(੩੩੭)
ਵਸ ਹੈ ਜੇ ਏਹ ਜਾਨੇ ਦੇ ਤੋ ਜਾ ਕਰਕੇ ਉਨਕਾ ਸੰਤੋਖ ਕਰ ਆਊਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਧੀਰਜ ਰੱਖ ਮੈਂ ਓਸਕੋ ਅਬੀ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਯਿਹ ਕਹਿ ਕਰ ਪਰੀ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਰੀ ਸਰ ਬਾਗ਼ ਸੁੰਦਰੀ ਇਸ ਪਰ ਯਿਹ ਦਯਾ ਕਰੀਏ ਕਿ ਇਸਕੋ ਦੋ ਤੀਨ ਦਿਨ ਕੀ ਬਿਦਾ ਦੋ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਕੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਪੁਤ੍ਰ ਕੇ ਵਿਯੋਗ ਕੀ ਅਗਨੀ ਮੇਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਜਲਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਯਿਹ ਜਾਕਰ ਅਪਨੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਕਾ ਜੀ ਠੰਢਾ ਕਰ ਆਵੇ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਉਸਕੋ ਕੌਨ ਰੋਕਤਾ ਹੈ ਅਬੀ ਚਲਾ ਜਾਇ ਇਸਕੋ ਕਿਆ ਮੈਨੇ ਬੁਲਾਯਾ ਹੈ ਜਹਾਂ ਚਾਹੇ ਵਹਾਂ ਚਲਾ ਜਾਇ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨਕਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋ ਪਰੀ ਨੇ ਪਰਵਾਨਗੀ ਦੀ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਇਹ ਪਰਵਾਨਗੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਯਿਹ ਤਰਕ ਹੈ ਪਰਸੰਨਤਾ ਸੇ ਬਿਦਾ ਕਰਨਾ ਯਿਹ ਹੈ ਕਿ ਮੁਝ ਸੇ ਪ੍ਰਤਗਯਾ ਕਰੇ ਕਿ ਤੂੰ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਪਨੇ ਘਰ ਜਾਇ ਅਠਵਾਰੇ ਮੇਂ ਦੋ ਤੀਨ ਵਾਰ ਰਾਤ ਭਰ ਕੇ ਲੀਏ ਆ ਜਾਊਂਗਾ ਔਰ ਤੁਝੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਸੇ ਨ ਭੁਲਾਊਂਗਾ ਇਹ ਸੁਨਕਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਿਰ ਨੀਚਾ ਕਰ ਲੀਆ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਮੇਂ ਪਰੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਲੀਏ ਦਯਾ ਕਰਕੇ ਜੋ ਇਹ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਸੋ ਮਾਨ ਲੇ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਵੁਹ ਤਿਊੜੀ ਚੜਾਇ ਕਰ ਬੋਲੀ ਕਿ ਹਮਾਰੀ ਜ਼ਾਤ ਮੇਂ ਇਹ ਚਾਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਸ ਚੋਚਲੇ ਮੁਝੇ ਨਹੀਂ ਭਾਵਤੇ ਬਹੁਤ ਬਾਤੇਂ ਬਨਾਨਾ ਚਿੜ ਹੈ ਆਪ ਅਧਿਕ ਬਾਤੇਂ ਨਾ ਬਨਾਈਏ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਇਸ ਬਿਵਸ ਪਰ ਦਯਾ ਕਰੋ ਤੋ ਮੈਂ ਕੁਛ ਬਿਨਤੀ
