(੬)
ਲਾਹੌਰੀ ਨਾਲ ਮਿੰਨਤ ਰਾਂਝਾਸੇਜ ਸੁਤਾ ਹੋਸੀ ਸੋਈ ਜੋ ਰੱਬ ਨੂੰ ਭਾਉਂਣੀਊ'
ਕਹਿਨਾ ਕਵੀਸ਼ਰ
ਇਕ ਦੋ ਘੜੀ ਅੰਦਰਬੇੜੀ ਪਾਰਪਹੁੰਚੀ ਨੀਂਦਰ ਰਾਂਝਣੇ ਜ਼ੋਰ ਘੱੱਨ ਘਟਆਈ। ` ਲੁਡਨ ਬੇਖਿਆਲ ਸੀ ਹੀਰ ਨੇੜੇ ਸਈਆਂ ਨਾਲ ਦੌੜੀ ਝਟਪੌਟ ਆਈ ਹੱਥ ਪੋਂਟ ਰੁਖਸਾਰ ਤੇ ਪੌਟ ਸੀਨਾ ਹੀਰ ਪਹਿਨ ਗੁਲਬਦਨ ਤੇ ਪੇਟ ਆਈ ਚਿੱਟਾ ਮੁਖੜਾ ਮਾਹ ਤੇ ਜ਼ੁਲਫ ਕਾਲੀ ਕਾਲੀ ਨਾਗਣੀ ਜਿਵੇਂ ਉਲਟ ਆਈ ਦੇਖ ਸੇਜ ਵੱਲੇ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗਕੜਕੀ ਗੜਾ ਬਰਸਨੇ ਨੂੰ ਕੈਰੀ ਘੌਟ ਆਈ ਲਾਹੌਰੀ ਆਖ ਜੋ ਲੁਡਨ ਦੀ ਬਾਬਕੀਤੀ ਹੀਰ ਸ਼ੇਟਨੀ ਵਾਂਗਕਰ ਝੱਟ ਆਈ
ਮਲਾਹ ਦੀ ਦੁਰਗੌਤ
ਮਾਰੇ ਹੀਰ ਛੱਮਕਾਂ ਨਾਲੇ ਸਬਸਈਆਂ ਲੁਡਨ ਮੇਂ ਦਾ ਚੈਮੇ ਉਧੇੜਿਆ ਏ ਮੇਰੀ ਸੇਜ ਉਤੇ ਅੱਜ ਸੋਣ ਵਾਲਾ ਦੱਸ ਲੁਡਨਾ ਕੌਨ ਸਹੇੜਿਆ ਏ ਤੋਬਾ ਤੋਬ ਕਰਦਾ ਰੋ ਰੋ ਕਹੇ ਲੂਡਨ ਹੀਰੇ ਤੁਧ ਦਾ ਕੁਝ ਨ ਫੇੜਿਆ ਏ ਲਾਹੋਰੀ ਹੀਰਸਈਆਂ ਲੁਡਨਪੇਸ਼ ਪਈਆਂ ਸੁਤਾ ਰਾਂਝਨਾ ਕਿਸੇਨ ਛੇੜਿਆਏ
ਜ਼ਵਾਬ ਰਾਂਝਾ ਬਾਦ ਬੇਦਾਰੀ
ਰੋਲਾ ਪਿਆ ਖੁਲੀ ਨੀਂਦਰ ਉਠ ਰਾਂਝੇ ਪੌਲਾ ਮੁਖ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹਟਾਯਾ ਏ _ ਮੂਹੋਂ ਆਖਿਆ ਸੂ ਰੁਨ੍ਹਾਗਾਰ ਮੈਂ ਹੀ ਏਸ ਮਲਾਹ ਨ ਕੁਝ ਗਵਾਯਾ ਏ ਬਖਸ਼ੋ ਏਸ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਜੋ ਕਹੋ ਮੈਂਨੂੰ ਜਿਸਨੇ ਸੇਜ ਉਤੇ ਪਾਸਾਂ ਲਾਯਾ ਏ ਨੀਂਦਰ ਆਈ ਰਾਹੀ ਝੇਂਟਅਖਲਾਈ ਨਾਹੀ ਪਲੰਘਦਾ ਕੁਝ ਘਸਾਯਾ ਏ _ ਤੁਸਾਂ ਕੀ ਐਵੇਂ ਥੋੜ ਗੱਲ ਪਿੱਛੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਮਲਾਹ ਉੜਾਂਯ ਏ ਲਾਹੋਰੀ ਦੈਡ ਗੁਮਾਨ ਇਸ ਸੇਜ ਦਾਏ ਤੁਸਾਂ ਕਹਿਰਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਮਾਯ ਏ
ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਹੀਰ ਮਸਤ ਹੋਈ
ਨੈਣ ਗਾਂਝਣੇ ਦੇ ਹੁਸਨ ਹੀਰ ਵੇਖਣ ਹੌਸਕੇ ਔਖੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹੀਰ ਦੋਵੇਂ ਸੀਨਾ ਚੀਰਕੇ ਜਿਗਰਥੀ' ਪਾਰ ਹੋਏ ਐਸੇਨਿਗਾਹਵਾਲੇ ਚੱਲੇ ਤੀਰ ਦੋਵੇਂ ਜ਼ਾਹਿਰ ਗੌਲ ਕਲਾਮ ਨ ਮੂਲ ਹੋਈ ਬਾਤਨ ਵਿੱਚਹੋਏ ਖੰਡ ਖੀਰ ਦੋਵੇਂ ਲਾਹੌਰੀ ਉਠਕੇ ਰਹੇ ਨ ਜਾਣ ਜੋਗੇ ਐਸੇ ਇਸ਼ਕ ਕੀਤੇ ਦਾਮਨਗੀਰ ਦੋਵੇਂ
ਉ0ਟਰ $॥ #ਿਸੁੰਭ£ 003//161/% / ੧॥੧੪॥ਫਗੂੰਤਹੰਯਉ.ਹੂ
