।ਡਿਂ
(6੬:) ਲਾਹੋਰੀਨੇਕ ਨੀਯਤ ਹੋਕੇ ਉਮਰ ਕੌਂਟੋ ਕੋਈ ਖੋਟਣੀ ਨਹੀਂ ਬੁਰਿਆਈਏ ਜੀ ਜ਼ਰ ਦਾ ਰਾਖੇ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦੇਣ ਲਈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਸਾਏ ਦੇਹ ਰੋਟੀ ਝੱਬ 'ਗੱਝਣੇ ਨੂੰ ਪਈ ਸ਼ਾਮ ਸਵੇਰ ਦਾ ਭੁੱਖੜਾ ਏ ਮਲਕੀ ਆਖਿਆ ਏ ਲੈ ਖਾਹਬੀਬਾ ਹਾਜ਼ਰ ਜੇਹਾ ਪੇਂਕਾ ਮਿੱਸਾ ਰੁੱਖੜਾ ਏ ਏਹ ਉਮਰ ਤੇ ਘਰੋਂ ਪਰਦੇਸ ਆਯਾ ਖਬਰੇਕੀ ਬਣਿਆ ਇਹਨੂੰ ਦੁੱਖੜਾ ਏ ਲਾਹੌਰੀ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਮਾਰ ਹੈਰਾਨ ਕੀਤਾ ਸੂਕੇ ਹੋਠ ਕੁਮਲਾਗਿਆ ਮੁੱਖੜਾ ਏ ਕਹਿਣਾ ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀਓ' ਰੱਬ ਨ ਯਾਦ ਆਵੇ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀਓ' ਬਾਤ ਨ ਭਾਉ'ਦੀ ਏ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀਓ' ਚੇਨ ਆਰਾਮਨਾਹੀਂ' ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀਓ' ਨੀਂਦਨ ਆਉਦੀ ਏ
_ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀਓ' ਧ੨ਮਈ'ਮਾਨ ਨਾਹੀ' ਭੁਖ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਗਵਾਉੱ'ਦੀ ਏ
ਲਾਹੇਰੀ ਕੇਹਾ ਰੋਟੀ ਏਸ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ ਜੋ ਚਾਹੇਸਾਈਆਂ ਸੋਕਰਾਉ'ਦੀ ਏ ਕਹਿਣਾ ਕਵੀਸ਼ਰ ਹੋਰ
ਕਰਦਾ ਕਾਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰਨ ਕੋਈਹੀਲਾ ਜੇ ਨਾਂ ਲਾਂਵਦਾ ਰਬ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਭੁੱਖ
ਪੈਦਾਵਾਰ ਜੋ ਜੀਵ ਜਹਾਨ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਜ਼ੇਰ ਇਨਸਾਨ ਹੈਵਾਨ ਨੂੰ ਭੁੱਖ
ਜਿੱਥੋਂ ਤੀਕ ਆਸਮਾਨ ਜ਼ਮੀਂਨ ਵਸੋੱ'ਥਾਂ ਥਾਂ ਚਮੜੀ ਸਾਰੇ ਜਹਾਨ ਨੂੰ ਭੁੱਖ
_ਤੌਨਝੋਕਿਆ ਲਿਖਿਆ ਵਿਚ ਕਿਸਮਤ ਹੋਯਾ ਤੰਗਲਗੀ ਸੁਲੇਮਾਨ ਨੂੰ ਭੁੱਖ
ਭੁਲਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਲਗੀ ਨੂੰ ਕੋਣ ਜਾਣੇ ਜਾਣੇਜਦੋਂਲੱਗੇਅਪਣੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਭੁੱਖ
ਸੂਤੇ ਰਾਤ ਖਾ ਕੇ ਦਿਨੇਫੇਰ ਹਾਜ਼ਰਲਾਹੋਰੀ ਆਗਈ ਬੁਰੀ ਸਤਾਨ ਨੂੰ ਭੂਖ ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ
ਰਾੱਝੇ ਬਿਸਮਿੱਲਾ ਕਹਿਕੇ ਪਕੜ ਰੋਟੀ ਜਿਤਨ] ਤਲਬ ਹੈਸੀ ਪੇਟ ਪਾਈਓ ਸੂ
ਛੱਨਾ ਲੱਸੀ ਦਾ ਪੀਕੇ ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ ਮੰਜੀ ਉਠ ਨਵੇਕਲੇ ਡਾਈਓ ਸੂ
ਐਸਾਂ ਨੀਂਦ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਪਿਆ ਲੰਮਾ ਬੀਤੀ ਰਾਤ ਪ੍ਰਭਾਤ ਚੜ੍ਹਾਈਓ ਸੂ
ਲਾਹੌਰੀ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਨਾਘੜੀ ਲੀਤਾ ਗਾਫ਼ਲ ਸੁਤਿਆਂਉਮਰਵੈਵਾਈਓ ਸੂ'
ਆਖਣਾ ਚੂਚਕ
7ਉਟਫ9 £) ।ਗੰਕ ਨਹ! 0ਗ / #॥ਡੁੰਤ£ਹਊਮਨਪਉ
