ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼/(ਫ)
ਪੋਹਰਾ ਕਰਨਾ: ਸਖ਼ਤ-ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ
ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਂਈ ਟੁਰ ਗਿਆ, ਪੋਹਰਾ ਕਰਕੇ ਬਾਲ ਪਾਲੇ ਹਿਸ॥
(ਘਰਵਾਲਾ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਬੱਚੇ ਪਾਲੇ ਹਨ)
ਪੋੜਨਾ/ਅਖਾਂ ਪੋੜਨਾ: ਖੁਭੋਣਾ/ਨੀਝ ਲਾਣੀ
ਲੁਚੇ ਮੈਕੂੰ ਅਖਾਂ ਪੋੜ ਪੋੜ ਡੇਧੇ ਰਾਂਧੇ ਹਿਨ।
(ਲੰਡਰ ਮੈਨੂੰ ਘੂਰ ਘੂਰ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ)
(ਫ)
ਫਸਕੜ/ਪਲੱਥ: ਪਸਰ ਕੇ
ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਤਾਂ ਹੈ ਕਿਉਂ ਫਸਕੜ/ਪਲੱਥ ਮਾਰ ਕੇ ਬੈਠਾ ਰਾਹਦੈਂ।
(ਰਾਜ਼ੀ ਬਾਜ਼ੀ ਤਾਂ ਹੈਂ ਕਿਉਂ ਪਸਰ ਕੇ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈਂ)
ਫਸਕਾ/ਫਟਕਾ: ਛੱਟਣ
ਅਨਾਜ ਦਾ ਫਸਕਾ/ਫਟਕਾ ਭਠੀ ਦਾ ਬਾਲਣ ਥੀਸੀ।
(ਅਨਾਜ ਦਾ ਛੱਟਣ ਭਠੀ ਦਾ ਬਾਲਣ ਬਣੂ)
ਫਸਾਦ ਦੀ ਜੜ੍ਹ: ਝਗੜੇ ਦਾ ਮੂਲ
ਘਰਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫਸਾਦ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਤਾਂ ਨਸ਼ਾ ਹੇ।
(ਘਰਾਂ ਦੇ ਝਗੜਿਆਂ ਦਾ ਮੂਲ ਤਾਂ ਨਸ਼ਾ ਹੈ)
ਫਹਾ/ਫਹਿਆ: ਫੰਬਾ
ਨੱਕ 'ਚ ਕਪਾਹ ਦਾ ਫਹਾ/ਫਹਿਆ ਰੱਖ, ਨਕਸੀਰ ਰੁਕ ਵੈਸੀ।
(ਨੱਕ ਵਿਚ ਰੂੰ ਦਾ ਫੰਬਾ ਰੱਖ, ਨਕਸੀਰ ਰੁੱਕ ਜੂ)
ਫਕੜ: ਬੇਅਰਥ
ਜਾਤਾਂ ਤੇ ਜਾਤਾਂ ਦੇ ਰੱਖੇ ਨਾਂ, ਫਕੜ ਗਲ ਹਿਨ।
(ਜਾਤਾਂ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਂ, ਬੇਅਰਥ ਗਲਾਂ ਨੇ)
ਫਕੜ ਤੋਲਣਾ: ਗੰਦ ਬਕਣਾਂ
ਬਹੂੰ ਫਕੜ ਤੋਲਿਆਈ, ਚੁੱਪ ਕਰ, ਚਮਾਟਾਂ ਖਾਸੇਂ।
(ਬਹੁਤ ਗੰਦ ਬਕ ਲਿਆ ਹਈ, ਚੁੱਪ ਕਰ, ਲਫੇੜੇ ਪੈਣਗੇ)
ਫੱਕਾ: ਭੋਰਾ ਭਰ
ਭੈੜੇ ਕਾਰੇ ਕਰੀਂਦੈ, ਘਰ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਦਾ ਫਕਾ ਨਿਸ ਛੋੜਿਆ।
(ਭੈੜੇ ਕੰਮ ਕਰਦੈ, ਘਰ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਭੋਰਾ ਭਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ)
ਫ਼ਜ਼ਲ: ਮਿਹਰ
ਹੱਜੇ ਤਾਂਈਂ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਦਾ ਫ਼ਜ਼ਲ ਹੇ, ਜੰਗ ਨਹੀਂ ਛਿੜੀ।
(ਅਜੇ ਤੱਕ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦੀ ਮਿਹਰ ਹੈ, ਜੰਗ ਨਹੀਂ ਛਿੜੀ)
ਫੱਟ/ਤਾਕ: ਬੂਹੇ
ਗਿਆ ਹਮ, ਘਰ ਦੇ ਫਟ/ਤਾਕ ਭਿੜੇ ਪਏ ਹਿਨ।
(ਮੈਂ ਗਿਆ ਸੀ, ਘਰ ਦੇ ਬੂਹੇ ਢੋਏ ਹੋਏ ਸਨ।
ਫੰਡ: ਲਾਹਪਾਹ/ਛੰਗਾਈ
ਲੁੱਚੇ ਤਾਲਬਇਲਮ ਕੂੰ ਮੁਨਸ਼ੀ ਡਾਢੀ ਫੰਡੀ ਚਾੜ੍ਹੀ।
(ਲੁੱਚੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਮੁਨਸ਼ੀ ਚੰਗੀ ਛੰਗਾਈ ਕੀਤੀ)
ਫਤੂਹੀ: ਜਾਕਟ
ਲੀਰਾਂ ਥਈ ਪਈ ਹੇ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੇ ਫਤੂਹੀ ਲਾਹ ਘੱਤ।
(ਲੀਰਾਂ ਹੋਈ ਪਈ ਹੈ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹ ਜਾਕਟ ਲਾਹ ਸਿੱਟ)
ਫਤੂਰ ਰਫੜ/ਝੱਲ
ਉਵੇਂ ਫਤੂਰ ਪਾਈ ਬੈਠੇ, ਸਿਰ ਤੇ ਬਦਲੇ ਦਾ ਫਤੂਰ ਸਵਾਰ ਹਿੱਸ।
(ਐਵੇਂ ਰਫੜ ਪਾਈ ਬੈਠੇ, ਸਿਰ ਤੇ ਬਦਲੇ ਦਾ ਝੱਲ ਸਵਾਰ ਹੈਸ)
ਫਦ: ਬੁੱਟ
ਡਿਸਦਾ ਪਿਐ, ਬਾਲ ਦੇ ਫਦਾਂ ਚੂੰ ਡੰਦ ਨਿਕਲਸਨ।
(ਦਿਸੀ ਜਾਂਦੈ, ਬਾਲ ਦੇ ਬੁੱਟਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦੰਦ ਨਿਕਲਣਗੇ)
ਫਦੜ/ਫੋਸਲ: ਢਿੱਲੜ
ਹੇ ਕੰਮੀਂ ਤਾਂ ਫਦੜ/ਫੋਸਲ ਹੇਈ, ਕੇ ਕਰੇਗੀ।
(ਇਹ ਕਾਮਾਂ ਤਾਂ ਢਿੱਲੜ ਹਈ, ਕੀ ਕਰੂਗਾ)
ਫਫੇ ਕੁਟਣੀ/ਫਾਫਾਂ: ਚਾਲਬਾਜ਼
ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਿਆਣੀ ਹਾਂਏ, ਫਫੇ ਕੁਟਣੀ/ਫਾਫਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲਾਂ 'ਚ ਆ ਗਈ।
(ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਿਆਣੀ ਸੀ, ਚਾਲਬਾਜ਼ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ 'ਚ ਆ ਗਈ)
ਫਫੋਲਾ ਫਲੂਹਾ: ਛਾਲਾ
ਤੱਤਾ ਘਿਊ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ, ਫਫੋਲੇ/ਫਲੂਹੇਂ ਥੀ ਗਏਨ।
(ਗਰਮ ਘਿਉ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ, ਛਾਲੇ ਪੈ ਗਏ ਨੇ)
ਫ਼ਰਦ: ਸੂਚੀ
ਸਭੋ ਖਰਚੇ ਦੀ ਫ਼ਰਦ ਤਿਆਰ ਪਈ ਹੇ।
(ਪੂਰੇ ਖਰਚੇ ਦੀ ਸੂਚੀ ਤਿਆਰ ਪਈ ਹੈ)
ਫ਼ਲਕ: ਅਕਾਸ਼
ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਦੀ ਕੁਰਲਾਟ ਫ਼ਲਕ ਤਕ ਫੈਲ ਗਈ।
(ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਦੀ ਕੁਰਲਾਟ ਅਕਾਸ਼ ਤਕ ਫੈਲ ਗਈ)
ਫਲਾਣਾ: ਅਮਕਾ ਢਿਮਕਾ
ਫਲਾਣਾ, ਫਲਾਣਾ ਹੋਸਿਨ ਨਾਂ ਕਰੀ ਵੰਞ, ਸੱਚ ਡਸ।
(ਅਮਕਾ ਢਿਮਕਾ ਹੋਣਗੇ ਨਾ ਕਰੀ ਜਾ, ਸਚ ਦਸ)
ਫਲਾਤੂ/ਅਫ਼ਲਾਤੂਨ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ
ਤੁਹਾਡਾ ਹੇ ਫ਼ਰਾਜ਼ ਤਾਂ ਕਾਈ ਫ਼ਲਾਤੂ/ਅਫ਼ਲਾਤੂਨ ਹੇ।
(ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਨੌਕਰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਬੜਾ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਹੈ)
ਫਾਂਕ: ਫਾੜੀ
ਅੰਬੜੀ ਦੀ ਕਾਈ ਫਾਂਕ, ਫ਼ਰਾਜ਼ ਕੂੰ ਵੀ ਡੇ ਚਾ।
(ਅੰਬ ਦੀ ਕੋਈ ਫਾੜੀ, ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਦੇ)
ਫਾਜ਼ਲ: ਵਿਦਵਾਨ-ਦੇਖੋ 'ਆਲਮ ਫਾਜ਼ਲ
ਫਾਂਟਾ: ਛਾਂਟਾ/ਛਮਕ
ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਫਾਂਟਾ ਮੰਨਜ਼ੂਰ ਹੇ ਤੇ ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਡਾਂਟ ਨਹੀਂ।
(ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਛਾਂਟੇ ਮੰਨਜ਼ੂਰ ਨੇ ਤੇ ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਡਾਂਟ ਵੀ ਨਹੀਂ)
ਫ਼ਾਤਿਆ: ਮੌਤ ਤੇ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ
ਫਕੀਰ ਦੇ ਫ਼ੌਤ ਹੋਣ ਤੇ ਕਾਜ਼ੀ ਦੇ ਵਾਤਿਆ ਨੇ ਰੁਵਾ ਡਿੱਤਾ।
(ਫਕੀਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਕਾਜ਼ੀ ਦੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਰੁਆ ਗਈ)
ਫਾਥਾ: ਫਸਿਆ
ਜ਼ਿੰਮਾਂ ਤਾਂ ਚਾ ਘਿਧਮ, ਬਹੂੰ ਫਾਥਾ ਪਿਆਂ।
(ਮੈਂ ਜ਼ੁੰਮੇ ਤਾਂ ਪਾ ਲਿਐ, ਬਹੁਤ ਫਸਿਆ ਪਿਆਂ)
ਫ਼ਾਰਖ਼ਤੀ: ਨਵਿਰਤੀ/ਫਾਰਗੀ
ਬਦਲੀ ਤਾਂ ਥੀ ਗਈ ਹੇ ਬਸ ਫ਼ਰਖਤੀ ਰਾਂਧੀ ਹੇ।
(ਬਦਲੀ ਤੇ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਬਸ ਫ਼ਾਰਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ)
ਫਾਵਾ: ਬੌਰਾ
ਪਿਊ ਟੁਰ ਗਿਆਇਸ, ਰੋ ਰੋ ਫਾਵਾ ਥੀ ਗਿਐ।
(ਪਿਉ ਚਲ ਬਸਿਆ ਹੈ, ਰੋ ਰੋ ਬੌਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ)
ਫਿਕ: ਫੁੱਟ
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਨੇ ਯਾਰਾਂ ਵਿਚ ਫਿਕ ਪਾ ਡਿੱਤੀ।
(ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਨੇ ਯਾਰਾਂ ਵਿਚ ਫੁੱਟ ਪਾ ਦਿੱਤੀ)
ਫਿੱਟ: ਖਰਾਬ/ਫੱਟ
ਰਾਤ ਗਰਮੀ ਹਾਈ, ਡੁੱਧ ਪਿਆ ਫਿਟ ਗਿਐ।
(ਰਾਤੀਂ ਗਰਮੀ ਸੀ, ਪਿਆ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਗਿਆ ਹੈ)
ਫ਼ਿਟਕ: ਭੈੜੀ ਵਾਦੀ
ਊਂਞ ਤਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੇ, ਹਫ਼ੀਮ ਦੀ ਫਿਟਕ ਹਿਸ।
(ਊਂ ਤਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੈ, ਅਫ਼ੀਮ ਦੀ ਭੈੜੀ ਵਾਦੀ ਹੈਸ)
ਫਿਟੜੀਆਂ ਦਾ ਫੇਟ: ਵਿਗੜੈਲ
ਫਿਟੜੀਆਂ ਦਾ ਫੇਟ ਹੈ, ਭਿੜਨੇ ਕੂੰ ਚੋਤਾ ਵੱਟੀ ਰਖਦੈ।
(ਵਿਗੜੈਲ ਹੈ, ਲੜਨ ਨੂੰ ਤੜਫਟ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ)
ਫ਼ਿਰਾਕ: ਵਿਛੋੜਾ
ਵਤਨ ਦਾ ਫ਼ਿਰਾਕ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਝੋਰਾ ਹੁੰਦੈ।
(ਵਤਨ ਦਾ ਵਿਛੋੜਾ, ਉਮਰ ਭਰ ਦਾ ਦੁਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ)
ਫ਼ੀਂਗਾਂ: ਟੇਪੇ/ਛਿੱਟੇ
ਜ਼ਰਾ ਡੇਖ ਕੇ ਤ੍ਰੌਂਕ, ਫ਼ੀਂਗਾਂ ਸਟੀਂਦਾ ਪਿਐਂ।
(ਵੇਖ ਕੇ ਛਿੜਕ, ਛਿੱਟੇ ਪਾਈ ਜਾਨੈ)
ਫ਼ੀਨੀ: ਮਿੱਢੇ ਨੱਕ ਵਾਲੀ
ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਹਿੱਸ ਪਰ ਨੱਕ ਦੀ ਜ਼ਰਾ ਫ਼ੀਨੀ ਹੈ।
(ਮੂੰਹ ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਹੈ ਪਰ ਨੱਕੋਂ ਮਿੱਢੀ ਹੈ)
ਫੀਲ: ਹਾਥੀ
ਮਹੌਤ ਕੂੰ ਲਭਨੈਂ, ਫੀਲਖਾਨੇ ਵਿਚ ਹੋਸੀ।
(ਮਹਾਵਤ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਿਹੈਂ, ਹਾਥੀਖਾਨੇ ਵਿਚ ਹੋਊ)
ਫੀਲਾ: ਸ਼ਤਰੰਜ ਦਾ ਹਾਥੀ/ਪਾਛੁ
ਫੀਲਿਆਂ ਤੇ ਪਿਆਦਿਆਂ ਜਿਹੇ ਉਹ ਕੋਈ ਫੀਲੇ ਰਖਦੈ।
(ਸ਼ਤਰੰਜ ਦੇ ਹਾਥੀ ਤੇ ਪਿਆਦਿਆਂ ਵਰਗੇ ਉਹ ਕਈ ਪਾਛੂ ਰਖਦਾ ਹੈ)
ਫੁੰਡਣਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਮਾਰਨਾ
ਜੇ ਤੈਂ ਪਾਸ ਥੀਵਣ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਫੁੰਡਣੈ ਤਾਂ ਡੀਂਹ ਰਾਤ ਹਿੱਕ ਕਰ।
(ਜੇ ਤੂੰ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਸਰ ਕਰਨੇ ਤਾਂ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਇਕ ਕਰਦੇ)
ਫੁਨਸੀ: ਫਿਨਸੀ
ਹੇ ਗੋਡੇ ਆਲੀ ਫੁਨਸੀ ਮੈਕੂੰ ਟੁਰਨ ਨਾਹੀਂ ਡੀਂਦੀ।
(ਇਹ ਗੋਡੇ ਵਾਲੀ ਫਿਨਸੀ ਮੈਨੂੰ ਤੁਰਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੰਦੀ)
ਫੁਫੀ: ਭੂਆ, ਫੁਫਿਹਸ:ਪਤੀ ਦੀ ਭੂਆ,ਫੁਫੇਹੋਰਾ:ਪਤੀ ਦਾ ਫੁੱਫੜ
ਕੇ ਡਸਾਂ ਇੰਞੇਂ ਇੰਞੇਂ ਫੁਫੀ, ਫਿਹਸ ਤੇ ਫੁਫੇਹੋਰਾ ਰੁਸ ਗਏ ਹਿਨ।
(ਕੀ ਦਸਾਂ, ਐਂਵੇਂ ਹੀ, ਭੂਆ, ਪਤੀ ਦੀ ਭੂਆ ਤੇ ਫੁਫੜ ਰੁਸ ਗਏ ਹਨ)
ਫੁਲੇਲ: ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ
ਚਖਾ ਥੀ ਪਰ੍ਹਾਂ, ਫੁਲੇਲ ਲਾ ਕੇ ਅਰਥੀ ਨਾਲ ਵੈਸੇਂ।
(ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ, ਫੁਲਾਂ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਲਾ ਕੇ ਅਰਥੀ ਨਾਲ ਜਾਏਂਗੀ)
ਫੂਸ ਪੱਦ
ਸਭਾ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਬਾਹਵਣੇ, ਫੂਸ ਨਾ ਮਰੀਂਦਾ ਰਾਹਵੇਂ।
(ਸਭਾ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਬਹਿਣੈ, ਪੱਦ ਨਾ ਮਾਰੀ ਜਾਈਂ)
ਫੂਰ: ਭੂਰ
ਬੱਦਲ ਤਾ ਹਿਨ, ਕਣੀਆਂ ਕਾਈ ਨਹੀਂ, ਫੂਰ ਹੇ।
(ਬਦਲ ਤਾਂ ਹੈਨ, ਕਣੀਆਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਭਰ ਹੈ)
ਫੂੜ੍ਹੀ: ਸੱਥਰ
ਲੋਹੜਾ ਪਿਆ ਪਿਐ, ਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਫੂੜ੍ਹੀ ਵਿੱਛ ਗਈ ਹੇ।
(ਲੋਹੜਾ ਪੈ ਗਿਐ, ਜਵਾਨ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸੱਥਰ ਵਿੱਛ ਗਿਐ)
ਫੋਸ/ਫੋਸੀ: ਗੋਹੇ ਦੀ ਢੇਰੀ
ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਬਾਲਾਂ ਕੂੰ ਫੋਸ/ਫੋਸੀਆਂ ਤੂੰ ਵਿਹਲ ਨਹੀਂ।
(ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਗੋਹੇ ਦੀਆਂ ਢੇਰੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿਹਲ ਨਹੀਂ)
ਫੋਗ: ਇਕ ਬਰੂਟਾ (ਊਠਾਂ ਦਾ ਖਾਜਾ)
ਫੋਗ ਨਾਲ ਰੱਜ ਕੇ ਬਤਾਰੂ ਦੁੜੰਗੇ ਲਾਣ ਲਗੇ।
(ਬਰੂਟਿਆਂ ਤੋਂ ਰੱਜ ਕੇ ਬਤਾਰੂ ਟਪੂਸੀਆਂ ਲਾਣ ਲਗੇ)
ਫੋਲ: ਫਰੋਲ
ਨਾ ਫੋਲ ਝੇੜੇ ਦੀਆਂ ਤੰਦਾ ਕੂੰ, ਕਾਈ ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਨਾਹੀਂ।
(ਝਗੜੇ ਦੀਆਂ ਤੰਦਾਂ ਨਾ ਫਰੋਲ, ਕੋਈ ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਹੈ)
ਫੋਲਾ: ਅੱਖ ਵਿਚ ਫੁਨਸੀ/ਫਿਨਸੀ
ਕਾਈ ਤ੍ਰਿਖੀ ਸ਼ੈ ਚੁੱਭੀ ਹਿੱਸ ਤੇ ਅੱਖ ਵਿਚ ਫੋਲਾ ਥੀ ਗਿਐ।
(ਕੋਈ ਤਿਖੀ ਚੀਜ਼ ਖੁੱਭੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਖ ਵਿਚ ਫਿਨਸੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ)
ਫ਼ੌਤ: ਚਲਾਣਾ
ਤਕਵੇ ਦੇ ਸਾਈਂ ਦੇ ਫ਼ੌਤ ਹੋਵਣ ਤੇ ਗਦੀ ਦਾ ਝਗੜਾ ਪਇਆ ਹੇ।
(ਡੇਰੇ ਦੇ ਸਾਈਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਹੀ ਗਦੀ ਲਈ ਰੌਲਾ ਪਇ ਗਿਆ ਹੈ)
(ਬ)
{{overfloat left|ਬਸ: ਭਿਆਂ
ਡਾਢਾ ਔਖਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਕਰ ਘਿਧਮ, ਬਸ ਥੀ ਗਈ ਹੇ।
(ਬਹੁਤਾ ਔਖਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਰ ਲਿਐ, ਭਿਆਂ ਹੋ ਗਈ ਹੈ)
ਬੰਸ ਲੋਚਨ: ਬਾਂਸਾਂ ਦੀ ਗੂੰਦ
ਪਸਾਰੀ ਦੇ ਵੰਞ, ਬੰਸ ਲੋਚਨ ਘਿਨਾ।
(ਪੰਸਾਰੀ ਦੇ ਜਾ, ਬਾਂਸਾਂ ਦੀ ਗੁੰਦ ‘ਬੰਸ ਲੋਚਨ' ਲੈ ਆ)
ਬਹਾਲ: ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ
ਉਜਾੜੇ ਪਿਛੂੰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਝੋਰਾ।
(ਉਜਾੜੇ ਪਿਛੋਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰ)
ਬਹਿਸ਼ਤੀ: ਮਾਸ਼ਕੀ
ਪਾਣੀ ਮੁੱਕਾ ਪਿਆ ਹੇ, ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਹਜੇ ਤਕ ਨਹੀਂ ਵੱਲਿਆ।
(ਪਾਣੀ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਹੈ, ਮਾਸ਼ਕੀ ਅਜੇ ਤਕ ਨਹੀਂ ਮੁੜਿਆ)
ਬਹਿ ਥੀ/ ਬਾਹਿ ਥੀ: ਬੈਠ ਜਾ
ਕਤਰਾ ਬਹਿ/ਬਾਹਿ ਤਾਂ ਥੀ ਤੇ ਡੁੱਖ ਤਾਂ ਸੁਣ।
(ਜ਼ਰਾ ਬੈਠ ਤਾਂ ਜਾ ਤੇ ਦੁੱਖ ਤਾਂ ਸੁਣ)
ਬਹੁੜਨਾ: ਮਦਦ ਤੇ ਆਣਾ,
ਔਖਾ ਵੇਲਾ ਆਣ ਪਵੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਹੁੜਦੇ ਹਿਨ।
(ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਆਵੇ ਤਾਂ ਆਪਦੇ ਹੀ ਮਦਦ ਤੇ ਆਂਦੇ ਨੇ)
ਬਹੂੰ ਬਹੁਤ
ਡੁੱਧ ਬਹੂੰ ਡੀਂਦੀ ਹੈ, ਲਸੀ-ਮਖਣ ਦੀ ਮੌਜ ਲਾ ਡੇਸੀ।
(ਦੁੱਧ ਬਹੁਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਲਸੀ ਮਖਣ ਦੀ ਮੌਜ ਲਾਦੂ)
ਬਕਰ ਡੰਡੀ: ਮੰਜੇ ਦਾ ਮੁੱਲ
ਪਿਊ ਤੂੰ ਬਕਰ ਡੰਡੀ ਬੰਨਣੀ ਸਿੱਖ ਘਿਨ।
(ਪਿਉ ਤੋਂ ਮੰਜੇ ਦਾ ਮੱਲ ਬੰਨ੍ਹਣਾ ਸਿੱਖ ਲੈ)
ਬਖ਼ਤ/ਬਦਬਖਤ: ਸੁਭਾਗ/ਬਦਕਿਸਮਤੀ
ਬਖਤ/ਬਦਬਖਤ ਕਾਈ ਲਿਖਦਾ ਨਹੀਂ, ਕਰਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਫਲ ਹਿਨ।
(ਸੁਭਾਗ/ਮਾੜੇ ਭਾਗ ਕੋਈ ਲਿਖਦਾ ਨਹੀਂ, ਕੀਤੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਫਲ ਨੇ)