(੧੮੫)
ਝੂਠ ਜੇਡ ਨਾ ਰੱਦ ਆਜ਼ਾਰ ਕੋਈ ਗਜ਼ਬ ਰੱਬ ਦੇ ਕਹਿਰ ਕਲੂਰ ਜੇਹਾ
ਜੱਟਾਂ ਵਾਂਗ ਨਾ ਜ਼ਾਤ ਕੁਰੱਖ਼ਤ ਕੋਈ ਨਾਜ਼ਕ ਤਬ੍ਹਾ ਨਾ ਮੁਸ਼ਕ ਕਾਫੂਰ ਜੇਹਾ
ਹਿੰਗ ਜੇਡ ਨਾ ਹੋਰ ਬਦਬੂ ਕੋਈ ਬਾਸਦਾਰ ਨਾ ਹੋਰ ਕਚੂਰ ਜੇਹਾ
ਕਬਰ ਜੇਡ ਨਾਹੀਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੋਈ ਪੰਧ ਮੌਤ ਦਾ ਤੁਰਨ ਜ਼ਰੂਰ ਜੇਹਾ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਜਿਹਾ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਨਾਹੀਂ ਬਖਸ਼ਨਹਾਰ ਨਾ ਰਬ ਗ਼ਫੂਰ ਜੇਹਾ
ਕਲਾਮ ਸਹਿਤੀ
ਏਥੋਂ ਜਾਹ ਕੁਪਤਿਆ ਰਾਵਲਾ ਵੇ ਕਿਹਾ ਝਗੜਨਾਂ ਏਂ ਨਾਲ ਕਵਾਰੀਆਂ ਦੇ
ਕਿਹੜੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਚੇਲੜਾ ਵੇ ਖੁਲ੍ਹਾ ਆਣ ਵੜੇਂ ਵਿੱਚ ਨਾਰੀਆਂ ਦੇ
ਤੇਰੇ ਜਹੇ ਜੋਗੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਢੇਰ ਡਿੱਠੇ ਨਹੀਂ ਪਰਚਦੇ ਨਾਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ
ਕੋਈ ਮਾਰੂਗਾ ਲੱਪਰਾ ਜਾਹ ਏਥੋਂ ਮੱਥਾ ਡਾਹ ਨਾ ਨਾਲ ਅਯਾਣੀਆਂ ਦੇ
ਏਵੇਂ ਭੇਸ ਫ਼ਕੀਰੀ ਦਾ ਪਹਿਨ ਬੈਠੋਂ ਵੇਲੇ ਯਾਦ ਕਰੀਂ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣੀਆਂ ਦੇ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਫ਼ਕੀਰ ਨਾ ਮੂਲ ਹੋਯੋਂ ਜਾਹ ਝਗੜ ਲੈ ਨਾਲ ਸਿਆਣੀਆਂ ਦੇ
ਤਥਾ
ਕਿਸਮ ਹੈਣ ਅਠਾਈ ਏਸ ਜੱਗ ਉੱਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਭੌਣ ਤੇ ਫਿਰਨ ਵਪਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਫਿਰਨ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਘਰੋ ਘਰੀ ਧੁਰੋਂ ਫਿਰਨ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਸੂਰਜ,ਚੰਨ ਘੋੜੇ ਅਤੇ ਰੂਹ ਜੰਗਲ ਨਜ਼ਰ ਸ਼ੇਰ ਪਾਣੀ ਵਣਜਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਤਾਣਾ ਤਣਨ ਵਾਲੀ ਇੱਲ ਗਿੱਧ ਕੁੱਤਾ ਤੀਰ ਛੱਜ ਤੇ ਛੋਕਰਾ ਯਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਬਿੱਲੀ ਰੰਨ ਫ਼ਕੀਰ ਤੇ ਅੱਗ ਬਾਂਦੀ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਫਿਰਨ ਘਰੋ ਘਰ ਕਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਇਕ ਨੌਕਰਾਂ ਥੀਂ ਕੰਮ ਇਹੋ ਹੈਗਾ ਰਾਤ ਦਿਨੇ ਇਹ ਫਿਰਨ ਬਿਗਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਚੱਪਾ, ਛਾਣਨੀ, ਤੱਕੜੀ, ਤੇਗ, ਮਕਰਬ, ਲੱਗਾ ਤੱਕਲਾ ਫਿਰਨ ਵਿਹਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ ਭੌਨਾਂ ਏਂ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡਾਂ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਕੀ ਬਣੀ ਲਾਚਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਠਾਈਆਂਵਿੱਚੋਂ ਤੂੰਤਾਂ ਮੂਲ ਨਾਹੀਂ ਤੇਰਾ ਲੜਨ ਤੇ ਫਿਰਨਰੁਜ਼ਗਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਵਲੀ ਭੁੱਖੇ ਲੱਖ ਫਿਰਦੇ ਸਬਰ ਫ਼ਕਰ ਨੂੰ ਕੌਲ ਕਰਾਰ ਹੈ ਵੇ
ਹਾਲ ਜੋਗੀ
ਫਿਰਨ ਬੁਰਾ ਹੈ ਜੱਗ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਾਈਂ ਜੇ ਇਹ ਫਿਰਨ ਤਾਂ ਕੰਮ ਦੇ ਮੂਲ ਨਾਹੀਂ
ਫਿਰੇ ਕੌਲ ਜਬਾਨ ਜਵਾਨ ਰਣ ਥੀਂ ਸਤਰਦਾਰ ਘਰ ਛੋੜ ਮਾਕੂਲ ਨਾਹੀਂ
ਰੰਨ ਆਈ ਵਗਾੜ ਤੇ ਚੇਹ ਚੱੜ੍ਹੀ ਫ਼ਕਰ ਆਏ ਜਾਂ ਕਹਿਰ ਨਜ਼ੂਲ ਨਾਹੀਂ
ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਕੰਮ ਕੀਤਿਆਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਹੀਂ ਅਤੇ ਅਹਿਮਕਾਂ ਕਦੇ ਮਾਮੂਲ ਨਾਹੀਂ
ਰਜ਼ਾ ਅਲਾਹ ਦੀ ਉੱਤੇ ਹੈ ਹੁਕਮ ਕਤਈ ਕੁਤਬ ਕੋਹਾ ਕਾਬਾ ਮਸ਼ਗੂਲ ਨਾਹੀਂ
