( ੨੧ )
ਪੰਡਿਤ ਮੁਲਾ ਜੋ ਲਿਖਦੀਆ।
ਛਾਡਚਲੇ ਹਮ ਕਛੂ ਨ ਲੀਆ ॥ (ਭੈਰਉ ਕਬੀਰ ਜੀ)
(ਸ) ਹਿੰਦੂ ਅੰਨਾਂ ਤੁਰਕੂ ਕਾਣਾ ॥ ਦੁਹਾ ਤੇ ਗਿਆਨੀ ਸਿਆਣਾ॥
ਹਿੰਦੂ ਪੂਜੈ ਦੇਹੁਰਾ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਮਸੀਤ ।
ਨਾਮੇ ਸੋਈ ਸੇਵਿਆ, ਜਹਿ ਦੇਹੁਰਾ ਨ ਮਸੀਤ ॥
(ਗੋੋਂਡ ਨਾਮਦੇਵ ਜੀ)
(ਹ) ਅਲਹੁ ਏਕ ਮਸੀਤ ਬਸਤ ਹੈ,ਅਵਰ ਮੁਲਕ ਕਿਸਕੇਰਾ?
ਹਿੰਦੂ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੀ, ਦੁਹ ਮਹਿ ਤਤ ਨ ਹੇਰਾ ॥
(ਪ੍ਰਭਾਤ ਕਬੀਰ ਜੀ)
(ਕ) ਕਬੀਰ, ਬਾਮਨ ਗੁਰੂ ਹੈ ਜਗਤ ਕਾ,
ਭਗਤਨ ਕਾ ਗੁਰੁ ਨਾਹਿ ॥
ਅਰਝ ਉਰਝ ਕੇ ਪਚਮੂਆ,
ਚਾਰਹੁ ਬੇਦਹੁ ਮਾਹਿ ॥ (ਸਲੋਕ, ਕਬੀਰ ਜੀ)
(ਖ) ਚਾਰ ਵਰਣ ਚਾਰ ਮਜ਼ਹਬਾਂ,ਜਗ ਵਿਚ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣੇ
ਖ਼ੁਦੀ ਬਖੀਲੀ ਤਕੱਬਰੀ, ਖਿੰਚੋਤਾਨ ਕਰੇਣ ਧਿਙਾਣੇ ।
ਗੰਗ ਬਨਾਰਸ ਹਿੰਦੂਆਂ, ਮੱਕਾ ਕਾਬਾ ਮੁਸਲਮਾਣੇ ।
ਸੁੁੰਨਤ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦੀ, ਤਿਲਕ ਜੰਵੂ ਹਿੰਦੂ ਲੋਭਾਣੇ ।
ਰਾਮ ਰਹੀਮ ਕਹਾਂਇਦੇ, ਇੱਕ ਨਾਮ ਦੁਇਰਾਹ ਭੁਲਾਣੇ ।
ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਭੁਲਾਇਕੇ, ਮੋਹੇ ਲਾਲਚ ਦੁਨੀ ਸ਼ੈਤਾਣੇ ।
ਸੱਚ ਕਿਨਾਰੇ ਰਹਿਗਯਾ, ਖਹਿ ਮਰਦੇ ਬਾਮਣ[1] ਮੌਲਾਣੇ ।
ਸਿਰੋਂ ਨ ਮਿਟੇ ਆਵਣਜਾਣੇ। (ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ, ਵਾਰ ੧)
- ↑ ਮੱਨਨ ਦ੍ਵਿਵੇਦੀ ਜੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ:--
"ਦੋਨੋ ਜਾਤਿਯੋਂ ਕੀ ਗ਼ਲਤਫ਼ਹਿਮੀ ਦਿਨ ਦਿਨ ਬਢਤੀ
ਗਈ. ਦੁਸ਼ਮਨੀ ਕੀ ਬੁਨਿਯਾਦ ਪੜਗਈ. ਮੁਮਕਿਨ ਥਾ ਕਿ
ਅਗਰ ਹਮ ਮਿਲਤੇ ਤੋ ਭੇਦਭਾਵ ਕਮ ਹੋ ਜਾਤਾ, ਲੇਕਿਨ
ਪੰਡਿਤ ਔਰ ਮੌਲਾਨੋ ਨੇ ਹਮ ਕੋ ਨਹੀਂ ਮਿਲਨੇ ਦੀਆ.
ਪੰਡਿਤ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸਾਮਨੇ ਦਾੜੀ ਵਾਲਾ ਹਾਜੀ ਜੋ ਖੜਾ-
