ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ/ਨੇਤਾ ਜੀ
ਨੇਤਾ ਜੀ
ਗੀਤ ੧੧
ਨੇਤਾ ਜੀ ਸੁਭਹਾਸ਼ ਚੰਦ੍ਰ ਥੇ,
ਮੋਹਨ ਸਭ ਕੇ ਮਨ ਮੰਦਰ ਕੇ।
ਉਨ ਕੇ ਸਰ ਮੇਂ ਏਕ ਧੁਨ ਬੀ,
ਉਨ ਕੇ ਮਨ ਮੇਂ ਯਹੀ ਲਗਨ ਥੀ।
ਹਿੰਦ ਮੇਂ ਰਾਜ ਕਰੇਂ ਸਭ ਹਿੰਦੀ,
ਭਾਗੋ ਸਭ ਅਜਨਬੀ ਫ਼ਰੰਗੀ।
ਜਬ ਲੀਡਰ ਭੈ ਭੀਤ ਸੇ ਦੇਖੇ,
ਸਹਿਮੇ ਸੱਜਨ ਮੀਤ ਸੇ ਦੇਖੇ।
ਘੋਰ ਯੁੱਧ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਕੀ ਠਾਨੀ,
ਯਿਹ ਪੱਕੀ ਪਰਤਿੱਗਿਆ ਕਰ ਲੀ।
ਭਾਰਤ ਕੇ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰੇਂਗੇ,
ਦੁਸ਼ਮਨ ਸਭ ਬਰਬਾਦ ਕਰੇਂਗੇ।
ਆਖ਼ਿਰ ਮੋਹ ਮਮਤਾ ਕੋ ਤਜਕਰ,
ਸੀਨੇ ਉਪਰ ਪੱਥਰ ਧਰ ਕਰ।
ਚਾਂਦ ਚਕੋਰ ਚਮਨ ਸੇ ਨਿਕਲਾ,
ਬੁਲਬੁਲ ਉੜ ਗੁਲਸ਼ਨ ਸੇ ਨਿਕਲਾ।
ਹਿੰਦ ਕਾ ਹੀਰਾ ਹਿੰਦ ਕਾ ਪਿਆਰਾ,
ਭਾਰਤ ਕੀ ਆਂਖੋਂ ਕਾ ਤਾਰਾ।
ਚੁਪਕੇ ਚੁਪਕੇ ਆਂਖ ਬਚਾ ਕਰ,
ਭੇਸ ਬਦਲ ਝੁਟਲਾ ਝੁਟਲਾ ਕਰ।
ਗਿਰਤੇ ਪੜਤੇ ਉਠਤੇ ਬੜ੍ਹਤੇ,
ਹਵਾ ਫਾਂਕਤੇ ਹਵਾ ਮੇਂ ਉੜਤੇ।
ਦਿੱਲੀ ਔਰ ਲਾਹੌਰ ਸੇ ਹੋਤੇ,
ਪਿੰਡੀ ਔਰ ਪੇਸ਼ੌਰ ਸੇ ਹੋਤੇ।
ਲੰਡੀ ਕੋਤਲ ਕੂਦ ਫਾਂਦਤੇ,
ਖ਼ੈਬਰ ਔਰ ਜਮਰੂਦ ਫਾਂਦਤੇ।
ਰੂਸ ਚੀਨ ਜਾਪਾਨ ਭਾਂਪਤੇ,
ਜਰਮਨ ਔਰ ਜਾਪਾਨ ਭਾਂਪਤੇ।
ਕਫ਼ਨ ਕੀ ਚੱਦਰ ਸਿਰ ਪਰ ਬਾਂਧੇ,
ਜਾਨ ਹਥੇਲੀ ਊਪਰ ਰਖੇ।
ਵਾਂਛਿਤ ਲਕਸ਼ ਪੇ ਜਬ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ,
ਸੱਜਨ ਮੀਤ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਕੇ।
ਜੈ ਹਿੰਦ ਕੀ ਇਕ ਪਹੁਲ[1] ਛਕਾ ਦੀ,
ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਕੀ ਸੁੱਧ ਬਿਸਰਾ ਦੀ।
ਹਿੰਦ ਮੁਸਲਿਮ ਸਿਖ ਈਸਾਈ,
ਸਭ ਕੂ ਪ੍ਰੀਤ ਕੀ ਰੀਤ ਸਿਖਾਈ।
ਪ੍ਰੇਮ ਕੀ ਕੜੀਓਂ ਮੇਂ ਯੂੰ ਜਕੜਾ,
ਰਹਾ ਭੇਦ ਮਤ ਨਾ ਕੁਛ ਝਗੜਾ।
ਜਾਦੂ ਜੰਤਰ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਸੇ,
ਗੁਰ ਮੰਤਰ ਸੇ ਡਿੱਸਿਪਲਿਨ ਕੇ।
ਸੇਨਾਓਂ ਮੇਂ ਰੂਹ ਫੂੰਕ ਦੀ,
ਦੇਸ਼ ਕੇ ਊਪਰ ਮਰ ਮਿਟਨੇ ਕੀ।
ਸ਼ਾਹ ਨਵਾਜ਼ ਜਰਨੈਲ ਭੋਂਸਲੇ,
ਸੂਰਮਾ ਜਨਰਲ ਮੋਹਨ ਸਿਘ ਨੇ।
ਰਾਨੀ ਝਾਂਸੀ ਕੀ ਪਲਟਨ ਨੇ,
ਕਾਮ ਕੀਏ ਸ਼ੇਰੋਂ ਸੇ ਬੜ੍ਹ ਕੇ।
ਨਸ ਨਸ ਮੇਂ ਇਕ ਆਗ ਲਗਾ ਦੀ,
ਯੂੰ ਭਾਰਤ ਕੀ ਸਾਖ ਬੜ੍ਹਾ ਦੀ।
ਹਿੰਦ ਕਾ ਜਬ ਇਤਿਹਾਸ ਲਿਖੇਂਗੇ,
ਸ਼ੂਰਬੀਰ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ ਲਿਖੇਂਗੇ।
ਜਬ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਹਿਰਿਸਤ ਛਪੇਗੀ,
ਮਾਰਟਰਜ਼ ਕੀ ਲਿਸਟ ਛਪੇਗੀ।
ਨਾਮ ਇਨ ਕਾ ਚਮਕੇਗਾ ਆਲਾ,
ਕੁੰਦਨ ਜੜਿਤ ਨਗੀਨੋਂ ਵਾਲਾ।
- ↑ ਅੰਮ੍ਰਿਤ।