ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਫੁਲਾਂ ਦੇ ਦੀਦੇ ਫੁੱਲ ਗਏ ਨੇ,
ਬੁਲਬੁਲ ਦੀਆਂ ਬੁਲੀਆਂ ਵਿਟਲ ਗਈਆਂ।
ਸਾੜ੍ਹੇ ਨੇ ਕੋਇਲ ਸਾੜ੍ਹ ਸੁੱਟੀ,
ਚੰਦਰੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਿਕਲ ਗਈਆਂ।
ਸੁੱਟੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਮੈਂ ਸੇਜਾਂ ਤੇ,
ਕਲੀਆਂ ਉਹ ਕਾਗਤ ਨਿਕਲ ਪਈਆਂ।
ਸੁਰ ਹੋਈਆਂ ਵਸਲ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਲਈ,
ਵੀਣਾ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਵਿਚਲ ਗਈਆਂ।
ਮੈਂ ਦੀਨ ਗਵਾਈਂ ਬੈਠੀ ਸਾਂ,
ਦੁਨੀਆ ਵੀ ਲਈ ਗਵਾ ਪੀਆ।
ਸਾੜੇ ਖਾ ਜਾਣ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਨੂੰ,
ਜੇ ਕਿਧਰੋਂ ਜਾਵੇਂ ਆ ਪੀਆ।
ਦਸ ਤੂੰਹੀਏਂ! ਕਿੰਞ ਸਮਝਾਵਾਂ ਮੈਂ,
ਹੁਣ ਵੰਗਾਂ ਦੇ ਛਣਕਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਗਲ ਪਾਏ ਸਨ ਜੋ ਜਿੱਤਾਂ ਲਈ,
ਕੀ ਆਖਾਂ ਉਹਨਾਂ ਹਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਖੜਕਾਵਾਂ ਕੇਹੜੇ ਤਾਲਾਂ ਤੇ,
ਪੰਜੇਬ ਦੀਆਂ ਝੁਣਕਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਵਿਚ ਮੇਢੀਆਂ ਮਛਰੇ ਨਾਗ ਪਏ,
ਕਿੰਞ ਡੱਕਾਂ ਹੁਣ ਫੁੰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਕੀ ਆਖਾਂ ਲਾਈਆਂ ਬੂਹੇ ਤੇ,
ਹੁਣ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਨੂੰ।
-੧੮੮-
