ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ
(੫੧)
ਹਿਕਾਯਤ ਦੂਸਰੀ
ਭਾਵ— ਇਸ ਕਰਕੇ ਓਸਦਾ ਖ਼ਿਤਾਬ ਰਾਜਾ ਦਲੀਪ ਹੋਇਆ ਮਾਨਧਾਤੇ ਰਾਜੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰਾਜ ਦੇ ਦਿੱਤਾ॥੫੬॥
ਸਿ ਪਿਸਰਾਂ ਦਿਗਰ ਸ਼ਾਹ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦ॥
ਨਦਾਨਸ਼ ਪ੍ਰਸਤੋ ਨ ਆਜ਼ਾਦ ਮਰਦ॥੫੭॥
ਸਿ- (ਸਿਹ) ਤਿੰਨ। ਪਿਸਰਾਂ = ਪੁਤ੍ਰ। ਦਿਗਰ= ਦੂਜੇ। ਸ਼ਾਹ = ਰਾਜਾ।
ਆਜ਼ਾਦ = ਖੁਲੇ। ਕਰਦ= ਕੀਤੇ। ਨ = ਨਹੀਂ। ਦਾਨਸ਼ ਪ੍ਰਸਤ=ਬੁਧੀਵਾਨ।
ਓ = ਅਤੇ। ਨ= ਨਹੀਂ। ਆਜ਼ਾਦ = ਖੁਲੇ। ਮਰਦ = ਪੁਰਖ।
ਭਾਵ— ਰਾਜੇ ਨੇ ਦੂਜੇ ਤਿੰਨੇ ਪੁਤ੍ਰ ਖੁਲ੍ਹੇ ਕਰ ਦਿਤੇ ਅਰਥਾਤ ਕੱਢ ਦਿਤੇ ਕਿਉਂ ਜੋ ਨ ਬੁਧੀਵਾਨ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾਹੀਂ (ਬਿਕਾਰਾਂ ਤੇ) ਰਹਤ ਸਨ॥੫੭॥
ਕਿ ਓਰਾ ਬਰਓਜ਼ਰ ਸਿੰਘਾਸਨ ਨਿਸ਼ਾਂਦ
ਕਲੀਦੇ ਕਹਨ ਗੰਜਰਾ ਬਰ ਕੁਸ਼ਾਦ॥੫੮॥
ਕਿ = ਅਤੇ। ਓਰਾ = ਉਸਨੂੰ। ਬਰ = ਉਪਰ। ਓ = ਉਸ। ਜ਼ਰ= ਸੋਇਨਾਂ।
ਸਿੰਘਾਸਨ = ਗੱਦੀ। ਨਿਸ਼ਾਂਦ = ਬਠਾਇਆ। ਕਲੀਦ = ਕੁੰਜੀ। ਇ=ਦੀ।
ਕੁਹਨ = ਪੁਰਾਣਾ। ਗੰਜ = ਧਨ ਦਾ ਢੇਰ। ਰਾ = ਨੂੰ। ਬਰ ਕੁਸ਼ਾਦ= ਖੋਲੀ।
ਭਾਵ— ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਸੁਨੈਹਰੀ ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਉੱਤੇ ਬਠਾਇਆ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਜੋੜੇ ਹੋਇ ਧਨ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਖੋਲ੍ਹੀ॥੫੮॥
ਬਦੋ ਦਾਦ ਸ਼ਾਹੀ ਖ਼ੁਦ ਆਜ਼ਾਦ ਗਸ਼ਤ॥
ਬਿ ਪੋਸ਼ੀਦ ਦਲਕੋ ਰਵਾਂ ਸ਼ੁਦ ਬਦਸ਼ਤ॥੫੯॥
ਬਦੋ = ਉਸਨੂੰ। ਦਾਦ ਦਿਤਾ। ਸ਼ਾਹੀ = ਰਾਜ। ਖੁਦ = ਆਪ।
ਆਜ਼ਾਦ = ਖੁੱਲ੍ਹਾ। ਗਸ਼ਤ = ਹੋਇਆ। (ਬਿ = ਪਦ ਜੋੜਕ ਵਾਧੂ)
ਪੋਸ਼ੀਦ = ਪੈਨ੍ਹੀ। ਦਲਕ = ਗੋਦੜੀ। ਓ = ਅਤੇ। ਰਵਾਂਸ਼ੁਦ = ਤੁਰ
ਪਿਆ। ਬ = ਨੂੰ। ਦਸ਼ਤ = ਉਜਾੜ।
ਭਾਵ— ਉਸਨੂੰ ਰਾਜ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਆਪ ਖੁਲ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਗੋਦੜੀ ਪਾਇ ਲਈ ਅਤੇ ਉਜਾੜ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ॥੫੯॥
ਬਿਦੇਹ ਸਾਕੀਆ ਸਾਗਰੇ ਸਬਜ਼ ਰੰਗ॥
ਕਿ ਮਾਰਾ ਬਕਾਰ ਅਸਤ ਦਰ ਵਕਤਿ ਜੰਗ॥੬੦॥
ਕਿ= ਪਦ ਜੋੜਕ (ਵਾਧੂ)। ਦੇਹ = ਦੇਓ। ਸਾਕੀਆ = (ਸਾਕੀਆ)
ਸਾਕੀ = ਮਦ ਪਲੌਣ ਵਾਲਾ। ਆ=ਹੇ। ਸਾਗਰ = ਪਿਆਲਾ। ਏ= ਦਾ।
