(੧੦੪) ਪਈ ਭੀੜ ਤੇ ਮਰਦ ਨੂੰ ਮਰਦ ਆਖੇ ਚੌਂਲ ਵਾਸਤੇ ਗੁਰੂ ਤੇ ਪੀਰਦੇ ਜੀ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਸੌਂਪ ਲੜਿਆ ਕੰਮ ਹੈਨ ਏਹ ਬੂਰੀ ਤਕਦੀਰ ਦੇ ਜੀ ਲਾਹੋਰੀ ਆਖਿਆਤਰਸ ਕਰਅਸਾਂ ਉੱਤੇ ਭਰਕੇ ਨੈਣ ਰੋਏ ਦੋਵੇਂ ਨੀਰ ਦੇ ਜੀ ਜੋਗੀ ਨੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸੋਚਣਾ ਜ਼ਰ ਸੋਚਿਆ ਧਿਆਨ ਦੇ ਨਾਲਜੋਗੀਜਿਤਨਾਦੌੜਿਆਖਿਆਲਦੁੜਾਇਆਏ ਨਹੀਂ ਹੀਰਬੀਮਾਰ ਨਹੀਂ ਸੌਂਪ ਲੜਿਆਐਂਵੇਂ ਜਾਣਕੇ ਮਰ 'ਬਣਾਇਆਏ ਮੋਲਾ ਮੇਲਿਆ ਢੰਗ ਸਬੱਬ ਮੈਂਨੂੰ ਤੂੰ ਕਿਉ' ਮੂਰਖਾ ਓਏ ਚਿਰਲਾਇਆਏ
ਗਿਆ ਵਕਤਲਾਹੌਰੀਆ ਮਿਲੇ ਨਾਹੀਂ ਸੁਖਨਸਿਆਣਿਆਂਏਹਫ਼ੁਰਮਾਇਆਏ - [ ,
ਜੋਗੀ ਦਾ ਮੇਹਰਬਾਨ ਟੋਣਾ ਆਇਆ ਤਰਸ ਤੁਸਾਡੜੇ ਹਲ ਉਤੇ ਚੱਲੋ ਨਾਲ ਤੁਸਾਡੜੇ ਚਲੀਏ ਜੀ . ਫੜਨੇ ਸੌਂਪ ਤੇ ਕੀਲਣੇ ਬਹੁਤ ਮੰਦੇ ਜੇ ਕੁਝ ਬਣੇ ਸੋ ਜਾਨ ਤੇ ਝੱਲੀਏ ਜੀ ਕੁਲ ਜ਼ਾਤ ਜੋ ਸੌ ਹੈ ਕਰਾਂ ਹਾਜ਼ਰ ਗੁਰ ਕਾ ਸ਼ਬਦ ਕਾਮਲ ਵੱਡਾ ਬੋਲੀਏਜੀ
ਲਾਹੋਰੀ ਹੀਰ ਜੀਵੇ ਵੌਸੇ ਮਰੇ ਜੋਰੀ ਕੁਝ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਜਾਨ ਔਕਲੀਏ ਜੀ _
ਅਜੂ ਚੌਧਰੀ ਨੇ ।ਮੰਨਤਾਂ ਕਰਣੀਆਂ
ਮਰੇ ਜੋਗੀਆ ਕਿਉ ਤੇਰੇ ਮਰਨ ਵੈਰੀ ਸਾਈ' ਸਦਾ ਰੱਖੇ ਤੇਰੀ ਖ਼ੈਰ ਜੋਗੀ ਬਚੇ ਨੂੰਹ ਜੇ ਏਸ ਆਜ਼ਾਰ ਕੋਲੋਂ ਖੇੜੇ ਨਿੱਤ ਪੂਜਣ ਤੇਰੇ ਪੈਰ ਜੋਗੀ ਹੀਲਾ ਕਰੋ ਸਟੋ ਕਦਮ ਝਬ ਚਲੋ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਗਈ ਦੂਪਹਿਰ ਜੋਗੀ
ਲਾਹੋਰੀ ਕੋੜਮੇਂ ਪਿਆਅੰ ਧੇਰ ਪਲਪਲ ਚੜ੍ਹਦੀ ਗੋਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀਆ ਜੈਹ੍ਜੋਗੀ
ਕਵੀਸ਼ਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹਾਲ ਕਾਲ ਫ਼ਕੀਰ ਨੇ ਪਹਿਨਕੇ ਤੇ ਅੱਜੂ ਨਾਲ ਸੈਦੇ ਹੋ ਰਵਾਨ ਆਇਆ
ਦਰਯਾਰ ਦਾ ਫੈਗ ਦਰਿਆ ਜਾਪੇ ਜੋਗੀ ਕੁੰਭ ਦਾ ਕਰਠ ਇਸ਼ਨਾਨ ਆਇਆ _ |
`_ ਧਾਮ ਖੀਰ ਉਤੇ ਜਿਵੇਂ ਪਵੇ ਬਮ੍ਹਨ ਮੁੱਲਾਂ ਖਾਣ ਹਲਵਾ ਜਿਵੇਨਾਨ ਆਇਆ
ਦਾਹੜੀ ਮੁੱਛਨ ਰਹੇਗੀ ਖੇੜਿਆਂ ਦੀ ਝਿਨਾਂਪਾਣੀ ਹਜਾਮਤ ਬਨਾਣਆਇਆ _
_ਅੰਦ੍ਰਸਿਆਹਚਿੱਟਾਬਨ੍ਰੋਂਵਾਂਗਬਗਲੇ ਮੋਂਡੀਹੀਰ ਫ਼ਕੀਰਖਿਸਕਾਣਆਇਆ
ਤ
ੈਯੂਮੈਂਟਫ0ਂ £9 /ਗਗੁੱਕ£ ਮੈਹ੬ਕ/ /0ਗ / 0006087ਗੁੰਰ?ਰੁਮ6.ਨਧੁ -----
ਉ।
