ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
(੪੯)
ਵਡਿਆਈ ਤੋਹ ਸੁਨਾਈ॥੧੩੫॥
ਹੋਇ ਤਯਾਰ ਸਵਾਰ ਹੋਤ ਓਹ ਪਕੜ ਮੁਹਾਰ ਸਧਾਇਆ ਸ਼ੁਤਰ ਵਗਾਇਆ॥
ਮਜਲੋ ਮਜਲੀ ਪਹੁਤਾ ਕੇਚਮ ਪਾਸ ਪੁੰਨੂੰ ਦੇ ਆਇਆ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇਆ॥
ਜੋ ਅਹਵਾਲ ਸੁਵਾਲ ਸਨੇਹਾ ਉਸਨੂੰ ਬਹਿ ਸਮਝਾਯਾ ਇਸ਼ਕ ਜਗਾਇਆ॥
ਕਰਦੀ ਜਾਪ ਤੁਸਾਂ ਦਾ ਸੱਸੀ ਹੈ ਸਰੂਪ ਓਹਮਾਯਾ ਹੁਸਨ ਸਵਾਇਆ॥੧੩੬॥
ਮੁਖ ਮਹਤਾਬ ਅਲਖ ਜਿਉਂ ਬੀਨੀ ਲਬ ਦੋ ਸੁਰਖ ਸੰਧੂਰੋਂ ਨਰਮ ਅੰਗੂਰੋਂ॥
ਠੋਡੀ ਸੇਬ ਲਾਲ ਰੁਖਸਾਰੇ ਕਮਰ ਬਾਰੀਕ ਜੰਬੂਰੋਂ ਉਪਜੀ ਨੂਰੋਂ॥
ਗਰਦਨ ਨਾਦਰ ਜਿਵੇਂ ਕੁਹਾਹੀ ਆਹੀ ਚੁਸਤ ਸ਼ਊਰੋ ਡਰੇ ਫ਼ਤੂਰੋਂ॥
ਸ਼ਾਹ ਪਰੀ ਲਖ ਸ਼ਾਹ ਸੱਸੀ ਨੂੰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਵੇ ਦੂਰੋਂ ਸੁੰਦਰ ਹੂਰੋਂ॥੧੩੭॥
ਕੋਕਲ ਬੀਨ ਬੀਨ ਮ੍ਰਿਗ ਜੈਸੇ ਭਵਾਂ ਕਮਾਨਾਂ ਭਲੀਆਂ ਤੀਰ ਪਿਪਲੀਆਂ॥
ਕੁਚ ਦੋ ਸਿਰੀਫਲ ਕਦਲੀ ਜੰਘਾਂ ਲਿਚਕ ਧਰੇ ਧਰ ਤਲੀਆਂ ਕੋਮਲ ਨਲੀਆਂ॥
ਬਾਂਕੀ ਤੋਰ ਚਕੋਰ ਹਸਤ ਥੀਂ ਦੰਦ ਚੰਬੇ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਰਲੀਆਂ॥