________________
( ੨੬੯) ਪਿਯੋ ਵੋਤੁਮਆਖੀ ।ਹੋਇਰਹੇਬਿਸਮੈਸਭਗੋਪਸੁਨੀਹਰਿਕੇਮੁਖਤੇਜਬਸਾਖੀ । ਗਿਆਨਜਨਾਵਰਕੀਲਈਬਾਜਹੂੰਗਾਰਨਕਾਨਦਈਜਬਚਾਖੀ॥੩੪੮॥ ਅੰਜੂਲਜੋਰਸਭੈਝਿਜਕੇਜਨਕੋਟ ਨਾਮਕਰੈਹਰਿਆਗੇ। ਭੂਲ ਗਈਸਭ ਕੌਮਘਵਾਸੁਧਕਾਨਹੀਕਰਸਭੀਤਰਪਾਗੇ । ਸੋਵਤਬੇਜਪਰੇਬਿਖਮੈਸਭ ਧਿਆਨਲਗੇਹਰਿਕੇਜਨਜਾਗੇ । ਔਰਗਈਸੁਧਭੂਲਸਭੋਇਕ ਕਾਨਹੀ ਕੋਰਸਮੈਅਨੁਰਾਗੇ ॥੩੪੯॥ ਸਵੈਯਾ ॥ ਕਾਨਕਹੀਸਭਕੋਹ ਸਕੈ ਮਿ ਲਧਾਮਚਲੋਜੋਊਹੈਹਰਤਾਅਘ । ਨੰਦਚਲਿਯੋਬਲਭੱਦ੍ਰਚਲਿਯੋਜਸੁਧਾ ਊਚਲੀਨੰਦਲਾਲਬਿਨਾਨਘ । ਪੂਜਜਬੈਇਨਹੂੰਨਕਰੀਤਬਹੀਕੁ ਇਨਪੈਧਰਤਾਪਘ । ਬੇਦਨਮੱਧਕਹੀਇਨਭੀਤੇਮਾਰਿਡਰਿਯਛਲਸੋ ਪਤਿਵਾਮ੫ ॥ ੩੫੦॥ ਸਵੈਯਾ ॥ ਭੂਸੁਤਸੋਂਲਰਕੈਜਿਨਹੂੰਨਵਸਾਤ ਛਡਾਇਲਈਬਰਮੁੰਡਾ । ਆਦਿਸੱਤਜੁਗਕੇ ਰਕੇਗਢਭੋਰਦਏਸਭਜਿਉ ਕਚਬੰਝਾ । ਹੈਕਰਤਾਸਭਹੀਜਗਕੋਅਰੁਦੇਵਨਹਾਰਇਹੀਜੁਗਸੰਝਾ । ਲੋਕਨਕੇਪਤਿਸੋਂਸਤਮੰਦਬਿਬਾਦਕਰੈਮਘਵਾਤਮਲੰਙਾ ॥ ੩੫੧ ਸਵੈਯਾ ॥ ਗੋਪਨਸੈਂਖਿਝਕੈਮਘਵਾਭਜਕੈਮਨਆਨੰਦਕੋਪਰਚੇ । ਸੰਗ ਮੇਘਨਜਾਇਕਹੀਬਰਖੋਜਪੈਰਸਬੀਰਹੀਮੱਧਗਚੇ । ਕਰੀਯੋਬਰਖਾਇ ਤਨੀਉਨਪੈਜਿਹਜੇਫੁਨਗੋਪਨਏਕਬਚੇ । ਸਭਭੈਨਭ੍ਰਾਤਨਤਾਤਨਪੌਤ੍ ਨਤਊਅਨਮਾਰਹੁਸਾਬਰਚੇ ॥ ੩੫੨ ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ ਆਇਸਮਾਨਪੁ ਪੁਰਿੰਦਰਕੋਅਪਨੇਸਭਮੇਘਨਕਾਛਸੁਕਾਛੇ। ਧਾਇਚਲੇਬ੍ਰਿਜਕੇਮਰਬੋਕ ਹੁਐਰਦਸੋਦਿਸਤੇਘਨਆਛੇ॥ਕੋਪਭਰੇਅਰਬਾਰਭਰੇਬਧਬੇਕਉਚਲੇਚਰੀ ਆਜੋਊਬਾਛੇ । ਛਿੱਲੇਕਰਬੇਪਕਾਰਜਛੋਡਚਲੇਬਨਤਾਸੁਤਪਾਛੇ॥ ੩੫੩॥ ਦੈਤਸੰਖਾਸੁਰਕੇਮਰਬੇਕਹਰੂਪਧਰਿਯੋਜਲਮੈਜਿਨਮੱਛਾ । ਸਿੰਧ ਮਥਿਯੋਜਬਹੀਅਸੁਰਾਸੁਰਮੇਰੁਤਰੈਭਯੋਕੱਛਪਹੱਛਾ ॥ ਸੋਅਬਕਾਨਭਯੋ ਇਹਠਉਰਚਰਾਵਤਹੈਝਿਜਕੇਸਭਬੱਛਾ॥ ਖੇਲਦਿਖਾਵਤਹੈਜਗਕੋਇਹ ਹੈਕਰਤਾਸੁਭਜੀਵਨਰੱਛਾ॥ ੩੫ ॥ ਆਇਸਮਾਨਸਭੈਮਘਵਾਹਰਿਕੋ ਪਰਿਘੇਰਘਨੇਘਨਗਾਜੇ ॥ਦਾਮਨਯੋਂਗਰਜੇਜਨਰਾਮਕੇਸਾਮੁਹਰਾਵਨ ਦੰਦਭਿਬਾਜੈ ॥ ਸੋਧੁਨਿਉਨਨਮੈਸੁਨਗੋਪਦਮੋਦਿਸਕੌਡਰਕੈਉਠਭਾਜੈ ॥ ਆਇਪਰੇਹਰਿਕੇਸਭਪਾਇਨਆਪਨਜੀਵਸਹਾਇਕੈਕਾਜੈ ॥੩੫੫॥ ਮੇਘਨਕੋਡਰਕੇਹਰਿਸਾਮਗੋਪਪਕਾਰਤਹੈਦੁਖਸਾਂਝਾ॥ ਰੱਛਕਰੋਹਮਰੀ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿਬਿਸਟਭਈਦਿਨਅਉਸਤਸਾਂਝਾ ॥ ਏਕਬਚੀਨਗਉਪਰ ਕੀਮਰਗਈਦੁਧਰੀਬਛਰੇਅਰਬਾਂਝਾ। ਅੱਗਜਸਿਯਾਮਕੇਰੋਵਯੋਜਿਮ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org
