________________
iiiii ੧੩੫ ਚਤੁਝੈਮੰਦੇ ਅੰਤ ਤੁਲਖੋ ਚੌਬਾਸਰੂਪਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਮਨੁਖ ਮੁਰਦੇ ਮਨੁ ਭਵੇਦ ਗਲ ਹੀਨਾ ਵਾਝ ਜਾਨਪੁਹਚਾਨਤੌਰਹਤ). ਤ੍ਰਐਵੇਕਾਰਖੇ ਭ੍ਰਚ- ਅਤੇ ਨਾਹੀਸਮਝ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਪਨੇ ਸ਼ੋਭਾਦਿ ਦੀਨੋਵੈਮੂ੩੭ ਬਿਨੇਕੈਮਰਦੇ ਜੇਹ ਕਰਮਸ਼ੌਚਾਚਾਰ ਆਦਿਕ ਅਤੇ ਅਚੇਤ ਮੁਤਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ । ਪਰੋ ਉਜਾਨਾਖੇਸ ਵੇਲ: ਅਪਨੋਪਰਾਏ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਜਾ ਮਸਤ ਅਤੇ ਭਾਰੀਨੇਰਲਜਹੋਕੇ। | | ਏਹਚਾਰ ਰੂਪਮਦਰਾਦੇ ਪ੍ਰਲਦੇਉਝਟਿਚ ਕਹੇ ਹਨ, ਇੰਦਕ ਸਕੂਥੋਂ। ਹੁਣਹੇਰਮਦਾ ਨਾਮਕਰੋਗਚਾ ਕਾਰਦਾਕਬਨਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਾਰੂ ਰੂਲਸ਼ੇਜ਼: ਕੈਪ ਬਾ- ਪਸਲੀਤੇ ਸਿਰ ਵਿਚ ਸਰੀਰ ਝਾ ਪ੍ਰਗੋਰੋ। ਬਦਮਾਡਕੀਤੇ ਉਨੀਦਾ। ਮੁਖਰੇਨਤਖ਼ਤਮਦਾਹ ਖੂਹਦਾਰਣਾਆਦੇਕਜਦਸ਼ਰਾਬ ਅੰਦਾਤ ਪੀਤਿਆਦਹੋਦ ਪਿਤਮ| ਰੋਗ ਇਸਨੂੰਕੇਹਦੇਹਨ। ਉਹਿਲੂ ਮਅਗੋਚ-ਹੁਦਕਫਮਦਅਦਾਰੁਲੈਖਦੇਹ ਆਲਸਉਗੌਰਵੈ:। ਬੁੱਤ, ਸਰੀਰਲਾਦਿੱਧਾ ਡਾਕੀਆੜੇ । ਭੂਖੁਬੇਦਾਦੇਹਭਾਰੀ। . ਸ਼ੀਤਲਾਗਤੀਵਿਦਆਤਕ-ਅੰਗਰੇਡੇਢਤਾਰਪਏਨਾਲਛਣਾ ਵਾਲੇਸ਼ਰਾਬੀਊਕਫਮਦਾਅਰੋਗਦਾ| ਲਾਕੇਹਦੇਹ। ਅੰਗਮਦਊਬਾਬੂਝਰੂਖ-ਗਾੜ-ਦਦ-ਤੀਜਾਵਾਤਮਦਾਤਮਕੈਦ ਦੋਹੜੇ ਅੰਗ ਕੁਜਦੇ " ਪੰਮਦਾ . Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
