(੩੩੩)
ਕਿ ਅਜੇਹੀ ਭੀੜ ਔਰ ਧੂਮ ਧਾਮ ਕਿਉਂ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਸੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਕੇ ਰਈਸ ਕਾ ਬੇਟਾ ਬਾਵਲਾ ਹੋ ਕਰਕੇ ਇਸ ਕੂਏਂ ਪਰ ਬੈਠ ਰਹਾ ਥਾ ਆਜ ਤੀਸਰਾ ਦਿਨ ਹੈ ਕੁਏ ਮੇਂ ਗਿਰ ਪੜਾ ਰੱਸੀਆਂ ਅਰ ਕਾਂਟੇ ਡਾਲ ਕਰ ਬਹੁਤ ਸਾ ਢੂੰਡਤੇ ਹੈਂ ਪਰ ਉਸਕੀ ਲਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਮਿਲਤੀ ਨਾ ਜਾਨੀਏ ਕਿ ਉਸਮੇਂ ਕਿਆ ਬਲਾ ਥੀ ਜੋ ਉਸੇ ਪਤਾਲ ਮੇਂ ਲੇਗਈ ਪਾਨੀ ਹੀ ਮੇਂ ਪੜਾ ਹੈ ਪਰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਾਣ ਭਯ ਸੇ ਉਤਰਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਅਜਗਰ ਨਾ ਹੋ ਜੋ ਨਿਗਲ ਜਾਇ ਇਹ ਬਾਤੇਂ ਹੋ ਰਹੀ ਥੀਂ ਕਿ ਉਸਕੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਸਿਰ ਪੀਟਤੇ ਛਾਤੀ ਕੂਟਤੇ ਵਹਾਂ ਆ ਪਹੁਚੇ ਔਰ ਕੂਏਂ ਪਰ ਆ ਬੈਠੇ ਐਸੇ ਦੁਖ ਸੇ ਰੋਏ ਕਿ ਪਸ਼ੂ ਪੰਖੀ ਭੀ ਚਿੱਲਾਨੇ ਲਗੇ ਔਰ ਪੱਥਰ ਭੀ ਪਾਣੀ ਹੋ ਗਏ ਯਿਹ ਦਸ਼ਾ ਦੇਖ ਹਾਤਮ ਕਾ ਭੀ ਜੀ ਘਬਰਾਨੇ ਲਗਾ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਆਂਸੂ ਭਰਕੇ ਰੋ ਦੀਆ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਇੱਛਾ ਸੇ ਕੁਛ ਵਸ ਨਹੀਂ ਸੰਤੋਖ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਏ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਸਚ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਪਰ ਜੇਕਰ ਲਾਸ਼ ਭੀ ਮਿਲੇ ਤੋ ਉਸਕੋ ਗਾਡ ਕੇ ਉਸਕੀ ਕਬਰ ਦੇਖ ਅਪਨੇ ਬਿਆਕੁਲ ਮਨ ਕੋ ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਧੀਰਜ ਦੇਵੇਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮਰੇ ਕਾ ਇਤਨਾ ਹੀ ਚਿੰਨ੍ਹ ਬਹੁਤ ਹੈ ਬਿਨਤੀ ਕਰਕੇ ਹਮ ਹਜ਼ਾਰੋਂ ਰੁਪੱਯੇ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਪਰੰਤੂ ਕੋਈ ਹਮਾਰੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਪਰ ਦਯਾ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਔਰ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰਤਾ ਆਜ ਹਮਾਰਾ ਯਿਹ ਬਿਚਾਰ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਉਤਰ ਕਰਕੇ ਉਸਕੀ ਲਾਸ਼ ਨਿਕਾਲੇਂ ਦੂਸਰੇ ਕੋ ਕਿਆ ਪੜੀ ਹੈ ਜੋ ਪਰਾਏ ਲੀਏ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰਾਣੋਂ ਕੀ ਬਾਧਾ ਮੇਂ ਪੜੇ ਇਸ
