ਧ੍ਯਾਇ ੫੧
੧੯੯
ਬੇ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਸੇਵਕ ਕੀ ਭਾਂਤ ਉਨ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਕਾਰੀ ਇਸ ਸੇ ਰਾਜ੍ਯ ਪ੍ਰਜਾ ਸੁਖੀ ਥੀ ਪਰਏਕ ਕੰਸ ਕੀ ਰਾਨੀਯਾਂ ਹੀ ਅਪਨੇ ਪਤਿ ਕੇ ਸ਼ੋਕ ਸੇ ਮਹਾਂ ਦੁਖੀ ਨ ਉਨੇਂ ਨੀਂਦ ਆਤੀ ਬੀ ਨ ਭੂਖ ਪ੍ਯਾਸ ਲਗਤੀ ਥੀ ਆਠ ਪਹਿਰ ਉਦਾਸ ਰਹਿਤੀ ਥੀਂ
ਏਕ ਦਿਨ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਬਹਿਨ ਅਤਿ ਚਿੰਤਾਕਰ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾਂ ਜੈਸੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬਿਨ ਪ੍ਰਜਾ,ਚੰਦ ਬਿਨ ਯਾਮਿਨੀ, ਸ਼ੋਭਾ ਨਹੀਂ ਪਾਤੀ ਤੈਸੇ ਕੰਤ ਬਿਨ ਕਾਮਿਨੀ ਭੀ ਸ਼ੋਭਾ ਨਹੀਂ ਪਾਤੀ ਅਬ ਅਨਾਥ ਹੋ ਯਹਾਂ ਰਹਿਨਾ ਭਲਾ ਨਹੀਂ ਇਸ ਸੇ ਅਪਨੇ ਪਿਤਾ ਕੇ ਘਰ ਚਲ ਰਹੀਏ ਸੋ ਅੱਛਾ, ਮਹਾਰਾਜ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਰਾਨੀਯਾਂ ਐਸੇ ਆਪਸਮੇਂ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਰਥ ਮੰਗਵਾਇ ਉਸ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਮਥੁਰਾ ਸੇ ਚਲੀ ਚਲੀ ਮਗਧ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਅਪਨੇ ਪਿਤਾ ਕੇ ਯਹਾਂ ਆਈਂ ਜੈਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਸਬ ਅਸਰੋਂ ਸਮੇਤ ਕੰਸ ਕੋ ਮਾਰਾ ਤੈਸੇ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਨੇ ਰੋ ਰੋ ਸਮਾਚਾਰ ਅਪਨੇ ਪਿਤਾ ਸੇ ਸਭ ਕਹਿ ਸੁਨਯਾ
ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਜਰਾਸੰਧ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਸਭਾ ਮੇਂ ਆਯਾ ਔਰ ਲਗਾ ਕਹਿਨੇ ਕਿ ਐਸੇ ਬਲੀਕੌਨ ਯਦੁ ਕੁਲ ਮੇਂ ਉਪਜੇ ਜਿਨੋਂ ਸਬ ਅਸਰੋਂ ਸਮੇਤ ਮਹਾਂਬਲੀ ਕੰਸ ਕੋ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀਓਂ ਕੋ ਰਾਂਡ ਕੀਆ ਮੈਂ ਅਭੀ ਅਪਨਾ ਸਬ ਕਟਕ ਲੇਚੜ੍ਹ ਧਾਊਂ ਔ ਸਬ ਯਦੁ ਬੰਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਮਥੁਰਾਪੁਰੀ ਕੋ ਜਲਾਇ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀਤਾ ਬਾਂਧ ਲਾਊਂ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਜਰਾਸੰਧ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ॥
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਕੇ ਰਾਜਾਓਂ
