ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੩੯
ਇਤਨਾ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਾ ਔਰ ਅਬਤਕ ਸੋਤੀ ਨਹੀਂ ਉਠੀ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਬਾਣਾਸੁਰ ਕੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕੁੰਭਾਂਡ ਕੀ ਬੇਟੀ ਚਿੱਤ੍ਰਸ਼ਾਲਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉੂਖਾ ਛਪਰਖਟ ਕੇ ਬੀਚ ਮਨ ਮਾਰੇ ਜੀ ਹਾਰੇ ਨਿਹਾਰ ਪੜੀ ਰੋ ਰੋ ਲੰਬੀ ਸਾਂਸ ਲੇ ਰਹੀ ਹੈ ਉਸਕੀ ਯਿਹ ਦਸ਼ਾ ਦੇਖ॥
ਚੌ: ਚਿੱਤ੍ਰਰੇਖਾ ਬੋਲੀ ਅਕੁਲਾਇ॥ ਕਹਿ ਸਖੀ ਤੂੰ ਮੌ ਸੋਂ
ਸਮਝਾਇ॥ ਆਜ ਕਹਾ ਸੋਚਿਤ ਹੈ ਖੜੀ॥ ਮਹਾਂ ਬਿਯੋਗ
ਸਿੰਧੁ ਮੇਂ ਪੜੀ॥ ਰੋ ਰੋ ਅਧਿਕ ਉਸਾਸੇਂ ਲੇਤ॥ ਤਨ
ਮਨ ਵ੍ਯਾਕੁਲ ਹੈ ਕਿਹ ਹੇਤ॥ ਤੇਰੇ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਪਰ-
ਹਰੋਂ॥ ਮਨ ਚੀਤ੍ਯੋ ਕਾਰਜ ਸਬ ਕਰੋਂ॥ ਮੋ ਸੀ ਸਖੀ
ਔਰ ਨਾ ਘਨੀ॥ ਹੈ ਪਰਤੀਤਿ ਮੋਹਿ ਆਪਨੀ॥ ਸਕਲ
ਲੋਕ ਮੇਂ ਹੋਂ ਫਿਰਿ ਆਊਂ॥ ਜਹਾਂ ਜਾਉਂ ਕਾਰਜ ਕਰ
ਲਾਊਂ॥ ਮੋ ਕੋ ਬਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਦੀਨੋ॥ ਬਸ ਮੇਰੇ ਸਬ
ਹੀ ਕੋ ਕੀਨੋ॥ ਮੇਰੇ ਸੰਗ ਸਾਰਦਾ ਰਹੈਂ॥ ਵਾਕੇ ਬਲ
ਕਰ ਹੋਂ ਜੋ ਕਹੈਂ॥ ਐਸੀ ਮਹਾਂ ਮੋਹਨੀ ਜਾਨੋ॥ ਬ੍ਰਾਹਮਾ,
ਬਿਸ਼ਨ, ਰੁੱਦ੍ਰ , ਛਲ ਆਨੋ॥ ਮੋਰੋ ਕੋਉੂ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨੈ॥
ਅਪਨੇ ਗੁਣ ਕੋ ਆਪ ਬਖਾਨੈ॥ ਐਸੇ ਔਰ ਨਾ ਕਹਿ ਹੈ
ਕੋਊ॥ ਭਲੋ ਬੁਰੋ ਕੋਉੂ ਕਿਨ ਹੋਉੂ॥ ਅਬ ਤੂੰ ਕਹਿ
ਸਬ ਅਪਨੀ ਬਾਤ॥ ਕੈਸੇ ਕਟੀ ਆਜ ਕੀ ਰਾਤ॥
ਮੋ ਸੋਂ ਕਪਟ ਕਰੈ ਜਿਨ ਪ੍ਯਾਰੀ॥ ਪੁਜਵੋਂਗੀ ਸਬ
ਆਸ ਤੁਮਾਰੀ॥
