________________
ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ . (੧੩੬) ਗੁਰੂ-ਭਾਗ . ' ਆਂ ਘੋਰੀਹਮੇਸ ਗੁਰੂਘਰਦੀ ਟਹਿਲ ਵਿਚਕਾਯਮ ਰਹਿਕੇ ਕਮਲੀਆ ਨਾਮਸੇ ਮਸ ਦੂਰਹੋਯਾ। ਆਨਕੋਟ ਤੋਂ ਮਾਨਸਰਤੈ ਸਭੁਈਸਨੂੰਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਬੇਲੋਦੇਵੀਦੇਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਜਾ ਫੇਰੇ ਇਸ ਪਹਾੜਦੇ ਤਿੰਨਉੱਚੇ ਕਿੰਗਰੇਭੀਹ ਜਿਕਰਕੇ ਇਸਨੂੰ ਉਕੁਟਾਭੀਆ ਖ਼ਦੇਹਨ, ਸਾਵਣਤੋਂ ਕੱਤਕਤਕਜਾਤੂ ਬਹੁਤੇ ਜਾਂਦੇਹਨ ਤੇ ਏਥੋਂ ਦੀਗੁਫਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪੀ ! ਮਾਂ ਨੇਗਰਜੋਨਿਰੰਹੋਯਾਹੈ।ਗੁਰੂਜੀਨੇ ਜਦ ਗੁਰੂ ਅੱਗੇ ਬੈਠਕੇ ਸਬਦ} ਗਾਇਆ ਤਾਂ ਸਬ ਡੇ ਗੁਰੂਜੀਦੇ ਪਾਸ ਆਇ ਬੈਠੇ ਗੁਰੂਨੇ ਪੰਘਾਂ ਸਮੇਤਓਥੋਂ ਲੋਗਾਂਨੂੰਪਰਮੇਟੀਭਗਤੀ ਕਰਨਲਾਯਾ। ਏਥੋਂਚਾਰਕੋਸਜੋਮੈਦੀ ਏਸਦੇਵੀਨੂੰਨਾਲੀਯੋਧੁ ਫੰਤਰੁਪਯਾ ਪੈਸਾ ਰਹੇ ਸ਼ਰਾਬ ਮਾਸ ਬੰਕਰਾਨਹੀਚਦਾ ਤੇ ਏਮੂਰਤੀ ਭੀਨਹੀਂਪੁਜੀਦੀ ਦੇਵੀਦੇ ਕੁਜ਼ (ਮੰਮੇ) ਪੂਜੀਦੇ ਹਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮਡੀਆਂ ਮਸਹੂਰਹੇ ਤੇ ਸਨ ਜੋਤਾਂ (ਟੀਮਾਂ) ਦਾ ਤੇ ਉਸੂਲਦਾ ਹੁੰਦਾਹੈਪਜਿਸਸਖਸੁਨੇਹਡੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ ਓਹ |ਕਲਚੰਗੀ ਰੱਖਦਾਈਏਹ ਗੁਫਾ ਪੌਣਾ ਮੀਲ ਲੰਬੀਤੇ ਦੋ ਸਚੌੜੀਹੈ ਏਸਟੋਰ ਪਾਸੇਪਰਬਤ ਵਿਰਕੇ ਇਕਘਰਾਣਹੋਕੇਨਿਕਲਦਾਹੈਜੇਸਨੂੰ ਚਰਨਗੰਗਾ ਆਖਵੇਹਮ ਏਥੇਦੀ ਦੇ ਨਣੇ ਨਾਲ ਟੋ ੨ ਪਾਣੀ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾਹੈ ਏਸਗਰਭਰੋਨਿਗੁਫਾ ਦਾਮੂੰਹ ਭੀ ਬਹੁਤਫੋਟਾਹੈਤੇ ਮੋਟਾਆਦਮੀ ਮੁਲਾਕੇਲ ਨਾਲਹੀਐਸਕਦਾਹੈ।ਏਹ ਨਾਮ ਭੀ ਕਿਸੇ ਬੇਸਮਝਨੇਰੰਮਾਹੇਮੋਕੇ ! ਜਿਸਟੀਨੂੰਮਾਤਾ ਆਖੀਏ ਓਸਦੀਜੋਨੀ ਵਿਚ ਬਣਨਾਨਿਕਲਨਾ ਕਹਣਾ ਅੱਜੋਤਾਂਤੇ ਓਸਦਾ ਨਾਮ ਏਹਨਹੀ ਰੱਖਣਾਸੀ -ਗੁਫਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਉਤਰਕੇਜਾਲੋਕ ਭੋਜਕਲੀਆਂਨੂੰਕੰਜਕਾ ਆਖ ਕੇ ਗਹਿਣੇ ਕਪਡੋਮਿਠਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨਹੋਬਾਲੀਪਿੰਡ ਤੋਸਕੋਦੀਚਈਪਰ ਅਗੇ ਭੋਜਕੀਦਾ ਪਿੰਡ ਫੌਲਾਨਾਮ) ਸਬਯਾਤੂ ਏਥੇਹਰਕੇ ਅਗਾਹਾਂਨੂੰ ਜਾਂਦੇਹਨ ਏਥੋਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੌਲਤਮੰਦ ਨੂੰ ਤਾੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਦੌਕੇ ਪੰਨੂੰਖਬਰ ਕਰਦਿੰਦੇਹਨ ਪੰਡੇ ਜੋਤਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਕਰ ਕੇਰੌਲਾਖਾਉਦੇਹਲਕੇ ਕੋਈ ਅਪਗੋਤਵੀਯਾਜਾਵਾਲੀ ਯਾਆਪਣੇ ਫੋਵੇ ਝੰਡੇ ਥਾਂਉਲਗਦੀ ਨੂੰ ਤੱਕਣਵਾਲਾ ਯਾ ਰਾਬ ਮਾਸ ਖਾਣ ਯਾ ਛਲਚੋਰੀ ਕਰਨਵਾਲਾ ਪਪੀਅੰਦਰ ਆਯਾਜੇਸਕਰਕੇ ਮਾਤਾਟੀਆ ਜੋਤਾਂਕੰਢੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਉਸ ਪਾਪੀਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ ਯਾਂਓਹ ਮਾਤਾ ਦੀ ਭੇਟਾ ਮੰਨੋ ਤਾਂ ਜੋਤਾਂ ਜੋ ਗਨਗੀਆਂ।ਏਹ ਸੁਣਕੇ ਜਾਤੁੱਲੋਗ ਆਪਣੇਕਰਮਾਂਨੂੰਬਿਹਾਰਕੇਤੇ ਆਪਨੂੰ ਪਾਪੀਮੰਨਕੇ ਬਹੁ ਤਸੁੱਖਣਾ ਸੁਖਲੈਂਦੇਹਨਕੇ ਜੇਕਰਦਾਓਹਮਲੈਂਦੇ ਹਨਓਸਤੋ ਕੋਈ ਬਾਰਿਆਨਹੀ । ਦਾ ਹੋਊਕੋਈ ਇੱਕ ਅੱਪਬੋਡੇਚੇਰਪਿਛੋਫੇਰ ਜਗਾਦੇਂਦੇਹਨ ਅਰਮਾਨੀਲੋਗਆਪਣੀਬਾਂ ਖਣੀ ਦਾਹੀ ਫਲ ਜੋਤਾਂਦਾਜਗਣਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਤੇ ਭੇਟਾਂ ਦਿੰਦੇਹਨ ਏਸਫਰੇਬ ਨਾਲ ਪੰਡੇ . ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਹਨ। ਏਸ ਪਰਬਤ ਤੋਂਪਲੀਤਰਫਰਨਾਥਨਦੀ ਬਹਿੰਦੀਹੈ ਤੇ ਤਾਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਚਮ ਕਦੀਹੈਪਹਾਨੀਲੋਗਨਿੰਮਾਂ ਨਾਲਪਾਰਕੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰਜਾਂਦੇਹਨ ਏਸਥੇ ਕੋਹਾਂਪਰਕਸੂਮੀ ਹੈ ਪਰ ਜਾਣਾ ਸਿਰ ਵੇਂਹੈ। Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org
