ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
(੪੧)
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਕਤੇਬਾਂ ਦੇਖਣ ਮਰਜ਼ ਨਾ ਕੋਈ ਪਛਾਣੇ ਕਰਨ ਧਙਾਣੇ॥੧੧੩॥
ਇਕਹੂੰ ਇਕ ਕਹਾਵਨ ਆਲਾ ਆਪਸ ਅੰਦਰ ਕੈਹਿੰਦੇ ਏਹਾ ਕਹਿੰਦੇ॥
ਜੇ ਡਿਗਿਆਂ ਨੂੰ ਦਮ ਹਮ ਕਰੀਏ ਹੋਇ ਚੰਗੇ ਉਠ ਬੈਹੰਦੇ ਸਭ ਤਪ ਲੈਹੰਦੇ॥
ਪਰੀਆਂ ਔਰ ਚੁੜੇਲਾਂ ਡਾਇਨ ਧੂਣੀ ਸਖਤ ਨਾ ਸਹਿੰਦੇ ਜਾਵਨ ਵਹਿੰਦੇ॥
ਇਨਸ਼ਾਅੱਲਾ ਜੋ ਦੁਖ ਅਸਾਂਨੂੰ ਲਖ ਲਖ ਦੇ ਉਤਰੇਂਦੇ ਜਿਨ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ॥੧੧੪॥
ਕੋਈ ਆਖਦਾ ਭੂਤ ਚੁੜੇਲਾਂ ਆਹੀਆਂ ਬਾਗ ਅੰਬੋਹੀ ਉਨ ਉਸ ਕੋਹੀ॥
ਕੋਈ ਬਤਾਵੇ ਡਰੇ ਪਰੀ ਥੀਂ ਕੋਈ ਕਹੇ ਜਿਨ ਜੋਹੀ ਬਾਲ ਨ ਛੋਹੀ॥
ਲਖ ਤਾਵੀਜ਼ ਕਲਾਮ ਧੂਣੀਆ ਸੁਲੇਮਾਨ ਦੀ ਦਰੋਹੀ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਪੋਹੀ॥
ਜਦ ਲਖਸ਼ਾਹ ਸੁੰਘਾਵਨ ਵਟੀਆਂ ਗੁਜਰੇ ਤਨਮਨ ਖੋਹੀ ਜਾਨੇ ਓਹੀ॥੧੧੫॥
ਕੁਝ ਤਬੀਬ ਦੇ ਪਾਸ ਕਿਨਾਂ ਵਲ ਰੁੱਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਖਾਏ ਪੈਕ ਭਜਾਏ॥
ਅਸ ਫਲ ਯੂਨਿਸ ਅਜਲ ਹਕੀਮਦੇ ਖੁਦਸ਼ਾਗਿਰਦ ਬੁਲਾਏ ਯਲਗਰ ਆਏ॥
ਖੋਲ ਕਿਤਾਬ ਕਿਨਾਨਸੁ ਓਨਾਂ ਬਹੁ ਨੁਸਖੇ ਬੇਸ਼ ਬਤਾਏ ਜੋ ਮਨ ਭਾਏ॥
