(੧੫) ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਏਹ ਗੌਲ ਖਿਆਲ ਆਈ ਬੇਲੀ ਸੁਣੀ ਤ੍ੰਨਾਲ ਧਯਾਨ ਮੀਆਂ
_ ਕੱਕਾ ਕੈਗਾ ਬਿੱਲਾ ਅਤੇ ਡੇੜ ਚਿਸ਼ਮਾਂ ਖੋਟੇ ਆਦਮੀ ਏ ਨਿਸ਼ਾਨ ਮੀਆਂ
ਕੈਦੋ ਨਾਮ ਟੋਪੀ ਸਿਰ ਤੇ ਧੋਨ ਮਧਰੀ ਡੇੜ ਟੈਗ ਥੀ' ਕਰੀ' ਪਹਚਾਨ ਮੀਆਂ ਸਤੇ ਹੋ ਮਚਲਾ ਤੈਥੀ' ਭੇਦ ਪੁਛੇ ਸਾਡੀ ਹੋਵੇ ਨ ਰੱਲ ਵੈਰਾਨ ਮੀਆਂ ਗਾਂਝਣ ਯਾਰ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ ਰੱਲਾਂ ਖਿੰਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਹਾਨ ਮੀਆਂ ਕਦੀ ਪੂਛਿਆਂ ਨਹੀਂ ਮਾਂ ਬਾਪ ਮੈਂਨੂੰ ਅਜੇ ਹੈਨ ਹੈਰਾਨ ਹੈਰਾਨ ਮੀਆਂ ਰਾਂਝੇ ਚਾਕ ਨੂੰ ਗੱਲ ਸਮਝਾ ਸਾਰੀ ਹੋਈ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਹੀਰ ਰਵਾਨ ਮੀਆਂ
- ਰਖ ਯਾਦਕੈਦੋ ਨਹੀ' ਖੈਰ ਹੌਬਾ ਲਾਹੌਰੀ ਕਸਮ ਹੈ ਦੀਨ ਈਮਾਨ ਮੀਆਂ
ਕੈਦੋ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਕੋਲੋਂ ਤਿਖਕਾ ਮੰਗਣੀ ਅਤੇ ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਚੂਰੀ ਦੇਣੀ
. ਕੈਦੋ ਜਾਇਕੇ ਆਖਿਆ ਰਾਂਝਣੇ ਨੂੰ ਪਾਓ ਖੈਰ ਔਲਾ ਕਰੇ ਖੈਰ ਮੀਆਂ
ਭੁਲ ਗਟੀਜੋ ਰੱਲ ਸੀ ਹੀਰ ਆਖੀ ਰਾਂਤੇ ਆਖਿਆ ਲੈ ਲੈ ਠਹਿਰ ਮੀਆਂ ਚੂਰੀ ਬੁਕ ਭਰਕੇ ਰਾਂਝੇ ਚਾ ਦਿੱਤੀ ਕੇਦੋ ਪਰਤ ਨਾ ਓਮੇ ਪੈਰ ਮੀਆਂ ਮਿਲੀ ਹੀਰਵਾਟੇ ਪਿਛੇ ਮੁੜੀ ਜਾਂਦੀ ਵੇਖ ਨਜ਼ਰ ਭਰੀ ਨਾਲ ਕਹਿਰ ਮੀਆਂ ਹੀਰ ਲੰਬੇ ਨੂੰ ਰੇਜਕੇ ਫਾਟ ਕੀਤੀ ਉਠੀ ਦਿੱਤ ਕਟੋਧ ਦੀ ਲਹਿਰ ਮੀਆਂ ਜਾਕੇ ਗਾਂਝੇ ਨੂੰ ਹੀਰ ਨੇ ਆਖਿਆ ਏ ਚੂਰੀ ਦੇ ਸਹੇੜਿਆ ਵੈਰ ਮੀਆਂ
. ਫਲ ਖਾਂਏ'ਗਾ ਤੂੰ ਯਾਂ ਹੀਰ ਕਮਲੀ ਕਾਹਨੂੰ ਬੀਜਿਆ ਏ ਬੀ ਜ਼ਹਿਰ ਮੀਆਂ
ਲਾਹੋਰੀ ਸੁਝਦੀਏ ਸਾਡੇ ਐਸ਼ ਵਲੀ ਹੈ ਝੁਨਯਾਦ ਠੋਈਘੜੀ ਪਹਿਰ ਮੀਆਂ ਹੀਰ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲ ਠੈਦੋ ਨੇ ਜ ਕੇ ₹ਗਲੀ ਕਫਨੀ
ਕੈਦੋ ਜਾ ਘਰ ਮਹਿਰਦੇ ਪਾਸ ਮਲਕੀ ਮੌਤੀ' ਦੇਕਹਿੰਦਾ ਵਾਟ ਵਾਹ ਮੀਆਂ
੫
ਤੇਰੀ ਗਰ ਨੱਢੀ ਮਾਰ ਮਾਰ ਮੈਂਨੂੰ ਕਰ ਸੁਟਿਆ ਮੱਜ ਤਬਾਹ ਮੀਆਂ ਬੇਲੇ ਚਕ ਪਿੰਛੇ ਰੋਜ਼ ਫਿਰੇ ਭਨੀ ਚਾਦਰ ਸ਼ਰਮ ਵਾਲੀ ਦਿੱਤੀ ਲਹ ਮੀਆਂ ਅਸਾਂ ਅਪ ਡਿੱਠਾ ਅੱਖੀ' ਨਾਨ ਗੱਝਾ ਖੜ ਦੇਖਦ ਹੀਰ ਦਾ ਰਾਹ ਮੀਆਂ ਲੀਕ ਲਾਵਸੀ ਚਾਕ ਲੈ ਗੋਰਜਾਸੀ ਮੰਨ ਅਸਾਂ ਦੀ ਨੋਕ ਸਲਾਹ ਮੀਆਂ ਸਾਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖੋ ਕੋਈ ਸਾਕ ਚੈਗਾਂ ਝਬਦੇ ਹੀਰ ਦਾ ਕਰੋ ਵਯਾਹ ਮੀਆਂ ਏਸ ਲੁੰਡ ਕੁਪੌਤੜੇ ਮੁੰਡੜੇ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਕੇਂਢ ਮਗਰੋ' ਚਾਕ ਲਾਹ ਮੀਆਂ
0600 2) /ਗੁੰਕ? 090! 40306 / ੧੧੧67ਗ;ੁੰਗਓੰਰਿਹਹੂ
