ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਸ਼ਬਦ ਨੰ: ੩੬
ਮਾਈ ਮੋਹਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਦੇਹੁ ਮਿਲਾਈ॥
ਸਗਲ ਸਹੇਲੀ ਸੁਖ ਭਰਿ ਸੁਤੀ ਜਿਹਿ ਘਰ
ਲਾਲ ਬਸਾਈ॥ ਰਰਾਉ॥ ਮੋਹਿ ਅਵਗੁਨ ਪ੍ਰਭ ਸਦ।
ਦਿਆਲਾ ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨਿ ਕਿਆ ਚਤੁਰਾਈ॥
ਕਰਉ ਬਰਾਬਰ ਜੋ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਿ ਰਾਤੀ ਇਹੁ
ਹਉਮੈ ਕੀ ਢੀ ਠਾਈ॥ ਭਈ ਨਿਮਾਣੀ ਸਰਨਿ
ਇਕ ਤਾਕੀ ਗੁਰ ਸਤਿ ਗੁਰ ਪੁਰਖ ਸੁਖਦਾਈ
ਏਕ ਨਿਮਖ ਮਹਿ ਮੇਰਾ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਕਾਟਿਆ
ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਰੈਨਿ ਬਿਹਾਈ।
(੭੨)
