੧੨੦
ਧਯਾਇ ੩੬
ਜੀ ਕੋ ਤੋ ਗੋਪੀਯੋਂ ਕੇ ਪਾਸ ਛੋੜ ਔ ਆਪ ਜਾਇ ਉਸਕੇ ਢੋਢੇ ਪਕੜ ਪਛਾੜਾ ਨਿਦਾਨ ਤਿਰਛਾ ਹਾਥ ਕਰ ਉਸਕਾ ਸਿਰ ਕਾਟ ਮਣਿ ਲੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਦੀਆ ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਬਿੰਦਯਾਧਰ ਮੋਖ
ਸੰਖਚੂੜ ਬਧੋ ਨਾਮ ਪੰਚ ਤ੍ਰਿੱਸੋਂ ਅਧਯਾਇ ੩੫
ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਰਾਜਾ ਜਬ ਤਕ ਹਰਿ ਬਨ ਮੇਂ ਧੇਨੁ ਚਰਾਵੇਂ ਤਬ ਤਕ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀਯਾਂ ਨੰਦਰਾਨੀ ਕੇ ਪਾਸ ਆਇ ਬੈਠ ਕਰ ਪ੍ਰਭੂ ਕਾ ਯਸ਼ ਗਾਵੇਂ ਜੋ ਲੀਲ੍ਹਤ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬਨ ਮੇਂ ਕਰੇ ਸੋ ਗੋਪੀਯਾਂ ਘਰ ਬੈਠੇ ਉਚਰੇਂ ॥
ਚੌਪਈ ਸੁਨੋ ਸਖੀ ਬਾਜਤ ਹੈ ਬੈਨ॥ ਪਸ਼ੁ ਪੰਖੀ ਪਾਵਤ
ਹੈਂ ਚੈਨ॥ਪਤਿ ਸੰਗ ਦੇਵੀ ਥਕੀ ਬਿਮਾਨ॥ਮਗਨ
ਭਈ ਹੈਂ ਧੁਨ ਸੁਨ ਕਾਨ ।।ਕਰਤੇ ਪਹਿਰਹਿ ਚੁਰੀ
ਮੂੰਦਰੀ ॥ ਬਿਹਬਲ ਮਨ ਤਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਹਰੀ॥
ਤਬ ਹੀ ਏਕ ਕਹੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਰੀ ॥ ਗਰਜਿਨ ਮੇਘ
ਤਜੀ ਅਤਿ ਹਾਰੀ ॥ ਗਾਵਤ ਹਰਿ ਆਨੰਦ ਅਡੋਲ
॥ਭੌਂਹ ਵਚਾਵਤ ਪਾਨ ਕਪੋਲ॥ਪਿਯਸੰਗ ਮ੍ਰਿਗੀ
ਥਕੀ ਸੁਨਿ ਧੇਨੁ ॥ਯਮੁਨਾ ਫਿਰੀ ਪਿਰੀ ਤਹ
ਧੇਨੁ ॥ ਮੋਹਿਤ ਬਾਦਰ ਛਾਯਾ ਕਰੋਂ ॥ ਮਾਨੋ ਛਤ੍ਰ
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਰ ਧਰੈਂ ॥ ਅਬ ਹਰਿ ਮਨ ਕੁੰਜ ਕੋ
ਧਾਏ॥ਪਨ ਸਬ ਬੰਸੀਬਟ ਤਰ ਆਏ॥ ਗਾਇਨ
ਪਾਛੇ ਡੋਲਤ ਭਏ॥ ਘੇਰ ਲਈਂ ਜਲ ਪਯਾਵਨ
