ਏਕ ਬਾਰ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ/ਚਿੜੀ ਅਰ ਹਾਥੀ

by ਚਰਨ ਪੁਆਧੀ

ਚਿੜੀ ਅਰ ਹਾਥੀ

ਚਿੜਾ ਚਿੜੀ ਇੱਕ ਬਣੀ ਮਾ ਰਹੇਂ ਤੇ ਪੇੜ ਕੇ ਊਪਰ।
ਚਿੜੀ ਨੇ ਆਂਡੇ ਦੇ ਦੀਏ ਗਿਣਤੀ ਮਾ ਤੇ ਤਿੰਨ ਚਾਰ।
ਇੱਕ ਮਸਤੇ ਬੇ ਹਾਂਥੀ ਨੇ ਪੇਡੇ ਕੇ ਤਲੇ ਆ ਕਾ।
ਡਾਹਣਾ ਤੋੜ ਦਿਆ ਪੇੜ ਕਾ ਆਪਣੀ ਸੁੰਡ ਪਸਾ ਕਾ।
ਟੁੱਟੇ ਆਂਡੇ ਦੇਖ ਕਾ ਦੋਮੇ ਪਾਮਾ ਦੁਹਾਈ।
ਕਠਫੋੜੇ ਨੇ ਆਣਕਾ ਉਨਕੀ ਧੀਰ ਬੰਧਾਈ।
ਥਮ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ ਬਈ ਮੇਰੀ ਬੇਲਣ ਮੱਖੀ।
ਹਾਂਥੀ ਨੂੰ ਸਜਾ ਦੇਣ ਕੀ ਔਹੇ ਦੇਊ ਤਰੱਕੀ।
ਪਾਸ ਮੱਖੀ ਕੇ ਬਗ ਗਈ ਤਿੰਨਾਂ ਕੀ ਤਿੱਕੜੀ।
ਮੱਖੀ ਕਹਾ ਡੱਡੂ ਪਾਸ ਹੈ ਇਹ ਅਕਲ ਜੋ ਤਗੜੀ।
ਇਬ ਡੱਬੇ ਕੇ ਲਬਾ ਗਏ ਔਹ ਚਾਰੋਂ ਮਿਲ ਕਾ।
ਡੱਡੂ ਕਹਾ ਮੇਰੇ ਅੱਗਾ ਤੋ ਹਾਂਥੀ ਹੈ ਤਿਣਕਾ।
ਸੁਣ ਮੱਖੀਏ! ਮੇਰੀਏ ਸਖੀਏ! ਹਾਂਥੀ ਲਬਾ ਜਾਮੀ।
ਔਹ ਮਸਤ ਹੋ ਅੰਖਾਂ ਮੀਚਲੇ ਕੋਈ ਰਾਗ ਸਣਾਮੀ।
ਕਠਫੋੜਿਆ! ਬੇ ਥੌੜ੍ਹਿਆ! ਤੌਂਹ ਅੰਖਾਂ ਫੋੜੀਂ।
ਮੜਸਾ ਬੀ ਦੇਖਣ ਜੋਕਰਾ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਛੋੜੀਂ।

ਮੇਰਾ ਟੱਬਰ ਡੂੰਘੀ ਖੱਡ ਮਾ ਊਂਚੀ ਦੇਣੇ ਗੱਜੂ।
ਔਹ ਪਿਆਸਾ ਅੰਧਲਾ ਹਾਂਥੜੀ ਮਾਰੇ ਅਲ ਭੱਜੂ।
ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਖੱਡ ਮਾ ਗਿਰ ਗਿਆ ਨਾ ਬਾਹਰ ਲਿਕੜੂ।
ਔਹ ਮਰੂ ਖੱਡ ਮਾ ਤੜਪ ਕਾ ਹਮ ਚਾਰ ਔਹ ਇੱਕੜੂ।
ਡੱਡੂ ਕੀ ਬਾਤ ਪਾ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਅਮਲ ਕਮਾਇਆ।
‘ਚਰਨ’ ਚਿੜੀ ਕਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਾਂਥੀ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ।