ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/287

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ

(੨੮੫)

ਦਯਾ ਕਰਕੇ ਕਿਸ਼ਤੀ ਕਿਨਾਰੇ ਪਰ ਲਗਾ ਦੀ ਔਰ ਉਸ ਨਾਵ ਪਰ ਬਠਾ ਕੇ ਉਸਕਾ ਹਾਲ ਪੂਛਨੇ ਲਗਾ ਉਸਨੇ ਸਭ ਹਾਲ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਮਸਊਦ ਸੌਦਾਗਰ ਨੇ ਉਸੇ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਬਨਾ ਕੇ ਅਪਨੇ ਘਰ ਰੱਖਾ ਕੁਛ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਉਸ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕੇ ਬੇਟਾ ਪੈਦੇ ਹੂਆ ਉਸਕਾ ਨਾਮ ਬਰਜੁਖ ਰੱਖਾ ਜਬ ਵੁਹ ਲੜਕਾ ਸਿਆਨਾ ਹੂਆ ਤੋ ਮਸਊਦ ਮਰ ਗਿਆ ਉਸਕੀ ਸਭ ਸੰਪਦਾ ਉਸਕੇ ਹਾਥ ਲਗੀ ਵੁਹ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਤਕ ਉਸ ਸੰਪਦਾ ਸੇ ਲਾਖੋਂ ਸਿਪਾਹੀ ਨੌਕਰ ਰਖ ਕਰ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਗਾਂਵ ਵਸਾ ਕਰਕੇ ਵਹਾਂ ਪਾਦਸਾਹ ਹੋ ਗਿਆ ਜਬ ਵੁਹ ਮਰਾ ਤੋ ਸੁਲੇਮਾਨ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਹੂਏ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕੋਹਕਾਫ ਕਾ ਦੇਸ਼ ਕੁਲਜ਼ਮ ਕਹਿਰਮਾਨ ਸੋਨੇ ਅਗਨ ਕੀ ਨਦੀਓਂ ਸਹਿਤ ਜੋ ਕੋਹਕਾਫ਼ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਕੀ ਥੀ ਮਨੁੱਖਯ ਦੁਖ ਦਾਈ ਦੇਵੋਂ ਔਰ ਪਰੀਓਂ ਔਰ ਜਾਦੂਗਰੋਂ ਕੋ ਰਹਿਨੇ ਕੋ ਦੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਸਭ ਇਸਕੋ ਬਸਾਓ ਮਨੁੱਖੋਂ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਕੀ ਤਰਫ਼ ਨਾ ਜਾਓ ਉਸ ਟਾਪੂ ਔਰ ਉਸ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਵੁਹ ਹੀ ਬਸਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਮਾਨੁੱਖ ਕਾ ਵਹਾਂ ਪਰ ਕੁਛ ਪਰਵਾਰ ਨਹੀਂ ਨਿਦਾਨ ਹੋਤੇ ਹੋਤੇ ਵੁਹ ਮੋਤੀ ਹੁਸਾਮ ਪਰੀ ਸੁਰਖ਼ ਕੁਲਾਹ ਕੇ ਹਾਥ ਲਗਾ ਅਬ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੇਮਾਨੀ ਨੇ ਜੋ ਮਨੁੱਖਯ ਔਰ ਪਰੀ ਸੇ ਉਤਪੰਨ ਹੂਆ ਹੈ ਉਸੇ ਲੇ ਲੀਆ ਹੈ ਇਨ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਵੁਹ ਬਰਜੁਖ ਕੇ ਟਾਪੂ ਮੇਂ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਉਸਕੇ ਏਕ ਲੜਕੀ ਪਰਮ ਸੁੰਦਰੀ ਚੰਦ੍ਰਮੁਖੀ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉਸਕਾ ਬਿਆਹ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਠਹਿਰਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਇਸ ਮੋਤੀ ਕੇ ਉਪਜਨੇ