(18)
( ੧੮) ਇੱਕ ਢੋਲ ਦਾ ਢੋਲ ਵਜਾਨ ਸੋਈ ਜੰਞਨ ਵਜ਼ੀਰ ਘਰੀਂ ਜਾਓ ਗੱਡੀ ਗੱਡੇ ਚਾਨ ਸੱਈਆਂ ਵੱਜਨਤੂਤੀਆਂ ਨੌਬਤਾਂ ਘੁਰਨਵਾ ਭੋਰਾਂ ਰਬੜਾਂਉਂਦੀਆਂਭਾਨ ਸੱਈਆਂ। ਲੋਕੇਦਾਜਦਹੇਜ਼ਸਾਮਾਨਾਂ ਰਾ ਘਟਸ਼ੀਰੀ ਦੇ ਝੂਠੀਆਂ ਆਨ ਸਈਆਂ ਗੁੱਛੀ ਪਾਇ ਡੋਲੀ ਵਿੱਚ ਆਂਦੀਓਨੇ ਫੇਰ ਛੱਡਕੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਨਸੋਈਆਂ ਸਦਾਚੋਜ ਏਹੋ ਹਮਜੋਲੀਆਂਦੇਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਦਿਲ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੱਦੀਆਂ। ਸ਼ੀਰੀ ਨਾਲ ਘਿਉ ਖਿਚੜੀ ਹੋਇ ਰਹੀਆਂ ਹੋਕੇ ਮਿੱਠੀਆਂ ਦੌਲਤਾਂ ਨਸਈਆਂ ॥ ਅੱਗੇ ਗੱਡੀ ਤੇ ਡੇਟਾ ਵਿਆਹ ਹੋਯਾ ਹੁਨਸ਼ੀਰੀਂਨੂੰਵੇਖ ਵਿਆਹਨ ਸੋਈਆਂ।ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘਹੈ ਸਭ ਨੂੰ ਹਾਣਪਿਆਰੇ ਹਾਨ ਜਾਨ ਮਿਲਾਂਦੀਆਂ ਹਾਨ ਸੁੱਖੀਆਂ॥੧੧॥ ਵਿਆਹ ਹੋਨਾ ਸ਼ੀਰੀਂ ਦਾ ਨਾਲ ਫ਼ਿਸਰੋ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁਲਭਾਨਆਹਾਖਿਸਰੋਪੁਉਸਦਾ ਸਨ ਪਾਇਓਨੋ॥ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਕਰ ਸ਼ੀਰੀਂਦਾ ਸਾਥ ਨਾਭਾ ਜੰਞ ਬੰਨਕੇ ਤੁਰਤ ਸਦਾਇਓ ਨੇ। ਸੱਭੋ ਆਪਨੀ ਰਸਮ ਰਸੂਮ ਕਰਕੇ ਕਾਜੀ ਹੱਦ ਨਕਾਹ ਪੜਾਇਓ ਨੇ।ਧੂਮਧਾਮ ਹੋਈ ਬਹੁਤ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ ਧਨ ਮਾਲਭੀ ਬਹੁਤਲਗਾਇਓ ਨੇ॥ ਗਹਿਨੇ ਕੱਪੜੇ ਸੀਰੀਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤਪਾਏ ਖੂਬ ਹਾਰਮੰਗਾਰ ਲਗਾਇਓਨੇ ਹਾਥੀ ਮਸਤਸੰਧਰਮੈਦਾਨ ਜਿਵੇਂ ਤਿਵੇਂ ਸੀਰੀਂ ਨੂੰ ਕਢ ਦਿਖਾਇਓਨੇ॥ ਲਾਲਕਪੜੇ ਪਹਿਨਕੇਬਣੀ ਹਰੀ ਆਫ਼ਤਾਬ ਦੋਪਹਿਰ ਚੜਾਇਓਨੇ ਸੀਸ ਪੱਟੀਆਂ ਗੁੰਦ ਕੇ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigitib.org
