ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਲਾਹੌਰੀ.djvu/106

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

. ,(ਗਿ8੬===ਲਟ-<੨<===<-=- =

(੧੦੨) ਚੂੰਡੀ ਵੱਢਿਆਂ ਦਰਦਨ ਪੀੜ ਤੇਰਾ ਜੇਹਾ ਖ਼ੂਨ ਸਰੀਰ ਦਾ ਸੌ ਗਿਆ ਨੀ ਲਾਹੌਰੀ ਸੁੱਖ ਨ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਜਿੰਦੜੀ ਨੂੰ ਹਾਇ ਦੁਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚਪਰੋਗਿਆਨੀਂ ` ਖੇੜਿਆਂ ਦਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਣਾ ਤੇ ਸਹਿਤੀ ਨੇ ਜੋਗੀ ਮਾਂਦਰੀ ਕਾਲੇ ਬਾਗ਼ ਦਾ ਪਤਾ ਦੇਣਾ ਹੀਰ ਪਈ ਬੀਮਾਰ ਨ ਸੁਰਤ ਕੋਈ ਕੱਠਾ ਹੋਇਆ ਗਿਰਦ ਪਰਵਾਰ ਹੈ ਜੀ _ ਰੋਵੇ ਸੌਂਸਸਹੁਗ ਸੈਦਾ ਮਾਰ ਆਹੀਂ ਜਿਸ ਦੀ ਹੀਰ ਸੋਹਿਣੀ ਸੁੰਦ੍‌ ਨਾਰ ਹੈਜੀ _ ਨਿੱਜ ਜਾਂਦੀਆਂ ਖੇਤ ਨਿਨਾਣ ਭਾਬੀ ਘਰੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਆਂਦੜਾ ਮਾਰ ਹੈ ਜੀ ਰ੍‌ ਵੇਖਣ ਆਈਆਂ ਹੀਰ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਲੜਿਆ ਪਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿੱਚਪੁਕਾਰ ਹੈ ਜੀ _ ਸਹਿਤੀ ਆਖਿਆ ਫ਼ਕਰ ਹੈ ਬਾਗ਼ ਕਾਲੇ ਸੁਣਿਆਂ ਮਾਂਦੀੀ ਓਹਖਬਰਦਾਰਹੈਜੀ ਸਬਨਾ ਆਖਿਆਜ਼ਰਾਨਾ ਢਿੱਲ ਲਾਵੋ ਸੌਦੋ ਓਸਨੂੰ ਹੀਰ ਲਾਚਾਰ ਹੈਜੀਂ ਪੀ ਲਾਓ ਵਾਹ ਝਬਦੇ ਜੇਹੜੀ ਲੱਗਦੀ ਜੇ ਨੂੰਹ ਨਾਲ ਸੋਹੇ ਘਰ ਬਾਰ ਹੈ ਜੀ ”

ਘੋੜੀ ਕੱਸਕੇ ਹੱਥ ਲਗਾਂਮ ਪਕੜੀ ਸੈਦਾ ਚਲਿੱਆ ਹੋ ਅਸਵਾਰ ਹੈ ਜੀ ` _ਰੋਂਖੇ ਹੀਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੱਬ ਸੌਂਚਾ ਬਖ਼ਸ਼ਣ ਹਾਰ ਓਹਦੇਵਣਹਾਰਹੈ ਜੀ ` ਲਾਹੋਗ ਸਿੰਘ ਮੁਸੇਂਵਰ ਨੇ ਦੱਸ ਪਾਈ ਜੋਗੀ ਮਾਂਦਰੀ ਓਹ ਹੁਸ਼ਿਆਰਹੈ ਜੀ ਸੈਦੇ ਦੀ ਜੋਗੀ ਔਗੇ ਅਰਜ਼

ਸੈਦੇ ਜੋੜਕੇ ਹੱਥ ਸਲਾਮ ਕੀਤਾ ਬੈਠ ਆਖਿਆ ਸੱਭ _ਐਹਵਾਲ ਸਾਈ” ਰੁੜ੍ਹ ਜਾਂਦੜੀ ਬੇੜੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਲਾਈ' ਮੇਰੀ ਅਰਜ਼ ਸੁਣ ਨਾਲ ਖ਼ਿਆਲ ਸਾਈਂ ਸੁਆਣੀ ਹੀਰ ਮੇਰੀ ਪੈਰੀ ਨਾਗ ਲੜਿਆ ਤੁਸੀ ਜਾਨਦੇ ਹੋਕੀਲ ਕਾਲ ਸਾਈਂ ਮੰਨੋ ਅਰਜ਼ ਤੇ ਜਾਣਗੇ ਦੁੱਖ ਮੇਰੇਕਰੋ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਚੱਲੋ ਨਾਲ ਸਾਈਂ | ਖੇੜੇ ਰਹਿਣਗੇ ਸਦਾ ਗ਼ੁਲਾਮ ਤੇਰੇ ਆਦਰ ਕਰਣਗੇ ਝੰਗ ਸਿਆਲ ਸਾਈ __ਨਾਮੈਂ' ਖਾਧੀਆਂ ਪੇਂਕੀਆਂ ਓਸਦੀਆਂ ਡਿਠਾਅਜੇ ਨਾ ਹੁਸਨ ਜਮਾਲ ਸਾਈ' _ ਅਸਾਂਗੋਦੜੀ ਦੇ ਵਿਚਲਾਲ ਸੁਣਿਆਂ ਬਲਨਾਥ ਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀ' ਬਾਲ ਸਾਈਂ ਮਣਕਾ ਲਾਕੋਈ ਚੌਲ ਘੌਤ ਝਾੜਾ ਬੂਟੀ ਜੜੀ ਚਾਕੋਈ ਪਿਆਲ ਸਾਈ ਟੁਰੀ ਜਾਂਦੜੀ ਏ ਔੱਜ ਹੀਰ ਦੌਲਤ ਸ਼ਾਹ ਚਲਿਆ ਹੋ ਕੰਗਾਲ ਸਾਈਂ

॥ _2 488 ਗਰੂਮੱਟਫ6 9) #ਗੁੰਰ$ 00ਰ/ 1063% / %004/ਛ 00906. _---