ਗੋਰਖ ਬਾਣੀ

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਗੋਰਖ ਬਾਣੀ
ਗੋਰਖਨਾਥ

          ਗੋਰਖ ਬਾਣੀ
      ਨਾਥ ਬੋਲੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ
     ਵਰਿਸ਼ੇਗੀ ਕੰਬਲੀ ਭੀਜੈਗਾ ਪਾਣੀ।
ਗਾਡੀ ਪਡਰਵਾ ਬਾਂਧਿਲੇ ਸ਼ੂੰਟਾ, ਚਲੇ ਡੰਕਾ ਬਾਜਿਲੈ ਊਂਟਾ।
ਕਊਵਾ ਦੀ ਪਾਈ ਪਿੱਪਲ ਬੁਸਬੁਸੇ, ਮੂਸਾ ਕੈ ਸਬਦ ਬਿਲਇਆ ਨਾਸੇ।
ਚਲੈ ਬਟਾਵਾ ਥਾਕੀ ਬਾਟ, ਸੋਵੈ ਡੂਕਰਿਆ ਠੋਰੇ ਸ਼ਾਟ।
ਢੂਕਿਲੇ ਕੁੱਤਾ ਭੂਕਿਲੇ ਚੋਰ, ਕਾਢੈ ਧਣੀ ਪੁਕਾਰੇ ਪਸ਼ੂ।
ਉਜੜ ਸ਼ੇਡਾ ਨਗਰ ਮਝਾਰੀ, ਤਲਿ ਗਾਗਰ ਉੱਤੇ ਪਨਿਹਾਰੀ।
ਮਗਰੀ ਪਰਿ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਧੂਂਧਾਈ, ਪੋਵਣਹਾਰਾ ਕਾਂ ਰੋਟੀ ਖਾਈ।
ਕਾਮਿਨਿ ਜਲੈ ਕਾਂਗੜੀ ਤਾਪੈ, ਵਿਚ ਬੈਸੰਦਰ ਥਰਹਰ ਕੰਬੇ।
ਇੱਕ ਜੁ ਰਢੀਆ ਰੜਤੀ ਆਈ, ਬਹੂ ਬਿਆਈ ਸਾਸੂ ਜਾਈ।
ਨਗਰੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਕੁਮੁਦਨੀ ਆਵੈ, ਉਲਟੀ ਚਰਚਾ ਗੋਰਸ਼ ਗਾਵੈ।।

              ਪਦ
ਰਹਤਾ ਹਮਾਰੈ ਗੁਰੁ ਬੋਲੇਯੇ, ਹਮ ਰਹਤਾ ਕਾ ਚੇਲਾ।
ਮਨ ਮਾਨੈ ਤੌ ਸੰਗਿ ਫਿਰੈ, ਨਿੰਹਤਰ ਫਿਰੈ ਅਕੇਲਾ।।
ਅਵਧੂ ਐਸਾ ਗ੍ਯਾੰਨ ਬਿਚਾਰੀ ਤਾਮੈਂ ਝਿਲਿਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਉਜਾਲੀ।
ਜਹਾੰ ਜੋਗ ਤਹਾੰ ਰੋਗ ਨ ਵ੍ਯਾਪੈ, ਐਸਾ ਪਰਸ਼ਿ ਗੁਰ ਕਰਨਾੰ।
ਤਨ ਮਨ ਸੂੰ ਜੇ ਪਰਚਾ ਨਾੰਹੀ, ਤੌ ਕਾਹੇ ਕੋ ਪਚਿ ਮਰਨਾੰ।।
ਕਾਲ ਨ ਮਿਟ੍ਯਾ ਜੰਜਾਲ ਨ ਛੁਟ੍ਯਾ, ਤਪ ਕਰਿ ਹੁਵਾ ਨ ਸੂਰਾ।
ਕੁਲ ਕਾ ਨਾਸ ਕਰੈ ਮਤਿ ਕੋਈ, ਜੈ ਗੁਰ ਮਿਲੈ ਨ ਪੂਰਾ।।
ਸਪ੍ਤ ਧਾਤ੍ਤ ਕਾ ਕਾਯਾ ਪੀਂਜਰਾ, ਤਾ ਮਹਿੰ ਜੁਗਤਿ ਬਿਨ ਸੂਵਾ।
ਸਤਗੁਰ ਮਿਲੈ ਤੋ ਊਬਰੈ ਬਾਬੂ, ਨਹੀਂ ਤੌ ਪਰਲੈ ਹੂਵਾ।
ਕੰਦ੍ਰਪ ਰੂਪ ਕਾਯਾ ਕਾ ਮੰਡਣ, ਅੰਬਿਰਥਾ ਕਾਂਈ ਉਲੀਂਚੌ।
ਗੋਰਸ਼ ਕਹੈਂ ਸੁਣੌਂ ਰੇ ਭੌਂਦੂ, ਅੰਰਡ ਅੰਮੀਂ ਕਤ ਸੀਂਚੌ।
ਨਾ ਕੋਈ ਬਾਰੂ, ਨਾ ਕੋਈ ਬੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ,
ਆਪ ਤਰਾਵੋ ਆਪ ਸਮੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ
ਨਿਰਖੇ ਤੁ ਵੋ ਤੋ ਹੈ ਨਿੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ ਚੇਤ !
ਧੂਨੀ ਧਾਖੇ ਹੈ ਅੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ
ਕਾਮਰੂਪਿਣੀ ਦੇਖੇ ਦੁਨਿਯਾ ਦੇਖੇ ਰੂਪ ਅਪਾਰਾ
ਸੁਪਨਾ ਜਗ ਲਾਗੇ ਅਤਿ ਪ੍ਯਾਰਾ ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ !
ਸੂਨੇ ਸ਼ਿਖਰ ਕੇ ਆਗੇ ਆਗੇ ਸ਼ਿਖਰ ਆਪਨੋ,
ਛੋਡ ਛਟਕਤੇ ਕਾਲ ਕੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ !
ਸਾੰਸ ਅਰੁ ਉਸਾੰਸ ਚਲਾ ਕਰ ਦੇਖੋ ਆਗੇ,
ਅਹਾਲਕ ਆਯਾ ਜਗੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ !
ਦੇਖ ਦੀਖਾਵਾ, ਸਬ ਹੈ, ਧੂਰ ਕੀ ਢੇਰੀ,
ਢਲਤਾ ਸੂਰਜ, ਢਲਤਾ ਚੰਦਾ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ !
ਚਢੋ ਚਾਖਡੀ, ਪਵਨ ਪਾੰਵਡੀ,ਜਯ ਗਿਰਨਾਰੀ,
ਕ੍ਯਾ ਹੈ ਮੇਰੁ, ਕ੍ਯਾ ਹੈ ਮੰਦਰ, ਚੇਤ ਮਛੰਦਰ !

     ਗੋਰਖ ਆਯਾ!

ਆਂਗਨ ਆਂਗਨ ਅਲਖ ਜਗਾਯਾ, ਗੋਰਖ ਆਯਾ!
ਜਾਗੋ ਹੇ ਜਨਨੀ ਕੇ ਜਾਯੇ, ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਭੀਤਰ ਆਕੇ ਧੂਮ ਮਚਾਯਾ, ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਆਦਸ਼ਬਾਦ ਮ੍ਰਦੰਗ ਬਜਾਯਾ, ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਜਟਾਜੂਟ ਜਾਗੀ ਝਟਕਾਯਾ,ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਨਜਰ ਸਧੀ ਅਰੁ, ਬਿਖਰੀ ਮਾਯਾ,ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਨਾਭਿ ਕੰਵਰਕੀ ਖੁਲੀ ਪਾੰਖੁਰੀ, ਧੀਰੇ, ਧੀਰੇ,
ਭੋਰ ਭਈ, ਭੈਰਵ ਸੂਰ ਗਾਯਾ, ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਏਕ ਘਰੀ ਮੇਂ ਰੁਕੀ ਸਾੰਸ ਤੇ ਅਟਕ੍ਯ ਚਰਖੋ,
ਕਰਮ ਧਰਮਕੀ ਸਿਮਟੀ ਕਾਯਾ,ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਗਗਨ ਘਟਾਮੇਂ ਏਕ ਕਡਾਕੋ,ਬਿਜੁਰੀ ਹੁਲਸੀ,
ਘਿਰ ਆਯੀ ਗਿਰਨਾਰੀ ਛਾਯਾ,ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਲਗੀ ਲੈ, ਲੈਲੀਨ ਹੁਏ, ਸਬ ਖੋ ਗਈ ਖਲਕਤ,
ਬਿਨ ਮਾੰਗੇ ਮੁਕ੍ਤਾਫਲ ਪਾਯਾ, ਗੋਰਖ ਆਯਾ !
ਬਿਨੁ ਗੁਰੁ ਪੰਥ ਨ ਪਾਈਏ ਭੂਲੈ ਸੇ ਜੋ ਭੇਂਟ,
ਜੋਗੀ ਸਿੱਧ ਹੋਇ ਤਬ, ਜਬ ਗੋਰਖ ਸੇ ਹੌਂ ਭੇਂਟ!"

(-ਪਦਮਾਵਤ)

ਊੰ ਸਬਦਹਿ ਤਾਲਾ ਸਬਦਹਿ ਕੂਚੀ ਸਬਦਹਿ ਸਬਦ ਭਯਾ ਉਜਿਯਾਲਾ।

ਕਾਂਟਾ ਸੇਤੀ ਕਾਂਟਾ ਸ਼ੂਟੈ ਕੂੰਚੀ ਸੇਤੀ ਤਾਲਾ।
ਸਿਧ ਮਿਲੈ ਤੋ ਸਾਧਿਕ ਨਿਪਜੈ, ਜਬ ਘਟਿ ਹੋਯ ਉਜਾਲਾ॥

ਅਲਸ਼ ਪੁਰੁਸ਼ ਮੇਰੀ ਦਿਸ਼੍ਟਿ ਸਮਾਨਾ, ਸੋਸਾ ਗਯਾ ਅਪੂਠਾ।
ਜਬਲਗ ਪੁਰੁਸ਼ਾ ਤਨ ਮਨ ਨਹੀਂ ਨਿਪਜੈ, ਕਥੈ ਬਦੈ ਸਬ ਝੂਠਾ॥

ਸਹਜ ਸੁਭਾਵ ਮੇਰੀ ਤ੍ਰਸ਼੍ਨਾ ਫੀਟੀ, ਸੀਂਗੀ ਨਾਦ ਸੰਗਿ ਮੇਲਾ।
ਯੰਮ੍ਰਤ ਪਿਯਾ ਵਿਸ਼ੈ ਰਸ ਟਾਰਯਾ ਗੁਰ ਗਾਰਡੌਂ ਅਕੇਲਾ॥

ਸਰਪ ਮਰੈ ਬਾੰਬੀ ਉਠਿ ਨਾਚੈ, ਕਰ ਬਿਨੁ ਡੈਰੂੰ ਬਾਜੈ।

ਕਹੈ `ਨਾਥ ਜੌ ਯਹਿ ਬਿਧਿ ਜੀਤੈ, ਪਿੰਡ ਪਡੈ ਤੋ ਸਤਗੁਰ ਲਾਜੈ॥

                     *
ਆਵੋ ਮਾਈ ਧਰਿ ਧਰਿ ਜਾਵੋ
ਗੋਰਸ਼ ਬਾਲਾ ਭਰ ਭਰ ਸ਼ਾਵੋ।
ਝਰੈ ਨ ਪਾਰਾ ਬਾਜੇ ਨਾਦ
ਸਤਿ ਹਰ ਸੂਰ ਨ ਵਾਦ ਵਿਵਾਦ।
ਪਵਨ ਗੋਟਿਕਾ ਰਹਣੀ ਅਕਾਸ
ਮਹਿਯਲ ਅੰਤਰ ਗਗਨ ਵਿਲਾਸ।
ਪਯਾਲਨੀਂ ਡੀਵੀਂ ਸੁਨਿ ਚਢਾਈ
ਕਥਨ੍ਤ ਗੋਰਸ਼ਨਾਥ ਮਛੀਨ੍ਦ੍ਰ ਬਤਾਈ।
ਨਾਥ ਨਿਰੰਜਨ ਆਰਤੀ ਸਾਜੈ।
ਗੁਰੁ ਕੇ ਸਬਦੂੰ ਝਾਲਰਿ ਬਾਜੇ।।
                      *
ਅਨਹਦ ਨਾਦ ਗਗਨ ਮੇਂ ਗਾਜੈ, ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਤਹਾੰ ਆਪ ਵਿਰਾਜੈ।
ਦੀਪਕ ਜੋਤਿ ਅਸ਼ਡਤ ਬਾਤੀ, ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਜਗੈ ਦਿਨ ਰਾਤੀ।
ਸਕਲ ਭਵਨ ਉਜਿਯਾਰਾ ਹੋਈ, ਦੇਵ ਨਿਰੰਜਨ ਔਰ ਨ ਕੋਈ।
ਅਨਤ ਕਲਾ ਜਾਕੈ ਪਾਰ ਨ ਪਾਵੈ, ਸੰਸ਼ ਮ੍ਰਦੰਗ ਧੁਨਿ ਬੈਨਿ ਬਜਾਵੈ।
ਸ੍ਵਾਤਿ ਬੂੰਦ ਲੈ ਕਲਸ ਬਨ੍ਦਾਊੰ, ਨਿਰਤਿ ਸੁਰਤਿ ਲੈ ਪਹੁਪ ਚਢਾਊੰ।
ਨਿਜ ਤਤ ਨਾੰਵ ਅਮੂਰਤਿ ਮੂਰਤਿ, ਸਬ ਦੇਵਾੰ ਸਿਰਿ ਉਦ੍ਬੁਦੀ ਸੂਰਤਿ।
ਆਦਿਨਾਥ ਨਾਤੀ ਮਛ੍ਨ੍ਦ੍ਰ ਨਾ ਪੂਤਾ, ਆਰਤੀ ਕਰੈ ਗੋਰਸ਼ ਓਧੂਤਾ।

                     *
ਚਲਿ ਰੇ ਅਬਿਲਾ ਕੋਯਲ ਮੌਰੀ

ਚਲਿ ਰੇ ਅਬਿਲਾ ਕੋਯਲ ਮੌਰੀ,
ਧਰਤੀ ਉਲਟਿ ਗਗਨ ਕੂੰ ਦੌਰੀ।
ਗਈਯਾੰ ਵਪਡੀ ਸਿੰਘ ਨੈ ਘੇਰੈ
ਮ੍ਰਤਕ ਪਸੂ ਸੂਦ੍ਰ ਕੂੰ ਉਚਰੈ।
ਕਾਟੇ ਸਸਤ੍ਰ ਪੂਜੈ ਦੇਵ
ਭੂਪ ਕਰੈ ਕਰਸਾ ਕੀ ਸੇਵ।
ਤਲਿ ਕਰ ਢਕਣ ਊਪਰਿ ਝਾਲਾ
ਨ ਛੀਜੇਗਾ ਮਹਾਰਸ ਬੰਚੈਗਾ ਕਾਲਾ।
ਦੀਪਕ ਬਾਲਿ ਉਜਾਲਾ ਕੀਯਾ
ਗੋਰਸ਼ ਕੇ ਸਿਰਿ ਪਰਬਤ ਦੀਯਾ।
           *
ਕੁਮ੍ਹਰਾ ਕੇ ਘਰ ਹਾੰਡੀ ਆਛੇ ਅਹੀਰਾ ਕੇ ਘਰਿ ਸਾੰਡੀ

ਕੁਮ੍ਹਰਾ ਕੇ ਘਰ ਹਾੰਡੀ ਆਛੇ ਅਹੀਰਾ ਕੇ ਘਰਿ ਸਾੰਡੀ।
ਬਹ੍ਮਨਾ ਕੇ ਘਰਿ ਰਾਨ੍ਡੀ ਆਛੇ ਰਾਨ੍ਡੀ ਸਾੰਡੀ ਹਾੰਡੀ।
ਰਾਜਾ ਕੇ ਘਰ ਸੇਲ ਆਛੇ ਜੰਗਲ ਮੰਧੇ ਬੇਲ।
ਤੇਲੀ ਕੇ ਘਰ ਤੇਲ ਆਛੇ ਤੇਲ ਬੇਲ ਸੇਲ।
ਅਹੀਰਾ ਕੇ ਘਰ ਮਹਕੀ ਆਛੇ ਦੇਵਲ ਮਧ੍ਯੇ ਲ੍ਯੰਗ।
ਹਾਟੀ ਮਧ੍ਯੇ ਹੀਂਗ ਆਛੇ ਹੀਂਗ ਲ੍ਯੰਗ ਸ੍ਯੰਗ।
ਏਕ ਸੁਨ੍ਨੇ ਨਾਨਾ ਵਣਯਾੰ ਬਹੁ ਭਾੰਤਿ ਦਿਖਲਾਵੇ।
ਭਣਤ ਗੋਰਸ਼ ਤ੍ਰਿਗੁੰਣ ਮਾਯਾ ਸਤਗੁਰ ਹੋਇ ਲਸ਼ਾਵੇ।
            *
ਗ੍ਯਾਨ ਸਰੀਸ਼ਾ ਗੁਰੁ ਨ ਮਿਲਿਯਾ ,
ਚਿੱਤ ਸਰੀਸ਼ਾ ਚੇਲਾ।
ਮਨ ਸਰੀਸ਼ਾ ਮੇਲੂ ਨ ਮਿਲਿਯਾ
ਤਾਥੈਂ ਗੋਰਸ਼ ਫਿਰੈ ਅਕੇਲਾ।।

ਜਹਾੰ ਗੋਰਸ਼ ਤਹਾੰ ਗ੍ਯਾਨ ਗਰੀਬੀ
ਦੁੰਦ ਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕੋਈ।
ਨਿਸ੍ਪ੍ਰੇਹੀ ਨਿਰਦਾਵੇ ਸ਼ੇਲੇ
ਗੋਰਸ਼ ਕਹੀਯੇ ਸੋਈ।।
          *
ਅਵਧੂ ਈਸ੍ਵਰ ਹਮਾਰੇ ਚੇਲਾ ਭਣੀਜੈ
ਮਛੀਨ੍ਦ੍ਰ ਬੋਲੀਯੇ ਨਾਤੀ।
ਨਿਗੁਰੀ ਪਿਰਥੀ ਪਰਲੇ ਜਾਤੀ ਤਾਥੈ ਹਮ
ਉਲਟੀ ਥਾਪਨਾ ਥਾਪੀ।
            *
ਯਹੁ ਮਨ ਸਕਤੀ ਯਹੁ ਮਨ ਸੀਵ
ਯਹੁ ਮਨ ਪਾੰਚ ਤੱਤ ਕਾ ਜੀਵ।
ਯਹੁ ਮਨ ਲੈ ਜੈ ਉਨਮਨ ਰਹੈ
ਤੋ ਤੀਨ ਲੋਕ ਕੀ ਵਾਰਤਾ ਕਹੈ।।
          *
ਹਿਰਦਾ ਕਾ ਭਾਵ ਹਾਥ ਮੈਂ ਜਾਨਿਯੇ
ਯਹੁ ਕਲਿ ਆਈ ਸ਼ੋਟੀ।
ਬਦ੍ਨ੍ਤ ਗੋਰਸ਼ ਸੁਨੋ ਰੇ ਅਵਧੂ
 ਕਰਵੇ ਹੋਇ ਸੁ ਨਿਕਸੈ ਟੋਟੀ।।
         *
 
       1.
ਕਹਣਿ ਸੁਹੈਲੀ ਰਹਣਿ ਦੁਹੈਲੀ
ਕਹਣਿ ਰਹਣਿ ਬਿਨ ਥੋਥੀ।
ਪਠ੍ਯਾ ਗੁਣ੍ਯਾ ਸੂਵਾ ਬਿਲਾਈ ਸ਼ਾਯਾ
ਪੰਡਿਤ ਕੇ ਹਾਥ ਰਹ ਗਈ ਪੋਥੀ।

       2.
ਕਹਣਿ ਸੁਹੈਲੀ ਰਹਣਿ ਦੁਹੈਲੀ
ਬਿਨ ਸ਼ਾਯਾ ਗੁਡ ਮੀਠਾ।
ਖਾਈ ਹੀਂਗ ਕਪੂਰ ਬਸ਼ਾਨੈ
ਗੋਰਸ਼ ਕਹੇ ਸਬ ਝੂਠਾ।।

     *
ਵਦੰਤ ਗੋਰਸ਼ ਰਾਈ ਪਰਸਿ ਲੇ ਕੇਦਾਰੰ
ਪਾੰਣੀ ਪੀਓ ਪੂਤਾ ਤ੍ਰਭੁਵਨ ਸਾਰੰ।
ਊੰਚੇ-ਊੰਚੇ ਪਰਵਤ ਵਿਸ਼ਮ ਕੇ ਘਾਟ
ਤਿਹਾੰ ਗੋਰਸ਼ਨਾਥ ਕੈ ਲਿਯਾ ਸੇਬਾਟ।
ਕਾਲੀ ਗੰਗਾ, ਧੌਲੀ ਗੰਗਾ ਝਿਲਮਿਲ ਦੀਸੈ
ਕਾਊਰੂ ਕਾ ਪਾੰਣੀ ਪੁਨਿ ਰ ਗਿਰ ਪਈ ਸੈ।
ਅਰਧੇ ਜੋਗੇਸ੍ਵਰ ਉਰਧੇ ਕੇਦਾਰੰ
ਭੋਲਾ ਲੋਕ ਨ ਜਾਨੇ ਮੋਸ਼ ਦੁਵਾਰੰ।
ਆਦਿਨਾਥ ਨਾਤੀ ਮ੍ਛੀਨ੍ਦ੍ਰ੍ਨਾਥ ਪੂਤਾ
ਕਾਯਾ ਕੇਦਾਰ ਸਾਧੀਲੇ ਗੋਰਸ਼ ਅਵਧੂਤਾ।
       *
ਨਾਥ ਕਹ੍ਤਾੰ ਸਬ ਜਗ ਨਾਥ੍ਯਾ
ਗੋਰਸ਼ ਕਹ੍ਤਾੰ ਗੋਈ।
ਕਲਮਾ ਕਾ ਗੁਰ ਮਹੰਮਦ ਹੋਤਾ
ਪਹਲੇਂ ਮੂਵਾ ਸੋਈ।।
    *
ਹਿੰਦੂ ਧ੍ਯਾਵੈ ਦੇਹੁਰਾ
ਮੁਸਲਮਾਨ ਮਸੀਤ।
ਜੋਗੀ ਧ੍ਯਾਵੈ ਪਰਮ ਪਦ
ਜਹਾਂ ਦੇਹੁਰਾ ਨ ਮਸੀਤ।।
      *
ਮੂਰਿਸ਼ ਸਭਾ ਨ ਬੈਸਿਬਾ
ਅਵਧੂ ਪੰਡਿਤ ਸੋਂ ਨ ਕਰੀਬਾ ਬਾਦੰ।
ਰਾਜਾ ਸੰਗ੍ਰਾਮੇ ਝੂਝ ਨ ਕਰਬਾ
ਹੇਲੇ ਨ ਬੋਇਬਾ ਨਾਦੰ।।
        *
ਰੂਪੇ-ਰੂਪੇ ਕੁਰੂਪੇ ਗੁਰੁਦੇਵ, ਬਾਘਨੀ ਭੋਲੇ-ਭੋਲੇ।
ਜਿਨ ਜਨਨੀ ਸੰਸਾਰ ਦਿਸ਼ਾਯਾ, ਤਾਕੋ ਲੇ ਸੂਤੇ ਸ਼ੋਲੇ।
ਗੁਰੁ ਸ਼ੋਜੋ ਗੁਰੁਦੇਵ, ਗੁਰੁ ਸ਼ੋਜੋ ਬਦੰਤ ਗੋਰਖ ਐਸਾ।
ਮੁਸ਼ਤੇ ਹੋਈ ਤੁਮ੍ਹੇਂ ਬੰਧਨਿ ਪਡ਼ਿਯਾ ਯੇ ਜੋਗ ਹੈ ਕੈਸਾ।
ਚਾਮ ਹੀ ਚਾਮ ਧਸੰਤਾ ਗੁਰੁਦੇਵ ਦਿਨ-ਦਿਨ ਛੀਜੈ ਕਾਯਾ।
ਹੋਟ ਕੰਠ ਤਾਲੁਕਾ ਸੋਸ਼ੀ ਕਾਢੀ ਮਿਜਾਲੂ ਸ਼ਾਯਾ।
ਦੀਪਕ ਜੋਤਿ ਪਤੰਗ ਗੁਰੁਦੇਵ ਐਸੀ ਭਗ ਕੀ ਛਾਯਾ।
ਬੂਢ਼ੇ ਹੋਇ ਤੁਮ੍ਹੇ ਰਾਜ ਕਮਾਯਾ ਨਾ ਤਜੀ ਮੋਹ ਮਾਯਾ।
ਬਦੰਤ ਗੋਰਖਨਾਥ ਸੁਨਹੁ ਮਛੰਦਰ ਤੁਮ੍ਹੇਂ ਈਸ੍ਵਰ ਕੇ ਪੂਤਾ।
ਬ੍ਰਹਮ ਝਰਨਤਾ ਜੇ ਨਰ ਰਾਸ਼ੇ ਸੋ ਬੋਲੋ ਅਵਧੂਤਾ।।
            *
ਅਵਧੂ ਗਾਗਰ ਮੋਡੇ ਪਾਂਣੀਹਾਰੀ, ਗਵਰੀ ਮੋਡੇ ਨਵਰਾ।
ਘਰ ਦਾ ਗੋਸਵਾਮੀ ਕੋਤੀਗ ਚਾਹੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬੰਧੋ ਜੋਰਾ।
ਲੂੰਣ ਕਹੈ ਅਲੂਣਾ ਬਾਬੂ ਘਿਉ ਕਹੈ ਮੈਂ ਰੂਸ਼ਾ।
ਅਨਲ ਕਹੈ ਮੈਂ ਪਿਆਸਾ ਮੂਵਾ, ਅਨਾਜ ਕਹੈ ਮੈਂ ਭੁੱਖਾ।
ਪਾਵਕ ਕਹੈ ਮੈਂ ਜਾਡਣ ਮੂਵਾ, ਕੱਪੜਾ ਕਹੈ ਮੈਂ ਨਾਗਾ।
ਅਨਹਦ ਮਰਦੰਗ ਬਾਜੈ ਉਥੇ ਪਾਂਗੁਲ ਨਾਚਨ ਲਾਗਿਆ।
ਆਦਿਨਾਥ ਬਿਹਵਲਿਆ ਬਾਬਾ ਮਛਿੰਦਰਨਾਥ ਪੂਦਾ।
ਅਭੇਦ ਭੇਦ ਭੇਦੀਲੇ ਜੋਗੀ ਬਦੰਤ ਗੋਰਸ਼ ਅਵਧੂਤਾ।।
           *
ਅਵਧੂ ਮਾਂਸ ਭਸ਼ੰਤ ਦਯਾ ਧਰਮ ਕਾ ਨਾਸ।
ਮਦ ਪੀਵਤ ਤਹਾਂ ਪ੍ਰਾਣ ਨਿਰਾਸ।
ਭਾੰਗਿ ਭਸ਼ੰਤ ਗ੍ਯਾਨ ਧ੍ਯਾਨ ਸ਼ੋਵੰਤ।
ਜਮ ਦਰਬਾਰੀ ਤੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਰੋਵੰਤ।।
          *

ਰਮਿ ਰਮਿਤਾ ਸੋਂ ਗਹਿ ਚੌਗਾਨੰ, ਕਾਹੇ ਭੂਲਤ ਹੋ ਅਭਿਮਾਨੰ।
ਧਰਨ ਗਗਨ ਬਿਚ ਨਹੀਂ ਅੰਤਰਾ, ਕੇਵਲ ਮੁਕ੍ਤਿ ਭੈਦਾਨੰ।
ਅੰਤਰਿ ਏਕ ਸੋ ਪਰਚਾ ਹੂਵਾ, ਤਬ ਅਨੰਤ ਏਕ ਮੇਂ ਸਮਾਯਾ।
ਅਹਰਿਣ ਨਾਦ ਨੈਂ ਬ੍ਯੰਦ ਹਥੋਡ਼ਾ,ਰਵਿ ਸਸਿ ਸ਼ਾਲਾੰ ਪਵਨੰ।
ਮੂਲ ਚਾਪਿ ਡਿਢ ਆਸਣਿ ਬੈਠਾ, ਤਬ ਮਿਟਿ ਗਯਾ ਆਵਾਗਮਨ।
ਸਹਜ ਸ਼ਲਾੰਣ, ਪਵਨ ਕਰਿ ਘੋਡ਼ਾ, ਲਯ ਲਗਾਮ ਚਿਤ ਚਬਕਾ।
ਚੇਤਨਿ ਅਸਵਾਰ ਗ੍ਯਾਨ ਗੁਰੁ ਕਰਿ, ਔਰ ਤਜੋ ਸਬ ਢਬਕਾ।
ਤਿਲ ਕੈ ਨਾਕੇ ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਸਾੰਧ੍ਯਾ, ਕੀਯਾ ਭਾਵ ਵਿਧਾਤਾ।
ਸੋ ਤੌ ਫਿਰੈ ਆਪਣ ਹੀ ਹੂਵਾ ਜਾਕੋ ਢੂੰਢਣ ਜਾਤਾ।
ਆਸ੍ਤਿ ਕਹੂੰ ਤਾ ਕੋਈ ਨ ਪਤੀਜੈ ਬਿਨ ਆਸ੍ਤਿ (ਅਨੰਤ ਸਿਧ)ਕ੍ਯੂੰ ਸੀਧਾ।
         ਗੋਰਸ਼ ਬੋਲੈ ਸੁਨੌ ਮਛਿੰਦ੍ਰ ਹਰੈ ਹੀਰਾ ਬੀਧਾ।।
             *
ਕੈਸੇ ਬੋਲੋਂ ਪੰਡਿਤਾ ਦੇਵ ਕੌਨੇ ਠਾਈਂ
ਨਿਜ ਤਤ ਨਿਹਾਰਤਾੰ ਅਮ੍ਹੇਂ ਤੁਮ੍ਹੇਂ ਨਾਹੀਂ। (ਟੇਕ )
 
ਪਸ਼ਾਣਚੀ ਦੇਵਲੀ ਪਸ਼ਾਣਚਾ ਦੇਵ,
ਪਸ਼ਾਣ ਪੂਜਿਲਾ ਕੈਸੇ ਫੀਟੀਲਾ ਸਨੇਹ।

ਸਰਜੀਵ ਤੈਡਿਲਾ ਨਿਰਜੀਵ ਪੂਜਿਲਾ,
ਪਾਪਚੀ ਕਰਣੀ ਕੈਸੇ ਦੂਤਰ ਤਿਰਿਲਾ।
 
ਤੀਰਥਿ ਤੀਰਥਿ ਸਨਾਨ ਕਰੀਲਾ,
ਬਾਹਰ ਧੋਯੇ ਕੈਸੇ ਭੀਤਰਿ ਮੇਦੀਲਾ।

ਆਦਿਨਾਥ ਨਾਤੀ ਮ੍ਛੀਨ੍ਦ੍ਰ੍ਨਾਥ ਪੂਤਾ ,
ਨਿਜ ਤਤ ਨਿਹਾਰੇ ਗੋਰਸ਼ ਅਵਧੂਤਾ।।

           *

   ਬੂਝੋ ਪੰਡਿਤ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਗਿਯਾਨਮ
    ਗੋਰਸ਼ ਬੋਲੈ ਜਾਣ ਸੁਜਾਨਮ।
ਬੀਜ ਬਿਨ ਨਿਸਪਤੀ ਮੂਲ ਬਿਨ ਵਿਰਸ਼ਾ ਪਾਨ ਫੂਲ ਬਿਨ ਫਲਿਯਾ,
ਬਾੰਝ ਕੇਰਾ ਬਾਲੂਡ਼ਾ ਪ੍ਯੰਗੁਲਾ ਤਰਵਰਿ ਚਢ਼ਿਯਾ।
ਗਗਨ ਬਿਨ ਚੰਦ੍ਰਮ ਬ੍ਰਹਮਾਂਡ ਬਿਨ ਸੂਰੰ ਝੂਝ ਬਿਨ ਰਚਿਯਾ ਧਾਨਮ,
ਏ ਪਰਮਾਰਥ ਜੇ ਨਰ ਜਾਣੇ ਤਾ ਘਟਿ ਚਰਮ ਗਿਯਾਨਮ।
ਸੁਨਿ ਨ ਅਸ੍ਥੂਲ ਲ੍ਯੰਗ ਨਹੀਂ ਪੂਜਾ ਧੁਨਿ ਬਿਨ ਅਨਹਦ ਗਾਜੈ,
ਬਾਡੀ ਬਿਨ ਪੁਹੁਪ ਪੁਹੁਪ ਬਿਨ ਸਾਮਰ ਪਵਨ ਬਿਨ ਭ੍ਰੰਗਾ ਛਾਜੈ।
ਰਾਹ ਬਿਨਿ ਗਿਲਿਯਾ ਅਗਨਿ ਬਿਨ ਜਲਿਯਾ ਅੰਬਰ ਬਿਨ ਜਲਹਰ ਭਰਿਯਾ,
ਯਹੁ ਪਰਮਾਰਥ ਕਹੌ ਹੋ ਪੰਡਿਤ ਰੁਗ ਜੁਗ ਸ੍ਯਾਮ ਅਥਰਬਨ ਪਢਿਯਾ।
ਸਸਮਵੇਦ ਸੋਹੰ ਪ੍ਰਕਾਸੰ ਧਰਤੀ ਗਗਨ ਨ ਆਦੰ,
ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਵਿਚ ਸ਼ੇਲੇ ਗੋਰਸ਼ ਗੁਰੁ ਮਛਿੰਦ੍ਰ ਪ੍ਰਸਾਦੰ।।

         *

ਮਾਰੋ ਮਾਰੋ ਸ੍ਰ੍ਪਨੀ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਪੈਠੀ।
ਤ੍ਰਿਭੁਵਨ ਡਸਤੀ ਗੋਰਸ਼ਨਾਥ ਦੀਠੀ।।
 
ਮਾਰੋ ਸ੍ਰ੍ਪਨੀ ਜਗਾਈਲ੍ਯੋ ਭੌਰਾ,
ਜਿਨਿ ਮਾਰੀ ਸ੍ਰ੍ਪਨੀ ਤਾਕੋ ਕਹਾ ਕਰੇ ਜੋਂਰਾ।
 
ਸ੍ਰ੍ਪਨੀ ਕਹੇ ਮੈਂ ਅਬਲਾ ਬਲਿਯਾ,
ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਵਿਸ਼੍ਣ ਮਹਾਦੇਵ ਛਲਿਯਾ।
 
ਮਾਤੀ ਮਾਤੀ ਸ੍ਰ੍ਪਨੀ ਦਸੋਂ ਦਿਸਿ ਧਾਵੇ,
ਗੋਰਖਨਾਥ ਗਾਰਡੀ ਪਵਨ ਵੇਗਿ ਲ੍ਯਾਵੇ।
 
ਆਦਿਨਾਥ ਨਾਤੀ ਮਛਿੰਦ੍ਰਨਾਥ ਪੂਤਾ,
ਸ੍ਰ੍ਪਨੀ ਮਾਰਿਲੇ ਗੋਰਸ਼ ਅਵਧੂਤਾ।।

          *
ਆਫੂ ਖਾਯ ਭਾੰਗ ਮਸਕਾਵੇ
ਤਾ ਮੈਂ ਅਕਲਿ ਕਹਾੰ ਤੈ ਆਵੇ।
ਚਢ਼ਤਾੰ ਪਿੱਤ ਉਤਰਤਾੰ ਬਾਈ,
ਤਾਤੇ ਗੋਰਖ ਭਾੰਗਿ ਨ ਸ਼ਾਈ।।
 
ਮਿੰਦਰ ਛਾਡੇ ਕੁਟੀ ਬੰਧਾਵੈ,
ਤ੍ਯਾਗੇ ਮਾਯਾ ਔਰ ਮੰਗਾਵੈ।
ਸੁੰਦਰਿ ਛਾਡੇ ਨਕਟੀ ਬਾਸੈ
ਤਾਤੇਂ ਗੋਰਖ ਅਲਗੇ ਨ੍ਯਾਸੈ।।
       *
ਹਸਿਬਾ ਬੇਲਿਬਾ ਰਹਿਬਾ ਰੰਗ। ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਨ ਕਰਿਬਾ ਸੰਗ।।
ਹਸਿਬਾ ਸ਼ੇਲਿਬਾ ਗਾਇਬਾ ਗੀਤ। ਦਿਢ਼ ਕਰਿ ਰਾਸ਼ਿਬਾ ਅਪਨਾ ਚੀਤ।।
ਹਸਿਬਾ ਸ਼ੇਲਿਬਾ ਧਰਿਬਾ ਧ੍ਯਾਨ। ਅਹਨਿਸਿ ਕਥਿਬਾ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਗਿਯਾਨ।।
ਹਸੈ ਸ਼ੇਲੈ ਨ ਕਰੈ ਮਤ ਭੰਗ। ਤੇ ਨਿਹਚਲ ਸਦਾ ਨਾਥ ਕੇ ਸੰਗ।।
ਹਬਕਿ ਨ ਬੋਲਿਬਾ ਢਬਕਿ ਨ ਚਲਿਬਾ ਧੀਰੇ ਧਰਿਬਾ ਪਾੰਵ।
ਗਰਬ ਨ ਕਰਿਬਾ ਸਹਜੈ ਰਹਿਬਾ ਭਣਤ ਗੋਰਸ਼ ਰਾੰਵ।।
ਧਾਯੇ ਨ ਸ਼ਾਇਬਾ ਭੂਸ਼ੇ ਨ ਮਰਿਬਾ ਅਹਨਿਸਿ ਲੈਬ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਅਗਿਨਿ ਕਾ ਭੇਵੰ
ਹਠ ਨ ਕਰਿਬਾ ਪਡ਼ਯਾ ਨ ਰਹਿਬਾ ਯੂੰ ਬੋਲ੍ਯਾ ਗੋਰਸ਼ ਦੇਵੰ।।
              *
ਗੁਰ ਕੀਜੈ ਗਰਿਲਾ ਨਿਗੁਰਾ ਨ ਰਹਿਲਾ। ਗੁਰ ਬਿਨ ਗ੍ਯਾੰਨ ਨ ਪਾਯਲਾ ਰੇ ਭਈਯਾ।। ਟੇਕ।।
ਦੂਧੈਂ ਧੋਯਾ ਕੋਇਲਾ ਉਜਲਾ ਨ ਹੋਇਲਾ। ਕਾਗਾ ਕੰਠੈ ਪਹੁਪ ਮਾਲ ਹੰਸਲਾ ਨ ਭੈਲਾ।। 1।।
ਅਭਾਜੈ ਸੀ ਰੋਟਲੀ ਕਾਗਾ ਜਾਇਲਾ। ਪੂਛੌ ਮ੍ਹਾਰਾ ਗੁਰੁ ਨੈ ਕਹਾੰ ਸਿਸ਼ਾਇਲਾ।। 2।।
ਉਤਰ ਦਿਸ ਆਵਿਲਾ ਪਛਿਮ ਦਿਸ ਜਾਇਲਾ। ਪੂਛੌ ਮ੍ਹਾਰਾ ਸਤਗੁਰੁ ਨੈ ਤਿਹਾੰ ਬੈਸੀ ਸ਼ਾਇਲਾ।। 3।।
ਚੀਟੀ ਕੇਰਾ ਨੇਤ੍ਰ ਮੈਂ ਗਜ੍ਯੇਨ੍ਦ੍ਰ ਸਮਾਇਲਾ। ਗਾਵਡੀ ਕੇ ਮੁਸ਼ ਮੈਂ ਬਾਘਲਾ ਬਿਵਾਇਲਾ।। 4।।
ਬਾਹੇਂ ਬਰਸੇਂ ਬਾੰਝੇ ਬ੍ਯਾਈ ਹਾਥ ਪਾਵ ਟੂਟਾ। ਬਦਤ ਗੋਰਖਨਾਥ ਮਛਿੰਦ੍ਰ ਨਾ ਪੂਤਾ।। 5।।