ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਲਾਹੌਰੀ.djvu/46

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

੪੧ ] ਰ੍ ਬੋ ਵਹਿ ਵੇਂ ਗੰ ਹੈ ਹਈਮਲਕੀ ੋਰੋਨਰਨਿਖੁੱਟਗਈ ਕਿੱਥੋਂ ਹਰ ਸਿਆਲ ਫਿਰਆਂਵਣਾਏਂ ਦਿਲੋਂ ਆਸ ਉਮੈਦ ਸਬਟੁੱਟਗਈ ਸੋਜਣ ਨਾਲ ਸਿਆਲੀ'ਘਰ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਪੰਜ ਰੋਜ਼ ਬਹਾਰਸੀ ਲੁੱਟਗਈ ਲਾਹੋਰੀ ਆਖਨਹੀ' ਅਗੇਦੀ ਖਬਰਕੋਈਏਥੋਂ' ਹਰਅਜ਼ਾਬਥੀ'ਛੁੱਟਗਈ ਹੀਰ ਦੀ ਡੋਲੀ ਦਾ ਖੇੜੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਜਾ ਮੰਜ਼ਲੋ ਮੰਜ਼ਲੀ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚੇ ਭੋਲਾ ਬੂਹੇ ਦੇਬਹਿਰ ਉਤਾਰ ਢਿੰਤਾ __ ਲੋਕੀ ਦੇਣ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਦੇੜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੋਹਣਾ ਰੱਬ ਨੇ ਕਾਜਸਵਾਰ ਢਿੱਤਾ __ ਗਾਈ'ਮੱਝੀ' ਖਲੀਆਂਧਰਿਆਪਲੰ ਘਪੀੜ੍ਹਾਦਿੱਤਦਾਜਵਾਲਾਅੰਬੰਦੱਤਾ ਲੰਮਾ ਸਾਹਭਰਿਆਵਿਲੌ'ਆਹਮਾਰੀਰਾਂਝੇ ਸੀਸਤੋ' ਲਾਹਪਟਾਰ ਵਿੱਤ ਕਿੱਥੇਗੱ ਜਿਓ'ਤੇ ਕਿੱਬੇਆਣਬਰਸਿਓ'ਸੈਦਾ ਤਾਰਿਆਰਾਂਝਣਾਮਾਰਦਿੱਤ॥ ਲਾਹੋਰੈਲਾਗੀਆਂ ਉਜਰਬੀਹੋਏਵਿਵਿਆਲਿਆਲਾਗਜੋਸੋਚਵਿਚਾਗਵੱਤਾ ਖੇੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਡੋਲੀ ਵਿਚੋ' ਕਢਨਾ ਟੈਨਾਪਿੰਡਦੀਆਂਆਣਇਕੱਠਕੀਤਾਸਭਨਾਅਪਣਾਆਪਸਿੰਗਰਿਆਏ ਸੱਸਆਖਿਆ ਵਹੂਟੀਏ ਬਿੱਸਮਿੱਲਾ ਪਲਾਡੋਲੀ ਢਾਉਤਾਂ ਉਲ੍ਹਾਰਿਆਏ ਸ਼ਾਹਜ਼ੋ3 ਨਿਨਾਣ ਜਵਾਂਨ ਸਹਿਤੀ ਵਹੁਟੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਜਫੜਾ ਮਾਰਿਆਏ ਤੇਲ ਵਿਚ ਦਲੀਜ਼ ਦੇ ਡੇ ਲ੍ਿਓ ਨੇ ਮਾਂ ਸੈਦੇ ਦੀਨ ਪਾਣੀ ਵਾਰਿਆ ਏ

ਅੰਦਰਲੈ ਗਈਆਂ ਬੈਠੀ ਬਨੜੇਨੂ ਜਤੂਧਆਂਦੜੀਗੀਤਉਚਾਰਿਆਏ __ ਲਾਹੋਰੀਹੀਰ ਦਿਲਗੀਰ ਬੀ ਕੌਣ ਪੁਛੇ ਹਿਜਰ ਯਾਰਜੋ ਦੁੱ ਸਹਰਿਆਏ `

ਜ਼ਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਹੀਰ ਦਾ ਝੁੰਡ ਚੁਕਣਾ ਦੇਵਨਮੂੰਹਵਿਖਾਲੀਆਂਪੁੰਡਚਾਇਆਕਿਹਸਾਰਿਆਂਨੇ ਵਹੁਟੀਚੈਰੀਏਨੀ ਭਾਬੀ ਸੱਸਤੇਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਤੋ' ਨਾ ਦੇਵਰ ਦਰਾਣੀਓ'ਸੰਰੀਏਨੀ ਦ੍ਰੈਨੀ ਸੀਸ ਜ਼ੇਵਰਸੱਭ ਜੜਤਜ[ੜਆਗੋਟੇ ਦਾਰਫੱਬੀ ਸੋਹਿਣੀਅੰਗੀਏਨੀ

ਸੇ ਹੀਰਸੀਦੀਜੋੜੀਬਣੀਸੇਹਣੀਅਮੀਰਹਿੰਦੇ ਵੀਸਿਆ:/ਦੇਮੰਗੀਏਨੀ __

ਕੋਠੀ ਪਲੰਘ ਵਿਛਾਇਆ ਵਹੂਟੜੀ ਦ ਕੰਧਾਨਕਸਕੀਤੇ ਛੱਤ ਰੈਗੀਏੇਨ __

ਮਰਮਹ $ਉ ਜਿਗੂੱਜ) ਗਿਹਰ /#ਗ / ੧007ਗੁੱਗਉ0ੰਹ/8.0ਹੂ