ਧ੍ਯਾਇ ੭੭
੪੩੩
ਨਾਮ ਦੈਤ੍ਯ ਸਿਸੁਆਲ ਕਾ ਸਾਥੀ ਜੋਰੁਕਮਣੀ ਕੇਵ੍ਯ ਹ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਹਾਥ ਕੀ ਮਾਰ ਖਾਇ ਭਾਗਾ ਥਾ ਸੋ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਇਤਨਾ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਮਹਾਂਦੇਵ ਜੀ ਕੀ ਤਪੱਸ੍ਯਾ ਕਰਕੇ ਅਬ ਮੈਂ ਅਪਨਾ ਬੈਰ ਯਦੂਬੰਸੀਯੋਂ ਸੇ ਲੂੰਗਾ॥
ਬੰ: ਇੰਦ੍ਰੀ ਜੀਤ ਸਬੈ ਬਸ ਕੀਨੀ॥ ਭੂਖ ਪ੍ਯਾਸ ਸਬ ਰਿਤੁ
ਸਹਿ ਲੀਨੀ॥ ਐਸੀ ਬਿਧਿ ਤਪ ਲਾਗ੍ਯੋ ਕਰਨ॥
ਸਿਮਰੈ ਮਹਾਂਦੇਵ ਕੇ ਚਰਨ॥ ਨਿਤ ਉਠ ਮੁਠੀ ਰੇਤ ਲੈ
ਖਾਇ॥ ਕਰੈ ਕਠਿਨ ਤਪ ਸ਼ਿਵ ਮਨ ਲਾਇ॥ ਬਰਖ
ਏਕ ਯਾਹੀ ਬਿਧ ਗਯੋ॥ ਤਬ ਹੀ ਮਹਾਂਦੇਵ ਵਰ ਦਯੋ॥
ਕਿ ਆਂਜ ਜੇ ਤੂ ਅਜਰ ਅਮਰ ਹੂਆ ਔ ਏਕ ਰਥ ਮਾਯਾ ਕਾ ਤੁਝੇ ਮਯ ਦੈਤ੍ਯ ਬਨਾ ਦੇਗਾ ਤੂ ਜਹਾਂ ਜਾਨੇ ਚਾਹੇਗਾ ਵੁਹ ਤੁਝੇ ਤਹਾਂ ਲੇ ਜਾਏਗਾ ਬਿਮਾਨ ਕੀ ਭਾਂਤ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਮੇਂ ਉਸੇ ਮੇਰੇ ਬਰ ਸੇ ਸਭ ਠੌਰ ਜਾਨੇ ਕੀ ਸਾਮਰਥ ਹੋਗੀ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਸਦਾਸ਼ਿਵ ਜੀ ਨੇ ਜੋ ਬਰ ਦੀਆ ਤੋ ਏਕ ਰਥ ਆਇ ਇਸਕੇ ਸਨਮੁਖ ਖੜਾ ਹੂਆ ਯਿਹ ਸ਼ਿਵਜੀ ਕੋ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਰਥ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਕੋ ਧਰ ਧਮਕਾ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸੀਯੋਂ ਕੋ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤ ਕੀ ਪੀੜਾ ਉਪਜਾਨੇ ਲਗਾ ਕਭੀ ਅਗਨਿ ਬਰਖਾਤਾ ਥਾ ਕਭੀ ਜਲ ਕਭੀ ਬ੍ਰਿਖ੍ਯ ਉਖਾੜ ਨਗਰ ਪਰ ਫੈਂਕਤਾ ਥਾ ਕਭੀ ਪਹਾੜ ਉਸਕੇ ਡਰ ਸੇ ਸਬ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸ਼ੀ ਅਤਿ ਭਯਮਾਨ ਹੋ ਭਾਗ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਕਾਰੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕੀ ਦੁਹਾਈ ਦੈਤ੍ਯ ਨੇ ਆਇ
