ਪੰਨਾ:ਵਸੀਅਤ ਨਾਮਾ.pdf/150

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
Jump to navigation Jump to search
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਇਹ ਕਹਿ ਗੁਬਿੰਦ ਲਾਲ ਨੇ ਪਸਤੌਲ ਚੁਕ ਰਾਣੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਕੀਤਾ।
ਰਾਣੀ ਰੋ ਪਈ । ਗੋਲੀ ਨਾ ਮਾਰੋ, ਨਾ ਮਾਰੋ । ਮੇਰੀ ਨਵੀਂ ਉਮਰ ਹੈ, ਨਵਾਂ ਸੁਖ ਹੈ । ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਮਨੇ ਨਾ ਆਵਾਂਗੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਨਾ ਪਵਾਂਗੀ । ਹੁਣੇ ਮੈਂ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਮਾਰੇ।
ਗਬਿੰਦ ਲਾਲ ਦੀ ਪਿਸਤੋਲ ਵਿਚੋਂ 'ਖਟ' ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੋਈ । ਉਸ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਵਡੀ ਸਾਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੋਈ ਫਿਰ ਅੰਧਕਾਰ ਛਾ ਗਿਆ।
ਰਾਣੀ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣ ਪੰਖੇਰੂ ਉਡ ਗਏ । ਉਹ ਜਮੀਨ ਤੇ ਡਿਗ ਪਈ ।
ਪਸਤੋਲ ਸੁਟ ਕੇ ਗੁਬਿੰਦ ਲਾਲ ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਮਕਾਨ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਇਆ।
ਪਸਤੋਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਪਾ ਤੇ ਸੋਨਾ ਨੋਕਰ ਉਪਰ ਦੇਖਨ ਲਈ ਆਏ । ਦੇਖਿਆ-ਬਾਲਕ ਦੇ ਨੌਂਂਹਾਂ ਦਵਾਰਾ ਨੋਚੀ ਹੋਈ, ਪਦਮਨੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਜਮੀਨ ਤੇ, ਰਾਣੀ ਲੇਟੀ ਹੋਈ ਏ । ਗੁਬਿੰਦ ਲਾਲ ਉਥੇ ਨਹੀਂ ਹੈ।


੧੪੯