਰ ਯਹ ਸਮਾਚਾਰ ਕਹਿਲਾ ਭੇਜਾ ਕੋਈ ਹੈ ਇਸ ਬਾਵਲੇ ਕੋ ਸ਼ਹਿਰ ਸੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਾਲਦੇ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀ ਕਿ ਯਿਹ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਗਤਿ ਜਾਨਨੇ ਵਾਲੇ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਕਯਾ ਆਪ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਕਿ ਸ਼ਹੀਦ ਮਰਦ ਸਦਾ ਜੀਤੇ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਯੂਸਫ਼ ਏਕ ਮਹਾਂ ਕ੍ਰਿਪਣ ਮਾਨੁਖ ਥਾ ਉਸ ਕ੍ਰਿਪਣਤਾ ਕੇ ਕਾਰਣ ਐਸੇ ਦੁਖ ਮੇਂ ਹੈਂ ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਮਾਨੀਏ ਜੋ ਯੇਹ ਮਹਾਂਦੀਨ ਕਲੇਸ਼ ਸੇ ਛੂਟੇ ਔਰ ਸੁਖੀ ਹੂਜੇ ਮੈਂ ਬਾਵਲਾ ਹੋਤਾ ਤੋ ਉਸ ਕੋਠੀ ਵਸਤੁ ਕੈਸੇ ਕਰ ਜਾਨਤਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਣ ਅਚੰਬੇ ਮੇਂ ਹੂਆ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇਕਰ ਯੂਸਫ਼ ਕੀ ਹਵੇਲੀ ਮੇਂ ਆਯਾ ਔਰ ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਕੋ ਖੁਦਵਾਯਾ ਤੋ ਅਸੰਖ ਧਨ ਸੰਪਦਾ ਨਿਕਲੀ ਤਬ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਚਾਰ ਭਾਗ ਕਰਕੇ ਏਕ ਉਸਕੇ ਲੜਕੇ ਕੋ ਦੀਆ ਔਰ ਤੀਨ ਹਿੱਸੇ ਹਾਤਮ ਕੋ ਦੇਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਵੱਡਾ ਸੱਚਾ ਔਰ ਧਰਮਵਾਨ ਹੈ ਇਸ ਦਰਬ ਕੋ ਅਪਨੇ ਹੀ ਹਾਥ ਸੇ ਧਰਮ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਉਠਾਇ ਦੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਥੋੜੇ ਹੀ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਉਸ ਦਰਬ ਕੋ ਉਡਾ ਡਾਲਾ ਭੂਖੋਂ ਕੋ ਖਾਨਾ ਨੰਗੋਂ ਕੋ ਕਪੜਾ ਦਰਿੱਦ੍ਰੀਯੋਂ ਕੋ ਦਰਬਯ ਦੀਆ ਕਿ ਸਬ ਪਰਿ ਪੂਰਣ ਸੁਖੀ ਹੋ ਗਏ ਫਿਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋਕਰ ਸ਼ਹਿਰ ਅਦਲਾਬਾਦ ਮੇਂ ਆਯਾ ਅਪਨੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਜੋ ਬੇਟਾ ਹੂਆ ਥਾ ਉਸਕੋ