ਰ __ ਦਿੱਤਾ ਛੱਤ ਸੈਸਾਰ ਨਾ ਸਾਂਝ ਕੋਈ ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਕਿਸੇਦੇ ਜਾਉਣਾ ਓਏ `` ਬਾਰ ਬਰਸ ਹੋਏ ਅਸਾਂ ਨੇਮਕੀਤਾ ਝਾੜਾ ਵਿਆਹੀਆਂ ਤੇਨਹੀ' ਪਾਉਂਣਾਓਏ 1 ਮਰਨ ਦੇ ਜੱਟ] ਕਾਹਦਾ ਫ਼ਿਕੂਤਂ ਨੂੰ ਵਹੁਟੀ ਨਵੀਂ ਵਿਆਹ ਲਿਆਉਣਾ ਓਏ ਅਸੀਂਰੱਬਦੀਯਾਦਵਿੱਚਮਸਤਬੈਨੇਸਾਤਾਵਕਤ ਕਿਉ' ਪਿਆਗਵਾਉ'ਣਾਓਏ _ ਲਾਹੌਰੀ ਜਾਹ ਜੇ ਤੁਧ ਨੂੰ ਲੋੜ ਵਡੀ ਏਥੇ ਡੋਲੜੀ ਪਾਲਿਆਉਠਾ ਓਏ
੨ ੩
੨ ਸੇਦੇ ਨੇ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਣੀਆਂ
`!: ਮੇਰ ਆਖਿਆ ਜੋਗੀਆ ਸੋਂਚ ਜਾਣੀ ਅਜੇ ਤੀਕ ਹੈ ਨਵੀ' ਨਕੋਰ ਜੱਟੀ _` ਜੇਹੀ ਸੋਹਿਣੀ ਹੀਰ ਹੈ ਨਾਰ ਐਸੀ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਹੋਸੀਆ ਹੋਰ ਜੌਂਟੀ _` ਹੋਇਆਸਾਲ ਨਾ ਸਿਅਲਾਂਦੇਜੇਵਢੁੱਕੀ ਖੇੜੀਂ ਵਿਆਹਆਂਦੀ ਜ਼ੋਰਾਜੋਰ ਜੋਂਟੀ `ਤੇਰੇ ਚੌਲਿਆਂ ਦੁਰ ਆਜ਼ਾਰ ਹੋਵੇ ਚੀਖ਼ਾਂ ਮਾਰ ਮਚਾਇਆ ਸ਼ੋਰ ਜੌਂਟੀ ਹੁਣ ਨਾਗ ਦੇ ਡੰਗ ਲਾਚਾਰ ਕੀਤੀ ਔਗੇ ਸੀ ਬੀਮਾਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਜੌਂਟੀ
` ਲਾਹੋਰੀ ਵਾਸਤੇ ਰੌਂਬ ਦੇ ਚਲ ਜੋਗੀ ਸ਼ਾਮ ਸੂਬਹਾ ਨਹੀ' ਪਏਗੀ ਗੋਰ ਜੌਟੀ 'ਜਵੇ/ਬ ਜੋਗੀ
ਸੋਹਣੀ ਕੋਝੜੀ ਨਾਲ ਕੀ ਜੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਮਰ ਜਾਏ ਤੇ ਕੁੱਝ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਮੰਦਾ ਫ਼ਕਰ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਅਸਾਂ ਦੇਖਣੀ ਨਾਲ ਨਿਗਾਹਨਾਹੀ' ਝੁੱਗੇ ਅਪਣੇ ਪੋਟਕੇ ਦੌੜ ਕੀਤੇ ਸਾੰਨੂੰ ਲੋਕ ਵਸਾਉਣ ਦੀ ਚਾਹ ਨਾਹੀਂ `` ਏਸ ਦੇਸ ਲਾਹੌਰੀਆ ਸ਼ਖ਼ਤ ਡਾਢੇ ਕੀਲ ਮੰਨਦੇ ਸੋਪ ਕੁਪਾਹ ਨਾਹੀ ਸ਼ੇਦੇ ਦੀ ਦੇਰੀ ਦੇ ਕਾਰਣ ਉਸਦੇ ਬਾਪ ਦਾ ਆਉਣਾ .
। ਅਉ ਆਣ ਪਹੁੰਚਾ ਸੈਦੇ ਦੇਰ ਹੋਈ ਰੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਫ਼ਕੀਰ ਦੇ ਜੀ ` ਔਜੂ ਰਖਕੇ ਨਜ਼ਰ ਫ਼ਕੀਰ ਅੱਗੇ ਕੀਤੀ ਅਰਜ਼ ਚਾ ਤਦਬੀਰ ਦੇ ਜੀ ੨ ਸਿ ਸਾਡਾ ਆਵਣਾ ਜਾਵਣਾ ਕੰਮ ਕੇਹੜੇ ਪਹੁੰਚੇ ਆਪ ਜੇਬਾਦ ਆਖ਼ੀਰ ਦੇ ਜੀ ਨ
00੬9 99 ।ਗਗੂੰਰ$ 0)! £ਮਮ 1 ॥੧੧%ਉਗੁੰਰਹਊ,ਹੂ
