ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ/ਹਿਊਮ ਗੋਖਲੇ ਦਾਦਾ ਭਾਈ
ਗੀਤ ੪
ਹਿਊਮ ਗੋਖਲੇ ਦਾਦਾ ਭਾਈ,
ਚਿਤਰੰਜਨ ਔਰ ਮਾਲਵੀਆ ਜੀ।
ਲੋਕਮਾਨ੍ਯ ਭਗਵਾਨ ਤਿਲਕ ਤੋ,
ਥੇ ਨਰਸਿੰਘ ਰੂਪ ਹੀ ਮਾਨੋ।
ਧਰਮ ਰਾਜ ਕੇ ਕੜੇ ਸਿਪਾਹੀ,
ਬਰਦੌਲੀ ਕੇ ਦੋਨੋ ਭਾਈ।
ਵਿਠਲ ਕਾ ਜਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਮਰਨਾ,
ਹਿੰਦ ਕੀ ਗ਼ੈਰਤ ਪਰ ਹੈ ਧੱਬਾ।
ਲਜਪਤ ਰਾ ਪੰਜਾਬ ਕੇਸਰੀ,
ਦੇਸ਼ ਕੀ ਜਿਸ ਨੇ ਲਜ ਪਤ ਰਾਖੀ।
ਭਾਈ ਬਾਲ ਮੁਕੰਦ ਸ਼ਹੀਦੀ,
ਰਾਜ ਗੁਰੂ ਸੁਖਦੇਵ ਵਹੀਦੀ।
ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਸੇ ਸ਼ੇਰ ਬਹਾਦੁਰ,
ਲੇਖ ਰਾਮ ਦੱਤ ਦਾਸ ਦਿਲਾਵਰ।
ਵੀਰ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੀ ਪਗੜੀ,
ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਭਾਲਨੀ ਹੋਗੀ।
ਬਿਪਤ ਚੰਦ੍ਰ ਕਰਤਾਰ ਸ਼ਰਾਬਾ,
ਸਰਫ਼੍ਰੋਸ਼[1] ਗੁਰਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਬਾਬਾ।
ਪਰਵਾਨੇ ਜਾਂਸੋਚ ਨਿਰਾਲੇ,
ਕਾਮਾ ਗਾਟਾ ਮਾਰੂ ਞਾਲੇ।
ਪੂਜ੍ਯ ਸ਼ਹੀਦੀ ਗਵਾ ਦਮਨ ਕੇ,
ਪ੍ਰਿਆ ਪਤੰਗੇ ਸ਼ਮਏ ਵਤਨ ਕੇ।
ਬਾਬਾ[2] ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਕੇ ਕੂਕੇ,
ਲੁਧਿਆਣੇ ਮੇਂ ਤੋਪ ਸੇ ਫੂੰਕੇ।
ਜਲ੍ਹਿਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਗ਼ ਭੁਨੇ ਜੋ,
ਉਨ ਸਭ ਕੀ ਕੁਛ ਯਾਦ ਭੀ ਹੈ ਤੋ।
ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਕੀ ਪਾਕ ਸ਼ਹਾਦਤ,
ਦੇਸ਼ ਕੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕੌਮ ਕੀ ਇੱਜ਼ਤ।
ਗੁਮਨਾਮ ਔਰ ਕਈ ਦੀਵਾਨੇ,
ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਸੂਲੀ ਗਾਤੇ ਗਾਨੇ।
ਅਭੀਸ਼ਾਪ ਬਾਪੂ ਹੱਤਿਆ ਕਾ,
ਸਦੀਓਂ ਕੇ ਤਪ ਏ ਉਤਰੇਗਾ।
ਮਿਹਨਤ ਸੇ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਕਰਮ ਸੇ,
ਦੇਸ਼ ਕੀ ਸੇਵਾ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਸੇ,
ਉੱਚ ਹਸਤੀਓ ਮੇਂ ਭਾਰਤ ਕੀ,
ਥੇ ਇਕ ਸ਼ਿਆਮ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਮੁਕਰ ਜੀ।
ਧੰਨ ਜਨਮ ਧੰਨ ਉਨ ਕੀ ਮਾਤਾ,
ਧੰਨ ਪਿਤਾ ਧੰਨ ਉਨਕੇ ਭਰਾਤਾ।
ਤੂ ਅਬ ਜਾਗ ਜ਼ਰਾ ਪੰਜਾਬੀ,
ਫ਼ਤਹਿ ਕੀ ਤੋ ਤੁਹੀ ਹੈ ਚਾਬੀ।
ਕਈ ਬਾਰ ਦੇਖੇ ਨੱਜ਼ਾਰੇ[3],
ਖੂਨ ਭਰੇ ਹਮਲੇ ਬਟਵਾਰੇ।
ਰਾਮ-ਚੰਦ੍ਰ-ਸਿੰਘ--ਰਾਜ--ਨਾਰਾਇਣ,
ਹੋਂਗੇ ਸਭ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਪਰਾਇਣ।
ਪਰ ਵਹਿ ਫੂਟ ਕਾ ਰੋਗ ਪੁਰਾਨਾ,
ਕਰਮੋਂ ਕਾ ਫਲ ਈਸ਼ਵਰ ਮਾਨਾ।
ਨਿੰਦਾ ਬਦਲਾ ਫੂਟ ਡਿਠਾਈ,
ਕਪਟ ਈਰਸ਼ਾ ਮਾਨ ਬੜਾਈ।
ਔਰ ਲੀਡਰੀ ਕੀ ਕੁਛ ਲਤ ਭੀ,
ਰੋਕ ਰਹੀ ਹੈ ਉੱਨਤੀ ਅਪਨੀ।
ਇਨ ਸਭ ਸੇ ਉਠ ਊਪਰ ਭਾਈ,
ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਦੇਤ ਦੁਹਾਈ।
