ਏਕ ਬਾਰ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ/ਮਤਬਲੀ ਜਾਰ

by ਚਰਨ ਪੁਆਧੀ

ਜੰਗਲ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਰ੍ਹੇ ਤੇ ਕੇਰਾਂ ਬਈ ਦੋ ਬੇਲੀ।
ਬਿੱਚ ਮੁਸੀਬਤ ਸਾਥ ਦੇਣ ਕੀ ਸੌਂਹ ਖਾਈ ਕਈਂ ਗੇਲੀ।
ਅੰਖਾਂ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਰਿੱਛ ਦੇਖਕਾ ਸਾਂਹ ਦੋਮਾਂ ਕੇ ਸੁੱਕੇ।
ਮਨਮਾ ਇਕੋ ਡਰ ਤਾ ਬੈਠਿਆ, ਇਬ ਮੁੱਕੇ ਇਬ ਮੁੱਕੇ।
ਬੇਲੀ ਇੱਕ ਛਲੰਗ ਮਾਰ ਕਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਪੇਡੇ ਊਪਰ।
ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਨਾ ਚੜ੍ਹਨਾ ਆਏ ਤਾ ਝਾੱਕਾ ਮੁਤਰ-ਮੁਤਰ।
ਬਗ ਲੇਹਾ, ਨਾ ਜਾਣ ਦੇਹਾਗਾ, ਇਬ ਤੋ ਮਰਨਾ ਪੱਕਾ।
ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਰਿੱਛ ਕਦੀ ਨੀ ਖਾਂਦਾ ਮਰੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਫੱਕਾ।
ਭੂਮੀ ਪਰ ਪਿਆ ਸਾਂਸ ਖਿੰਚ ਕਾ ਜਦ ਕੋਈ ਬਾਹ ਨਾ ਚੱਲੀ।
ਰਿੱਛ ਆਇਆ ਤੋ ਸੁੰਘ-ਸੰਘ ਕਾ ਕਰ ਗਿਆ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ।
ਦੂਰ ਬਾਗਿਆ ਰਿੱਛ ਤੋ ਦੂਸਰਾ ਮਿੱਤਰ ਥੱਲਾ ਆਇਆ।
ਮਿੰਨੂੰ ਬਤਾਦੇ ਤੇਰੇ ਕੰਨ ਮਾ ਰਿੱਛ ਨੇ ਕੇ ਬਤਾਇਆ?
ਔਹ ਕਹਾ ਰਿੱਛ ਨੇ ਕਹਿਆ ਨਾ ਕਰ ਝੂਠੇ ਉਪਰ ਤਬਾਰੀ।
ਜੌਹ ਬਾਤ ਸੁਣ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਥੀ ਹੋਈ ਛਰਮਿੰਦਗੀ ਭਾਰੀ।