(੩੨੮)
ਸਾਜ ਸੇ ਸਜਵਾ ਕਰ ਮੰਗਵਾਏ ਔਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਕੋ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰ ਬਹੁਤ ਦਾਸੀ ਦਾਸ ਉੱਤਮ ਉੱਤਮ ਵਸਤੂ ਅਰ ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਭੂਖਨ ਸਮੇਤ ਸਭਾ ਮੇਂ ਬੁਲਵਾਯਾ ਹਾਤਮ ਉਸਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਬੋਲ ਉਠਾ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਭਯਿਣ ਹੈ ਇਸਕੋ ਮੈਨੇ ਮਿਹਰਆਵਰ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਕੋ ਦੇ ਦੀਆ ਯਿਹ ਉਸੀ ਕੋ ਯੋਗਯ ਹੈ ਆਪ ਅਪਨੀ ਕੁਲ ਰੀਤਿ ਸੇ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਕਾ ਬਿਵਾਹ ਕਰਦੋ ਔਰ ਮੋਤੀ ਮੁਝਕੋ ਦੇ ਦੀਜੀਏ ਕਿ ਮੈਂ ਜਾਕੇ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਕੋ ਦੇਵਾਂਗਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਆਨੰਦ ਸਭਾ ਬਨਾ ਬੇਟੀ ਕੋ ਅਪਨੀ ਕੁਲ ਰੀਤਿ ਸੇ ਮਿਹਰਆਵਰ ਕੇ ਸਾਥ ਬਿਵਾਹ ਦੀਆ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਮਿਹਰਆਵਰ ਕਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਹੁਆ ਏਕ ਮਹੀਨੇ ਬੀਤਨੇ ਕੇ ਬਾਦ ਦੋਨੋਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਸਹਿਤ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਕਰ ਕੁਛ ਦਿਨਮੇਂ ਉਸੀ ਨਦੀ ਕੇ ਤੀਰ ਫਿਰ ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਯਹਾਂ ਸੇ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਦੇਸ਼ ਕੋ ਸਿਧਾਰੋ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਮਿਹਰਿਆਵਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਭਾਈ ਹਮੇਂ ਜਾਨਾ ਯਿਹ ਬਹੁਤ ਅਨ ਉਚਿਤ ਹੈ ਜੋ ਐਸੀ ਭਯਾਨਕ ਜਗਹ ਮੇਂ ਤੁਝਕੋ ਮੈਂ ਇਕੇਲਾ ਛੋਡੂੰ ਔਰ ਆਪ ਇਸ ਚਮਤਕਾਰ ਸੇ ਘਰ ਕੋ ਜਾਊਂ ਮੇਰਾ ਯਿਹ ਮਨੋਰਥ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਤੁਝਕੋ ਸ਼ਾਹਸ਼ੰਮਸ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਊਂ ਔਰ ਆਪ ਭੀ ਉਸਕੋ ਮਿਲੂੰ ਫਿਰ ਅਪਣੇ ਲਸ਼ਕਰ ਕਉ ਆਗਿਆ ਕਰੀ ਕਿ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਚਲਣੇ ਕਾ ਉਪਾਇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਹਿਤ ਪਾਰ ਉਤਰੇਂ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਹਾਤਮ ਔਰ ਆਪ ਘੋੜੇ
