ਧ੍ਯਾਇ ੪੨
੧੪੧
ਨਿਕਲ ਸਾਗਰ ਮੇਂ ਸਮਾਤਾ ਹੈ ਤੁਮਾਰੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ ਅਨੂਪ, ਕੌਨ ਕਹਿ ਸਕੇ ਸਦਾ ਰਹਿਤੇ ਹੋ ਬਿਰਾਟ ਸਰੂਪ, ਸਿਰ ਸ੍ਵਰਗ, ਪ੍ਰਿਥ੍ਵੀ ਪਾਂਵ, ਸਮੁੱਦ੍ਰ ਪੇਟ, ਨਾਭਿ ਅਕਾਸ਼, ਬਾਦਲ ਕੇਸ, ਬ੍ਰਿਛਰੋਮ, ਅਗਨਿ ਮੁਖ, ਦਸੋ ਦਿਸਾ ਕਾਨ, ਨਯਨ ਚੰਦ੍ਰ ਔ ਭਾਨੁ, ਇੰਦ੍ਰ ਭੁਜਾ, ਬੁਧਿ ਬ੍ਰਹਮਾ, ਅਹੰਕਾਰ ਰੂਦ੍ਰ, ਗਰਜਨ ਬਚਨ, ਪ੍ਰਾਣ ਪਵਨ, ਜਲ ਬੀਰਯ, ਪਲਕ ਲਗਾਨਾ ਰਾਤ ਦਿਨ, ਇਸ ਰੂਪ ਸੇ ਸਦਾ ਬਿਰਾਜਤੇ ਹੋ ਤੁਮੈਂ ਕੌਨ ਪਹਿਚਾਨ ਸਕੇ ਇਸ ਭਾਂਤ ਉਸਤਤਿ ਕਰ ਅਕਰੂਰ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਚਰਣ ਕਾ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰ ਕਹਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਥ ਮੁਝੇ ਅਪਨੀ ਸ਼ਰਨ ਮੇਂ ਰੱਖੋ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰੇ ਅਕਰੂਰ ਉਸਤਤਿ
ਕਰਣੋ ਨਾਮ ਏਕ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੪੧
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਦ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਨਟ ਮਾਯਾ ਕੀ ਭਾਂਤ ਜਲ ਮੇਂ ਅਨੇਕ ਰੂਪ ਦਿਖਾਇ ਹਰ ਲੀਏ ਤਦ ਅਕਰੂਰ ਜੀ ਨੇ ਨੀਰ ਸੇ ਨਿਕਲ ਨੀਰ ਪਰ ਆ ਹਰਿ ਕੋ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕੀਯਾ ਤਿਸ ਕਾਲ ਨੰਦਲਾਲ ਨੇ ਅਕਰੂਰ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਚਚਾ ਸੀਤ ਸਮਯ ਜਲ ਕੇ ਬੀਚ ਇਤਨੀ ਬੇਰ ਕ੍ਯੋਂ ਲਗੀ ਹਮੇਂ ਯਿਹ ਅਤਿ ਚਿੰਤਾ ਥੀ ਤੁਮਾਰੀ ਕਿ ਚਚਾ ਨੇ ਕਿਸ ਲੀਏ ਬਾਟ ਚਲਨੇ ਕੀ ਸੁਧਿ ਬਿਸਾਰੀ ਕਿਯਾ ਕੁਛ ਅਚਰਜ ਤੋਂ ਜਾ ਕਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਾ ਯਿਹ ਸਮਝਾਇ ਕੇ ਕਹੋ ਜੋ ਹਮਾਰੇ ਮਨ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਜਾਇ॥
ਚੌ: ਸੁਨ ਅਕਰੂਰ ਕਹਿ ਜੋਰੇ ਹਾਥ॥ ਤੁਮ ਸਬ ਜਾਨਤ ਹੋ
