(੧੪)
ਰਾਂਝੇ ਉੱਠਕੇ ਆਖਿਆ `ਆ ਹੀਰੇ ਮਿਲੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਮਿਲਾਕੇ ਤੇ ਬੋਲੀ ਹੀਰ ਵੇ ਸੱਜਣਾ ਖਾਹ ਚੂਰੀ ਪੀਓ ਦੁੱਧ ਛੰਨੇ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਤੇ ਲੋੜੇ ਜੀਉ ਪਰਾਂਉਂਠੇ ਖਾਹ ਬੇਲੀ ਖੰਡ ਖੀਰ ਦੇ ਵਿਚ ਰਲਾਕੇ ਤੇ ਰੋਟੀ ਜਵਾਰ ਦੀ ਸਰਸੋਂ ਦਾ ਸਾਗ ਨਾਲੇ ਮੈਂ ਲਯਾਈ ਹਾਂ ਆਪ ਪਕਾਕੇ ਤੇ ਚੋਟਣੀ ਨਾਲੇ ਮੁਰੋਬਾ ਤੇ ਚਾਵਲ ਗੋਸ਼ਤ ਜੋ ਮਨ ਭਾਵੇ ਵੇਖੋ ਖਾਕੇ ਤੇ ਦੱਸ ਪੁਛਕੇ ਜੀਊ ਦਾ ਹਾਲ ਸਾਰਾ ਮੁੜੀ ਘੌਗਾਂ ਨੂੰ ਤ੍ਰਾਮ ਖਵਾ ਕੇ ਤੇ ਏਸੇ ਤਰੋਂਹਛੇਮਾਹੀਆਂ ਕਈ ਬਰਸਾਂ ਗੋਰ ਰੋਜ਼ ਮਿਲਦੀ ਰਹੀ ਜਾਕੇ ਤੇ ਲੱਗੀ ਜੋਂਗ ਦੇ ਵਿਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਵਨ ਨਾਲ਼ ਰਾਂਝਣੇ ਦੇ ਔਖ/ ਲਾਕੇ ਤੇ - ਲਾਹੋਰੀ ਹੀਰ ਨੱਢੀ ਬੇਲੇ ਰਹੇ ਬੈਠ ਕੈਮ ਕਾਰ ਘਰ ਬਾਰ ਭੂਲਾਕੇ ਤੇ
ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਹੀਰ ਨਾਲੋ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਉਲਾਂਭਾ ਦੇਣਾ /੍ ਤੂੰ ਨਾਲ ਸਹੇਲੀਆਂ ਘਰੀ' ਬੈਠੇ' ਮੈਂਨੂੰ ਸੁੱਟਿਓ ਵਿੱਚ ਉਜਾੜ ਹੀਹੇ ਬੇਲੇ ਵਿਚ ਹਜ਼ਾਰ ਬਲਾਈਆਂ ਨੀ ਸੋਂਪ ਚਿੱਤਰੇ ਸ਼ੇਰ ਬਘਿਆੜ ਹੀਰੇ ਮੰਗੂ ਚਾਰਦਾ ਗਾਹਉ'ਦਾ ਫਿਗਾਂ ਬੇਲਾਂ ਕਿਸੇਵਕਤ ਜ/ਸੀ ਕੋਈ ਪਾੜ ਹੀਰੇ ਮਿਲੇ ਕਫ਼ਨ ਨਾਂ ਦਫ਼ਨ ਮੁਸਾਫਰਾਂ ਨੂੰ ਨ ਕਬਰ ਤੇ ਨਾਂ ਉਛੜ ਹੀਰੇ ਰਾਤ ਪਾਸ ਤੇਰੇ ਘੜੀ ਜਾਪਦੀ ਏ ਬੇਲੇ ਕੋਟਣ' ਦਿਨ ਪਹਾੜ੍ ਹੀਰੇ ਸਾਬੇ ਆਂਵਦੀ ਤੁਰਤ ਉਦਾਸ ਟੋਵੇਂ ਘਰ ਕੇਹੜਿਆਂ ਕੈਮਾਂ ਦੀ ਗਾੜ੍ਹ ਹੀਰੇ . ਤੁਸਾਂ ਕਿਤੇ ਰੈਹਣਾ ਅਸਾਂ ਕਿਤੇ ਰਹਿਟਾ ਐਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪਵੇ ਧਾੜ ਹੀਰੇ ਮੈਂਨੂੰ ਦਾ ਕਰਕੇ ਇਕ ਦਾ ਕੀਤੋ ਇਕ ਦਾ ਹੋ ਤੁੰ ਕਟ ਸਾੜ ਹੀਰੇ . ਚੇਤਾ ਮਹੀ' ਚਰਵਾਏ' ਤੇ ਦਗ਼ਾ ਦੇਕੇ ਖ਼ਾਲੀ ਟੋਰ ਦੇਵੇ ਪੌਲੇ ਝਾੜ ਹੀਰੇ ਲਾਹੌਰੀ ਵਿੱਚ ਦਰਰ/ਹ ਦੇ ਝੂਠਿਆਂ ਨੂੰ ੪ੰਤ ਪੈਣ ਪੋਲੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਹੀਰੇ
ਹੀਰ ਦਾ ਰੱ ਨੂੰ ਤਸੇਲੀ ਦੇਣਾ
ਮੀਆਂ ਰਾਂਝਣਾਂ ਸੱਚਿਆਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਹਾਂਥੀ ਸ਼ੇਰ ਵੀ ਸੀਸ ਨਿਵਾਂਣ ਸੀਆਂ ਬਿਨਾ ਹੁਕਮ ਦੇ ਕੋਈ ਨ ਕੁਝ ਆਖੇ ਪਰੀ ਜਿੰਨ ਤੇ ਨ ਹੈਵਾਣ ਮੀਆਂ ਬਦੀ ਮਾਰ ਕਮਲ) ਕੀਤੀਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਭਾਵੇ' ਜਾਣ ਤੇਭਾਵੇਂ ਨ ਜਾਣ ਮੀਆਂ ਮੇਰੇ ਜਿਹੀਆਂ ਨਕਾਰੀਆਂਲੱਖਤੈਂਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨ ਤੂੰਧ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਮੀਆਂ
0ਉਿੱਟਟਰ $$ 7 ਮੰਤ ੈਧੂਨੇਤ! (0030) / ###08ਗਰ£6ਹਿ/86/ੂ
