(੩੧੮)
ਦੇ ਕਿ ਯਹਾਂ ਸੋਤੇ ਥੇ ਏਕ ਦੇਵ ਔਰ ਏਕ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਕਿਸੀ ਪਰਦੇ ਕੇ ਸੋ ਤੇ ਉਸਨੇ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪ ਕੋ ਨਾ ਜਤਾਯਾ ਉਸ ਸਮਯ ਕਿਆ ਕਹੋਗੇ ਔਰ ਹਮ ਸਭ ਕੀ ਕਿਆ ਦਸ਼ਾ ਹੋਇਗੀ ਨਿਦਾਨ ਦੋਨੋਂ ਕੋ ਜਗਾ ਦੀਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਦੇਵੋਂ ਕੋ ਦੇਖ ਉਨਕੀ ਬੋਲੀ ਮੇਂ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਹਮਕੋ ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ ਜਗਾਯਾ ਹਮ ਸੇ ਕਿਆ ਕਾਮ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਸਚ ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸ ਪੜਦੇ ਕੇ ਹੋ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾਕਿ ਤੁਮਨੇ ਨਹੀਂ ਸੁਨਾ ਕਿ ਏਕ ਮਨੁੱਖਯ ਬਰਜੁਖ ਕੇ ਟਾਪੂ ਕੋ ਜਾਤਾ ਹੈ ਉਸਕੇ ਲੀਏ ਸਮਸ਼ਾਹ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਮਕਰਨਸ ਕੋ ਜਲਾ ਦੀਆ ਔਰ ਉਸਕਾ ਦੇਸ਼ ਛੀਨ ਲੀਆ ਤੁਮੇਂ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਉਸਕੋ ਢੂੰਡਕੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਜਾਵੋ ਫਿਰ ਦੇਵੋਂ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਯਿਹ ਪਰੀਜਾਦ ਕਿਸ ਪਰਦੇ ਕਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਯਿਹ ਤੂਮਾਨ ਪਰਦੇ ਕਾ ਹੈ ਯਹੀ ਸਮਾਚਾਰ ਲੇਨੇ ਕੋ ਜਾਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮਸ਼ਾਹ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਯਾ ਹੈ ਮਕਰਨਸ ਕੋ ਮਾਰ ਕਰ ਉਸਕਾ ਦੇਸ ਛੀਨ ਲੀਆ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਯਹਾਂ ਆਰਾਮ ਕਰੋ ਹਮ ਉਸਕੋ ਭਾਲਤੇ ਹੈਂ ਨਿਦਾਨ ਉਸਕੋ ਰਸਤਾ ਬਤਾ ਚਲ ਦੀਏ ਤੀਨ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਏਕ ਬਡੀ ਭਾਰੀ ਨਦੀ ਪਰ ਪਹੁਚੇ ਮਿਹਰਆਵਰ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕਹਿਰਮਾਨ ਨਦੀ ਯਹੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਇਸਕਾ ਦੂਸਰਾ ਕਿਨਾਰਾ ਦੇਖ ਪੜਤਾ ਹੈ ਔਰ ਇਸਕੀ ਲਹਿਰੇਂ ਆਕਾਸ ਤਕ ਪਹੁੰਚਤੀ ਹੈਂ ਜਲ, ਜੀਵ, ਹਾਥੀ, ਘੋੜੇ, ਸੰਸਾਰ, ਮਾਗਰ ਉਧਰ ਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਪਰ ਬਹੁਤਸੇ ਲੇਟ ਰਹੇ ਹੈਂ ਔਰ ਅਨੇਕ
