________________
ਮਹਾ:ਰਣਜੀਤਘ ਤਵਾਰੀਖਆਸ਼ਾ ਕੁ ੩ 83 ਦਾ ਐਲ ਏਨਾਂ ਨੇਮਕ ਲੰਘ ਕੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਕਿਲੇ ਨੂੰ ਜਾ ਘੇਮਾ ਏਥੇ ਭਾਰੀਘਮਸਾਣ ਮੱਸਾ, ਓੜਕ ਸਿੰਘ ਜੌਤਗਏ ਤੇ ਪਠਾਣ ਹਾਰੇਏਸਹਾਰ ਖਿਜਕੇ ਬਣਾਤ ਬਨੇਰੇ, ਜਹਾਂਗੀ ਅਫਰੀਦ ਖ਼ਟਕ ਆਦਿਕ ਮਕਾਨਾਂ ਦਾਕਈ ਲੱਖ ਪਤਾਣ ਜੋ ਫੇਰੀ ਦੀਪਹਾੜੀ ਉਤੇ ਬਾਹੀ ਬਤ ਜਾਣ ਦੀ ਮਨਸ਼ਾ ਧਾਰਕੇ ਕੱਠਾ ਹੋ ਰਿਹਾਈ ਬੱਦਲਾਂ ਵਾਂਗੂ ਗੰਜ ਗੱਜ ਕੇ ਏਕੋ ਵਾਰੀ। ਟੁੱਟ ਪਿਆ।ਓਧਰੋਂ ਮੁਹੰਮਦਅਜ਼ੀਮਖਾਂ ਭੀ ਬਹੁਤਸਾਰੀਫੌਜਤੇ ਮੁਲਖਯਾ ਲੇਕੇ ਪ• ਵਰ ਤੋਂ ਕਣਕ ਨਿਕm) - ਏਸ ਖਬਰ ਨੂੰਸੁਣਕੇ ੧੪ਫੱਗਣ ਸੰਮਤ ੧੮ca ਬ: ਨੂੰ ਮਹਾਰਾਜਾਆਪ ਭੀਲਾਹੌਰੋਂ ਚਨਬੈਠੇ ਫੇਰਤਾਂ ਬਾਕੀਦੇਰਾਜੇਸ਼ਕਾਰ ਭੀ ਆਪ |ਣੀ ਆਪਣੀਫੌਜਲੈਕੇ ਚੱਲ ਪਏਹਦੇਖੜਗਸਿੰਘ ਤੇ ਮਿਸਰ ਦੀਵਾਨਚੈਨੂੰ ਡੱਬਲ ਕੂਚ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੋਯਾ ਜਦ ਮਹਾਰਾਜ ੧ਚੇਤਈਂ: 40 ਨੂੰ ਅਣਕੇ ਪਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂਦੀ ਦਾ ਪੱਖ ਕਰਕੇ ਸਬਮੁਸਲਮਾਨ ਮਲਹ ਬੇੜੀਆਂ ਲੇਕੇ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕ ਗਏ। ਓੜਕ ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ਸਤਗੁਰੂਦਾ ਮਾਨਧਰ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਪਣਾ ਘੋੜਾ ਅਟਕ ਦਰੀਯਾ ਵਿੱਚ ਫੇ ਸਬ ਦਾਰ ਮਨਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਪਰ ਮਹਾਰਾਜ ਚੱਟ ਅੰਧਵਿੱਚ ਜਾ ਖੜੋਤੇ ਫੇਰਬਾਰਾ ਲਸਕਰ ਪਾਰ ਹੋਣਲਗਾਮਜਦ ਪੰ ਜਕਸੌ ਆਦਮੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਹੋਰ ਸਬ ਲਸ਼ਕਰਪਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਭੀ ਆ ਪਣਾ ਘੋੜਾ ਪਾਰ ਕਰ ਲਿਆਮਹਾਰਾਜਦੇ ਰਹੋਣਹੀਦੇਰਈਕੇ ਦਰੀਯਾ ਐਸਾ | ਉਛਲਕੇ ਜੇਠੋਂ ਪੰਜ ਸੌ ਆਦਮੀ ਵਿੱਚ ਸੌ ਓਹਬ ਰੁਜਗਏ।ਏਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਹਾਰਾਜ ਦੀ ਵੱਡੀਕਰਾਮਾਤ ਮੰਗਣੀ:ਮੁਸਲਮਾਨਤਵਾਰੀਖਾਂਵਾਲਮਾਂ ਨੇ ਭੀ ਲਿਖ ਹੈ ਕੇ ਰਣਜੀਤਸਿੰਘ ਨੂੰ ਦਰੀਯਾਦਾਂ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਧਰਤੀਨੇਰਤਨ ਉਗਲਦਿੱਤੇ ਅਰਥਾਤ ਐਸਾ ਸੰਜੋਗ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾਕੇਜੋ ਕੁਛਮਹਾਰਾਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਰਹੇ ਜੋ ਅਕਸਰਹੋ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾਹੈਮੋਕੇ ਮਹਾਤਮਾਦਾ ਕਥਨ ਹੈ ਜੋ ਐਸੀ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਔਖੀ ਦੌਰੇਰਦੇ ਕੌਮ ਮੰਜਈਹੈਲਕੁਰਮ ਪਵਾੜ ਕੋਤਲਤਕ ਤੋਰੀਕੌਮਹੈ ਏਹਵੱਡੀ ਬਹਾ। ਦਰਕੌਮਹੈਏਨੇਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਮੁਲਾ ਨਹੀ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਰਮ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮਾਦੇ ਪਹਾੜੇ ਲੈਕੇ ਮਸੋਈਤੋਂਕਾਬੁਲਤਕ ਬਨਵਾਰੀ ਕੌਮ ਹੈਪੜ ਕੇਤਲੋਗਜਨੀਤਕ ਕੌਮਮੰਗਲਹੈ} ਪਟਰ ਤੇ ਕੁਹਾਟ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕੋਮਫਰੀਦੀ ਬਹੁਤੀ ਹੈਤੀਰਾਹਤੋਂ ਅਲੀਖੇਲਤਕਮਿਸਤੇ 8 ਲੋਗ ਹਨ ਏਹ ਸਬਸੰਨੀਹਨਾਲੋਤੇ ਬੈਰੂਨੀਤਕ ਖਟਕਖੇਲੜੇ ਖਟਕਦੋਂ ਹੋ ਈ Wਦੁਜ਼ਈ ਕਈ ਮਰਈਕੌਮਾਝਹਾਟ ਤੋਂ ਅਲੀਖੋਲਾਤਕ ਹਨਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਧੇ ਬੀਆਹ। Digitized by Panjab Digital Library / www.paniabdigilib.org
