ਪ੍ਰੇਮਾ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਇਕ ਦਸਵੀਂ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਉੱਚੀ ਸਾਰੀ ਆਖਿਆ, "ਸਾਡੀਆਂ ਫੀਸਾਂ'.....।" ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਬੋਲੇ,"....... ਘਟ ਕਰੋ।" ਇਕ ਵਾਰ, ਦੋ ਵਾਰ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੁੰਡੇ "ਸਾਡੀਆਂ ਫੀਸਾਂ...... ਘਟ ਕਰੋ" ਆਖੀ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ।
ਭਾਵੇਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁਲ੍ਹਾ ਸੀ, ਪ੍ਰੇਮੇ ਦਾ ਅੰਦਰ ਵੜਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਬਦੋ ਬਦੀ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਬਾਨ 'ਘਟ ਕਰੋ' ਆਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੀ ਇਹ ਦੋ ਲਫਜ਼ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲ ਜੋੜੇ। ਅਖ਼ੀਰ ਉਸ ਦੇ ਬੁਲ੍ਹ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਖੁਲ੍ਹ ਗਏ ਤੇ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ 'ਸਾਡੀਆਂ ਫੀਸਾਂ' ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ 'ਘਟ ਕਰੋ' ਕਿਹਾ, ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਉਸ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਉੱਚੀ ਸੀ।
............
ਅਜੇ ਵੀਹ ਤ੍ਰੀਕ ਸੀ। ਪੰਜਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਪ੍ਰੇਮੇ ਨੂੰ ਆਖਿਆ "ਜਾਹ ਜਾ ਕੇ ਫੀਸ ਲਿਆ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਾਂ ਕਟਿਆ ਜਾਊ।'
ਪ੍ਰੇਮੇ ਨੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮਾਂ ਕੋਲੋਂ ਦਸਵੀਂ ਵਾਰ ਫਿਰ ਫੀਸ ਮੰਗੀ। ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ। ਉਸ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਨਿਕਾ ਮੱਟੂ ਬੜੀ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਥ ਪੈਰ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਮੱਟੂ ਨੇ ਲੱਤਾਂ ਬਾਹਾਂ ਢਿਲੀਆਂ ਛੱਡ ਦਿਤੀਆਂ, ਅੱਖੀ ਅਧ-ਮੀਚ ਲਈਆਂ, ਅਤੇ ਸਿਰ ਮਾਂ ਵਲ ਸੁਟ ਦਿਤਾ। ਮਾਂ
ਪ੍ਰੇਮਾ ਅਵਾਰਾਗਰਦ
